Langzaam kom ik weer op gang

Zoals gezegd in mijn vorige blog heb ik drie keer per week een training in mijn agenda gezet. Woensdagavond een korte, vrijdag en zondag overdag een lange(re).

Voor het eerste sinds lange tijd werk ik weer eens thuis op woensdag. Het zou fijn zijn als ik tussen de middag even een klein rondje kan rennen. In het begin van de ochtend kan ik lekker doorwerken en bereid ik mij vast mentaal voor op mijn run. Helaas wordt het vlak voor de middag steeds drukker en werkt mijn laptop absoluut niet mee! Heel vervelend. Ik besluit mijn run naar het einde van mijn werkdag te verplaatsen. Dat is geen drama. Uiteindelijk moeten er diverse brandjes worden geblust en sluit ik ruim een uur later af dan ik had bedacht. Eigenlijk ben ik ook best moe, maar om nu al gelijk de eerste training niet te doen …… Dat kan natuurlijk niet. Morgen wordt ook een spannende dag op mijn werk en een hele lange dag, dus mijn hoofd leeglopen zou wel goed zijn. Omkleden en gaan! Het is eigenlijk best warm, ik was nog niet buiten geweest vandaag en het valt tegen. Spaans benauwd heb ik het. De 5km kort ik in. Of ik nog nooit eerder heb gelopen, zo loop ik te zwoegen en te ploeteren. Niet normaal dit! Ik kom gewoon niet verder dan iets meer dan 2km! Wat slecht, want ik heb tussendoor ook nog gewandeld. Shame on me! Okee, ik ben in beweging geweest, maar meer dan dat was het ook niet. Jammer, zo haal ik die 15km nooit natuurlijk.

Donderdagochtend ben ik vroeg wakker. Beetje buikpijn van de zenuwen want vandaag mag/moet ik voor het eerst alleen een workshop faciliteren. Hiervoor loop ik (een soort) stage bij een collega. Normaal is zij erbij en help ik haar. Vandaag kan ze niet. Ik vind het een beetje eng. Onderweg naar kantoor krijg ik mega buikkrampen en word ik misselijk. Oh, oh, als dat maar goed gaat. Dit gebeurt een paar keer op de dag, maar ik blijf overeind.

Vrijdag moet ik om 9 uur op het gemeentehuis zijn om mijn rijbewijs te laten verlengen. Daarna staat een training in mijn agenda. Ik sta op met een gierende hoofdpijn en ben heel erg duizelig. Als ik thuis kom ga ik met een Neurofennetje even op de bank liggen.

 

Na 2,5 uur word ik weer wakker!! De hoofdpijn is iets gezakt, maar de pap zit nog steeds in mijn benen en de kamer tolt. Na een goed gesprek met mijzelf besluit ik dat het niet slim is om te gaan rennen.

 

 

 

 

 

Gelukkig voel ik mij zaterdag een stuk beter. Het zal de stress van afgelopen tijd zijn geweest die er gisteren uit moest. Het is heerlijk weer en ik zie op Twitter dat er in Katwijk een demonstratie is van reddingsbrigades. Altijd leuk om te zien en op het strand, dus lekker even uitwaaien aan zee. Het is ook veteranen dag in Den Haag. Ook leuk, maar we gaan toch naar het strand. Lekker met mijn blote voeten door het (losse) zand. Mijn kuiten worden aan het werk gezet. Als ik dit kan, kan ik morgen wel weer rennen. Op het terras bij Zomers genieten we van een heerlijke hamburger. Van achter het glas kunnen we de activiteiten prima volgen en blijven dus lekker zitten. IJsje toe en we hebben lunch en diner in een keer gedaan. Nu MOET ik morgen wel lopen, maar het was zo lekker dat ik het er wel voor over heb.

 

Op zondagochtend voor half 8 wakker worden vind ik niet leuk. Ik draai me dan ook even lekker om, want ik ben echt nog niet klaar met slapen. Tenminste dat denk ik. Blijkbaar heb ik wel genoeg geslapen want ik ben echt klaar wakker. Mijn linkerbeen doet al een paar dagen zeer, beetje irritant. Meestal ben ik er snel vanaf. Nu lijkt het maar niet weg te gaan. Eerst maar eens wat huishoudelijk werk doen, dan toch nog even liggen. Misschien kan ik toch nog een tukkie doen. Nee hoor…… wakker.  Loopkleding aantrekken dus, alles ligt al klaar. Ik begin heel bewust rustig. Voor mijn gevoel bizar langzaam. Het is buiten 21 graden en ik heb het best warm. Na 2km rennen  ga ik een stukje  wandelen. Mijn linkerbeen doet echt mega zeer van de spierpijn. Dat loop ik er wel uit. Uiteindelijk loop ik iets meer dan 5km in zon en wind. Het rennen wissel ik af met stevig doorlopen en ik doe er 36 minuten over. Voor mijn doen een goede tijd. Wéér een euro verdiend. Van mezelf dan hè? Per training/run krijg ik van mezelf een Euro. In een Excel schema hou ik bij hoeveel ik heb gelopen en hoe het ging. Dit jaar heb ik, precies op de helft van het jaar, 183km gelopen. Best veel vind ik zelf, voor iemand die max 10km per keer loopt.
Na het lopen krijg ik het steenkoud en toch zweet ik me een ongeluk. Iets klopt er niet in mijn energiehuishouding. Mijn spieren schieten spontaan in de knoop, dat is niet zo fijn. Ik moet weer wat strenger worden met trainen, dan is dat ook over.  In mijn voeten en benen lopen ‘beestjes’ ik zie gewoon beweging onder mijn huid. Heel apart gezicht. Het doet geen zeer en ik heb het altijd. Zijn er meer mensen die dat hebben?
Morgen zal ik wel spierpijn hebben. Om te zorgen dat ik het niet te koud krijg ga ik na het douchen nog even lekker in de tuin liggen. In het zonnetje en in mijn zwarte trainingsbroek en vest. Na een uur ben ik opgewarmd. Hopelijk blijft die warmte nu in mijn lijf zitten.

 

Vandaag was ook de Kikarun in Rotterdam. Na 3 mislukte pogingen heb ik het inschrijven voor deze run opgegeven. Misschien was het een voorteken. Nu ben ik blij dat het niet is gelukt. Die 10km had ik ook op mijn tandvlees niet gehaald en dat zou een enorme teleurstelling voor mij zijn geweest. Op Facebook zie ik dat mijn loopkennissen Elise, Melissa en Marcel de run hebben voltooid. Hulde!

Jacqueline, die ik via Loopmaatjes ken, heeft in Utrecht de Meidenrun gedaan. Ik weet hoeveel moeite het haar heeft gekost. SUPER goed van je Jacq.

Volgende week staan er weer drie trainingsdagen in mijn agenda. Deze week heb ik er dus maar twee van de drie gedaan. Het was vrijdag gewoon niet verantwoord om te gaan sporten. Komende week moet het lukken. Misschien nog niet de afstanden die ik had bedacht, maar dat komt snel genoeg.

Nieuw doel op mijn lijstje

Jeetje, het is alweer twee weken geleden sinds mijn laatste blog. Of ik in die twee weken dan ook niet heb getraind???? Uhm, nou……… wat zal ik eens zeggen? Vorige week zondag, precies een week na de Ladiesrun, heb ik met Brigitte een rondje Kralingseplas gedaan. Kan je dat trainen noemen? We hebben gerend, maar ook flink doorgestapt en vooral heel veel bijgepraat. Sinds kort zit ze op een andere afdeling en dan moet je andere momenten zoeken om bij te kletsen natuurlijk.

De rest van de week heb ik het zo bizar druk gehad dat ik te versleten was om nog te gaan rennen. Afgelopen donderdag had ik vrij, op vrijdag werk ik niet dus lekker lang weekend. Eigenlijk zouden we thuis blijven en had ik een paar loopjes in de planning. Maar op het laatste moment besloten we toch maar weg te gaan. Via Travelbird kwam er een mooie aanbieding langs voor twee nachten Sauerland. Diner en ontbijt inbegrepen. Dat is mooi. Het Sauerland is namelijk ook een heel mooi gebied om met de motor te toeren. Dat doen Roel en ik ook heel graag en het is wel fijn dat je dan niet ’s avonds weer op hoeft te stappen om te gaan eten. Ander voordeel is dat je gewoon een biertje bij je eten kan drinken omdat je niet meer hoeft te rijden.
Aan het begin van de week was het prima weer, maar hoe dichterbij de donderdag kwam hoe slechter het werd en op het laatste moment hebben we besloten met de auto te gaan. Gelukkig maar. Om 14:00 uur werd het nacht en zagen we geen hand voor ogen! Doodeng. Met de motor was ik geen meter verder gekomen.

Hier was het zicht nog redelijk goed

 

Eenmaal op bij Haus am Steinschab aangekomen werd het zonnig en konden we op het terras van een biertje (of 2, 3…) genieten. Het hotel wordt door Brabanders gerund. Dus ik had niet hoeven oefenen op mijn beste Duits. Heerlijk gegeten in het hotel. Gewandeld in Winterberg en Medebach. De kuiten zijn weer goed getraind in dat skigebied.


Al dat eten en bier zijn niet zo goed voor mijn gewicht geweest. Nou had ik natuurlijk mijn loopspullen mee kunnen nemen. Maar als ik daar ga lopen wil ik dat ook registreren. En ik heb geen horloge met GPS maar een app die internet nodig heeft. Dat zit niet in mijn abonnement, beetje duur loopje (geen duurloopje). Iemand tips voor een goed horloge met GPS dat mijn rondes bijhoudt en geen € 200,00 kost? Wat zijn die dingen duur zeg! En dan wil ik natuurlijk ook een damesmodel.

Vanochtend had ik een zeer onprettige encouter met de weegschaal. In twee dagen tijd ben ik gewoon(?) twee kilo aangekomen!!! Eigen schuld, dikke kont. Ik weet het, maar het veroorzaakt wel een mega depri moment bij mij. Dat stomme gevecht met die weegschaal ook altijd. Elke keer als ik iets leuks heb kom ik aan. Natuurlijk weet ik wel dat ik niet de enige ben die dit probleem heeft. Op het Sonja Bakker forum spreek ik dagelijks dames die deze strijd ook al jaren leveren. Alleen ben ik er nu even klaar mee. Ik wil niet meer opletten op wat ik eet, niet meer opletten op wat ik drink, niet meer zorgen dat ik genoeg beweging krijg. BLÉH !!! Ik haat mijn lijf.
Na een uurtje therapeutisch strijken, levert die dip ook nog wat op, gaat het wel weer. Om mezelf te laten zien dat ik echt wel minder kan wegen, bekijk ik de foto’s van de Ladiesrun van vorig jaar en dit jaar. In 2012 zag ik er slanker uit vind ik zelf. Ik haal mijn gewichtoverzichten (ja die heb ik) erbij en wat blijkt? Vorig jaar was ik ruim twee kilo zwaarder tijdens de ladiesrun dan dit jaar! Daar heb ik dus ook niks aan.

 

Het is rotweer en ik heb geen zin om mijn pas opgebouwde extra kilo’s tegen de wind in te zeulen. In mijn agenda maak ik een  schema om de komende maand mijzelf 3x per week tot hardlopen te dwingen. Meestal ga ik wel als het in mijn agenda staat. Dan weet Roel ook wanneer ik wil lopen en helpt hij mij er aan herinneren. De inschrijving voor de Bruggenloop in Rotterdam start in augustus en ik wil hem graag lopen. Dat is wel 15km, en dat heb ik nog nooit gelopen. Als ik eind juli 13km in een redelijke tijd kan lopen schrijf ik me in. Geen idee hoe lang je er over mag doen.
Omdat dat inschrijven voor een run een soort van kick geeft en ik vind dat ik een extra stok achter deur moet hebben, besluit ik mij voor de SingelloopUtrecht aan te melden. Ook hier wil ik de 10km gaan doen. Ik heb verschillende redenen om voor dit evenement te kiezen. Het is voor een goed doel, het reumafonds, het is een extra ‘training’ voor de Bruggenloop, vier steden in een jaar is ook wel leuk en…….niet geheel onbelangrijk, het t-shirt is erg mooi en roze. HAHAHAHAHAHA Slecht hè? Mijn lijstje voor 2013 ziet er nu zo uit.

HARDLOOPDOELEN 2013
Datum	Run	Afstand
14-apr-13	Rotterdam Marathon	10km
9-mei-13	Estafette der Romeinen Utrecht	5km
9-jun-13	Ladiesrun Rotterdam	10km
21-sep-13	Vredesloop Den Haag	10km
29-sep-13	Singelloop Utrecht	10km
20-okt-13	Marathon Amsterdam	8km
8-dec-13	Bruggenloop Rotterdam	15km
15-dec-13	Spark Marathon Spijkenisse	10km

                                                                            

De eerste drie heb ik voltooid, de volgende drie heb ik mij voor ingeschreven. Zoals gezegd is de inschrijving van de Bruggenloop nog niet gestart, maar daar hoop ik ook op tijd bij te zijn. Spark sla ik dit jaar maar over denk ik. Vorig jaar vond ik het niet zo bijzonder.

Tot slot nog ff deze. Ik moet er zelf elke keer om lachen. Dit is het moment dat ik besef dat ik een PR kan lopen. Hoezo fanatiek?

 

 

 

 

Ik ben zo blij!!

Oh, wat ben ik toch trots op mezelf. Dat had ik niet verwacht. Eerst een stapje terug in de tijd.

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik een afspraak had bij de podotherapeut. Hij heeft mijn steunzolen iets aangepast. Dat was op dinsdag. Zijn advies was om dezelfde avond of de volgende dag nog even een kwartiertje te gaan rennen om te kijken of ze goed zijn. Drie keer raden of ik ben gaan lopen. Niet dus. Op woensdag was het mooi weer en was ik een dagje op pad met mijn collega´s. Eindelijk weer lekker mijn Teva´s aan. Dat heb ik geweten! Vier grote blaren, alle twee mijn kleine teentjes en onder mijn voeten. Gelijk blarenpleisters op geplakt.

Donderdags naar de schoenenwinkel om open schoenen te kopen waar mijn steunzolen in kunnen zonder dat je ze ziet. Rib uit mijn lijf, maar ik heb leuke schoenen die er niet uitzien of ik ze van mijn oma heb geleend (vind ik). Ik heb nou eenmaal een hekel aan sokken en dichte schoenen.

 

Vrijdag was ik bizar vroeg wakker en …….. ik had zowaar zin om een rondje te gaan rennen! Snel uit bed en gaan. Vóór 8 uur was ik al buiten. Heerlijk was het. Kort rondje, want ik moest op tijd weer de deur uit. Jacqueline zou mij weer even aerodynamisch maken zodat ik als een streep over het Ladiesrun parcours zou gaan. Na 3km was ik weer thuis en de schoenen voelden goed, geen spierpijn ook. Op naar Jacqueline. We zijn die dag nog op tv geweest in RTL Boulevard. Het ging helaas niet om ons. Terwijl wij in het gras op het Rembrandtplein van onze frozen cappuccino zaten te genieten, zagen we twee ietwat zenuwachtige fotografen heen en weer rennen. Na een minuut of wat werden wij nieuwsgierig en besloten ook even op te staan om te kijken wie er door de stad liep. Op weg naar de afvalbak, waar we onze bekers wilden weggooien, moeten we even inhouden voor een gezinnetje dat ons pad kruiste. Als we weer naar de fotografen kijken zien we dat ze van die mensen foto’s maken. Blijken we dus Alicia Keys en haar gevolg te hebben voorgelaten! Die hadden we dan weer even niet herkend! Lekker suf. Als ik later naar Boulevard zit te kijken zie ik ons dus ook door het beeld schuiven, en zoeken naar dat waar we naar zouden moeten kijken. Dat het onderwerp vlak langs ons liep hadden we niet in de gaten. Een carrière als paparazzi is niet voor mij weggelegd.

Maar goed, ik was dus wel mooi klaar voor zondag. Zaterdag een rustdag gehouden en een beetje in huis gerommeld. Op facebook komen de berichten van de dames die zenuwachtig beginnen te worden. Ik ook. Tas is gepakt, haar gedaan, kleren liggen klaar en ik zit gewoon lekker te knutselen en achter mijn naaimachine.

 Snel haar

 

Ik ga op tijd naar bed om half 3 word ik waker. Badend  in het zweet (leve de overgang) en ik moet plassen. Tja, ik drink al dagen extra om zondag niet weer last te krijgen van de voorspelde warmte. Meestal val ik niet snel meer in slaap als ik een keer wakker ben geweest. Daar had ik nu gelukkig geen last van. Als een blok stort ik weer in dromenland.
We hoeven pas rond half 12 de deur uit dus ik doe de hele ochtend rustig aan. Eigenlijk heb ik totaal geen zin om te gaan, ik wil gewoon doorgaan met knutselen. Afzeggen is geen optie. Het weer ziet er gunstig uit, niet zo warm als steeds werd verwacht. De Whats appjes komen binnen en iedereen is onderweg of bijna onderweg. In de metro op weg naar Rotterdam kleurt het steeds meer roze. Best gezellig. Vreemd genoeg ben ik totaal niet nerveus. Eigenlijk wil ik hem gewoon uitlopen en de tijd zal me een worst wezen.

Voor Ahoy staat Jacqueline op ons te wachten. Zij is vandaag de special supporter! We zwaaien de 5km dames uit en gaan naar binnen. Als op Facebook gezegd, positioneer ik mij bij de Adidas stand/fotowand. Goeie plek, ik kom echt iedereen tegen! Esther en buuf, Natasja en vriendin, Evelyn en Saskia, Elise met haar vriendinnen en man Max. Wat een gezelligheid zeg.

 Pink ladies

 

Als de warming up begint gaan we naar buiten, waar collega Miranda loopt. Grappig dat je tussen zoveel mensen nog zoveel bekenden ziet. Van te voren had ik al besloten niet aan de warming up mee te doen. Elke keer als ik aan zoiets meedoe verga ik van de spierpijn.
Dan gaan we ons startvak in. Gezonde spanning. Onderweg komen Brigitte en ik Melissa (die sneller is dan wij en in het vak voor ons staat) tegen en in het startvak zien we Evelyn en Saskia staan. We gaan met zijn viertjes van start. Lekker op het gemak. Een half uur voor de start neem ik een half druivensuikertje en wat te drinken en eet ik een halve eierkoek. Lessons learnt bij vorige runs met hongerklop en een vocht tekort. Bij de Ladiesrun clinic van vorige week heb ik geleerd hoe je je race moet opbouwen en daar ga ik mij aan houden. De 1^e 3 km te langzaam voor je gevoel lopen, daarna iets sneller en het laatste deel voluit. Dat is het plan hè?
Ik vind al snel 2 dames die eigenlijk een beetje te langzaam naar mijn zin lopen en daar blijf ik achter hangen. De eerste drinkpost is op 3km, goed punt om naar toe te lopen dus. Als ik mijn water heb,  Brigitte ben ik dan al kwijt, besluit ik niet te wandelen maar door te rennen tot het waterpunt op 6km. Het gaat best lekker al hoor ik in mijn oor dat ik te langzaam loop om 1:15 te halen. En dat zou ik wel graag willen omdat ik dat in april bij de marathon heb gelopen. Bij de 6km gaat het nog steeds wel goed. Daarna besluit ik even te gaan wandelen. Tussen de 7 en de 9 km heb ik het iets minder fijn. Ik krijg weer kippenvel. Nu weet ik hoe dat komt en wat ik er aan kan doen. Snel drinken en even een tandje terug. Ondertussen heb ik Brigitte weer in het vizier. Ik kan haar alleen niet inhalen, maar dat geeft niet. Zo nu en dan heb ik echt een heel goed loopritme te pakken en zodra ik dat door heb verval ik weer in mijn oude gedribbel. Op de laatste kilometer wil ik absoluut niet wandelen en dwing ik mijzelf in de goede looppas. Ik haal de een na de ander in! Wat is dit lekker zeg! De finish is in Ahoy, als ik de hal in loop kan ik de klok zien. Zie ik dat goed? Staat hij op 1:12 en nog wat?? Ik weet niet waar ik het vandaan haal, maar ik begin aan een sprint of mijn leven er vanaf hangt. Toch mijn race goed opgebouwd dus. Volgens mij kom ik binnen op 1:13:15. Dat is 2 min sneller  dan de marathon van Rotterdam!
Brigitte heeft ook gezien dat ik vlak achter haar zat en wacht na de finish op mij. We zijn trots op onszelf. De race leek 10x zwaarder dan die in april, maar we hebben het gehaald. Echt charmant zien we er niet uit.

 KAPOT!

 

We halen onze medaille op en laten deze graveren. Gekkenhuis daar en lang niet zo goed geregeld als vorig jaar. Als ik mijn medaille krijg kijk ik niet gelijk naar mijn tijd. Niet belangrijk en ik wacht nog ‘even’ op die van Brigitte. Evelyn komt ook haar medaille halen. Ze is sneller weg dan ik. Na een eeuwigheid komt men er achter dat Bri d’r medaille niet is gegraveerd en dat doen ze alsnog. Ik kijk op de mijne, veeg nog  een keer over de tijd. Ik dacht dat er 1:16:44 stond. Als ik beter kijk zie dat er 1:10:44 staat! Voor de zekerheid kijk ik even op die van Bri of daar 1:09 op staat, wie weet hebben ze een fout gemaakt. Maar het klopt echt. WHOEHAAAAAA !!!! Wat een tijd! Dat is 4,5 minuut minder dan mijn PR.  Ik ben zo blij, die grijns gaat deze week niet van mijn gezicht af!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misschien laat ik mijn collega´s wel voor mij buigen en applaudisseren deze week. HAHAHAHAHAHAHAHA

 

Het was weer leuk en 1 juni 2014 staat in mijn agenda. Alle mensen van de organisatie en de vrijwilligers verdienen een dikke pluim.
De volgende run is pas in september. Dat is de Vredesloop in Den Haag. Ik heb dus nog even om te trainen voor een nog betere tijd.

Brigitte heeft met haar prestatie nieuwe hardloopschoenen verdiend. Dat heeft haar man haar beloofd. Eens kijken wat ik mezelf cadeau ga geven. Ik heb wel al een idee. Deze maar dan met mijn eigen naam uiteraard. Ik ga nog iets verzinnen wat ik er in wil laten graveren.

Zonder supporters had ik het niet gered. Roel, Jacqueline en Ron bedankt voor de aanmoedigingen onderweg en Ro bedankt voor de veren na afloop. Alle berichtjes op Facebook en aanmoedigingen via Endomondo hebben ook goed geholpen.

 Supporters