Sportspullen mee op reis

Omdat we hebben besloten komend weekend de nieuwe tent echt te gaan testen, ben ik maandag en dinsdag na mijn werk voornamelijk bezig met het bij elkaar zoeken van de kampeerspullen. Donderdag heb ik vrij genomen en omdat ik op vrijdag toch al nooit werk is het een lekker lang weekend. De weermannen en weervrouwen roepen steeds dat het mooi weer gaat worden. Daar vertrouwen we dan maar op. We hebben besloten de Zeeuwse kust op te gaan zoeken. Wat we nooit doen…..we willen van te voren boeken. Dat valt niet mee. Iedereen weet dat het mooi weer wordt en gaat er nog even snel op uit. Gelukkig weet Roel nog een camping te vinden waar plek is.

Woensdag werk ik thuis en pak ik de laatste spullen in. De woonkamer lijkt wel een uitdragerij! Wat een zooi nemen we toch mee voor die paar nachten. Tussen de middag ga ik nog even een rondje rennen. Kort rondje hoor  2,5km maar. Wel aan 1 stuk. Het is gek, vroeger ging ik tijdens de lunch op het werk sporten. Daar was een sportzaal waar o.a. yoga werd gegeven. Dan was ik toch wel 1,5 uur van mijn plek en dat vond ik heel gewoon. Die uren haalde ik wel weer in aan het einde van de dag. Nu werk ik thuis en ga ik heel even een kort rondje lopen omdat het als spijbelen voelt. Dat blijf ik vreemd vinden. Volgende keer maar weer na het werk rennen.  Maar goed, ik ben geweest. Puffer geprobeerd en het ging goed. Ook fijn.

Voor het weekendje Zeeland pak ik ook mijn sportkleding in. Zal ik ze ook gaan gebruiken is de vraag? Ik ken mezelf een beetje hè? We vertrekken donderdag in de regen naar De Schotsman. Het regent ook als we aankomen en best hard. Eerst maar even lunchen dan. Als het droog is zoeken we onze plek op en beginnen te bouwen. Er zijn 10 plekken op het veld en er zijn er al 5 bezet. De tent staat snel en is ook snel ingericht. We hebben een zee van ruimte! ’s Avonds eten we in het campingrestaurant en lopen dan een rondje om de camping. Dat is een flinke ronde.

De volgende ochtend is het al vroeg heel zonnig en warm. Te warm om te rennen en ik wil gewoon ook ff lekker van mijn weekend weg genieten. Op de camping gaat iedereen overal met de fiets naartoe, naar de douche, naar de receptie, naar het water. Het zijn ook best afstanden, halve kilometer alleen al naar de wc, dus mijn kilometers maak ik wel. Eerst op mijn gemak ontbijten  en een beetje in de zon zitten. Het is Sail in Vlissingen. Daar gaan we even heen. Heel gezellig. Als we terugkomen staat het veld vol! Het is dat we een buuf met 6 jongere kinderen naast ons hebben anders waren wij de jongste geweest!


In de nacht van vrijdag op zaterdag regent het flink. Goede test voor de tent. Het is in de ochtend dan ook heerlijk koel en ik ben al vroeg wakker. Na mijn wandeling naar het sanitairblok besluit ik dat het prima loopweer is. Ik heb de dag ervoor goed gekeken waar ik naartoe kan lopen zonder te verdwalen. Nou kan ik heel goed verdwalen, dus telefoon mee. En niet alleen voor Endomondo. Het slapen op een luchtbed en zitten op campingstoeltjes is niet optimaal voor mijn benen. Onderweg krijg ik ook behoorlijk last van mijn linker been, maar daar loop ik vaak wel doorheen. Nu helaas niet. Ik doe gewoon rustig aan. Tenslotte heb ik ‘vakantie’. Er loopt een fietsweg langs de camping, auto’s moeten daar rustig rijden. Als altijd loop ik tegen het verkeer in zodat ik ze kan zien aankomen. Elke automobilist stuurt naar de andere weghelft als ze mij aan zien komen. Wat een zaligheid! Op de terugweg begint het te spatten. Na mijn ontbijt ga ik lekker douchen. Het spat nog steeds, koel ik onderweg vast een beetje af. Ik zit net schoon en fris in de tent als het keihard gaat regenen! De rest van de dag is het meer nat dan droog. Net op tijd wezen rennen dus, maar niet zo leuk om in te kamperen.

Zondag begint met prachtig mooi weer. We pakken vast zoveel mogelijk in en gaan na het ontbijt lekker aan het water in de zon zitten. Er zijn veel surfers op het water want het waait flink. Na een paar uur is de tent droog en klaar om afgebroken te worden. In no time hebben we hem opgevouwen en ingepakt. Het was een heerlijk weekend, met als fijne afsluiter……mijn eigen douche!

En lekker 2x gelopen deze week! Nog 4 weken tot de volgende run.

De benauwdheid de baas?

Vorige week geen blog. Waarom niet? Geen loopverhalen ivm gebrek aan motivatie om van de bank te komen. En totaal geen zin om te schrijven. Kan gebeuren hè?

Hoezo niet lopen? Je moet trainen!!!! Over een paar weken is de Vredesloop, denk je nou echt dat je dat wel ff doet?
Uhm nee, maar ik kon mijzelf er gewoon niet toe zetten. Te warm, geen lucht, druk gehad maar vooral…….ik durf niet. Schaam me dood. De laatste tijd heb ik zoveel gegeten dat al mijn sportkleren te strak zitten. Stretch heeft ook een grens.

Vreselijk vind ik het. Ja, ik weet dat ik moet bewegen om het kwijt te raken, maar echt niet dat ik als rollade de deur uit ga. Af en toe pak ik de fiets en ik wandel nog steeds elke dag in mijn lunchpauze. Het is niet afdoende.

Mijn lijf werkt enorm tegen door overal pijntjes door te laten komen. Al een paar dagen liggen mijn loopkleren klaar. Op vrijdagochtend ben ik vroeg wakker en ik voel me goed. Dus trek ik eindelijk die kleren aan (er ligt bijna stof op) en ga ik een stukje rennen.  Er staat een interval op het program, via de huisarts om wat af te geven. Ik loop net geen 5km en ben blij dat ik het heb gedaan. Eindelijk! Wel heb ik het Spaans benauwd. Daarvoor heb ik ’s middags een afspraak bij de huisarts. Zij hoort een licht astmatisch geluidje in mijn longen en omdat het nu zo warm is buiten heb ik meer last dan anders. Ik krijg een puffer voorgeschreven. Alleen gebruiken als ik het benauwd heb en een half uur voor ik met dit weer ga lopen. Gelijk geprobeerd en verdomd zeg! Ik merk het verschil als ik op de fiets naar het dorp ga. Normaal ben ik dan echt buiten adem, en nu gaat het goed.
Zondag staat er weer een run in de planning, dat moet een PR worden! Ik heb er weer zin in. Maar eerst vanavond naar Restaurant voor een maand. Wat een top concept is dat zeg. Na een week streng Sonja Bakkeren mogen we vanavond alles eten. En het is zalig. Wijntje, door John Williams en Ben Saunders uitgekozen, erbij en mijn avond is gewoon perfect.

Met Ramon Beuk

 

Zaterdag hebben we een rustdag in de agenda staan. Zo nu en dan plan ik die in. Niets moet, alles mag. Er worden alleen geen afspraken gemaakt met andere mensen. We zijn vroeg wakker en besluiten naar Vervat in Rotterdam te gaan. Al maanden zijn we bezig om een nieuwe tent uit te zoeken. Kopen we hem wel of toch niet? Hoe vaak gaan we nog kamperen? De knoop is doorgehakt en we hebben hem gekocht. We besluiten ook maar gelijk te kijken of hij compleet is en hoe snel we hem kunnen opzetten en afbreken. Op een stuk gras even buiten het dorp gaan we aan de slag. Het waait flink en zo’n hoge tent opzetten is wel even wat anders dan een tentje van 1.40 hoog. Je moet echt omlopen om tegen elkaar te praten. Al waait hij in het begin steeds plat en kunnen we elkaar zien, tot we de scheerlijnen er aan hebben. Hij is compleet. Foto’s zijn gemaakt en geen ruzie gehad (hebben we nooit met het neerzetten van welke tent dan ook). Dus pakken we de hele boel weer in. Tot onze verbazing gaat dat super snel. Eerlijk is eerlijk, de binnentent zit er nog in en hij zou iets strakker in de tas kunnen. Maar we zijn echt niet ontevreden over hoe de test ging. De hele dag loop ik al te niezen en te snotteren. Ik voel me niet ziek en denk dat het hooikoorts is, terwijl dat normaal ook anders voelt. Thuis krijg ik een rare pijn in mijn linker been, per uur wordt het erger en uiteindelijk kan ik er amper op lopen. Wat is dit nu weer????  

Vanochtend was de pijn gelukkig minder. Helaas zat mijn hoofd nog vol snot en had ik een dikke keel. Met een wattenhoofd rennen is niet wat ik wil. Mijn lichtpunt van de dag is dat de weegschaal 1,4 kilo minder aangeeft dan vorige week! Nog 6,5 te gaan.
Er is nog genoeg te doen in huis. Dus stort ik mij daar maar op. Wassen, strijken, opruimen en tussendoor doe ik powernaps. En zo is het weekend weer om. Morgen weer werken.  Nog 2 weken en dan ben ik lekker 3 weken vrij! Heerlijk, ik kijk er naar uit. Lekker rommelen in en om huis.

Niet gerend, wel bewogen

Ook deze week belooft het heel mooi en vooral heel warm te worden. De eerste drie dagen van mijn werkweek zijn vol en druk. Op dinsdagavond gaat  de migratie dan toch eindelijk door. Om woensdag probleemloos(?) te kunnen werken is het nodig dat je op kantoor inlogt en aan een netwerkkabel zit. Het is dan ook erg druk en uiteraard gaat het niet in een keer goed. Maar alle collega’s hebben problemen en gedeelde smart is halve smart, dat maakt het dan wel weer leuk. Ik ben laat thuis en doodmoe. Het is ook best warm. De bank en ventilator zijn mijn beste vrienden.

Op donderdag hebben we allemaal last van naweeën van de migratie, maar komt de boel weer aardig op gang. ’s Avonds hebben Roel en ik afgesproken om op Scheveningen te gaan eten met familie. Met z’n zessen hebben we bij Binky Beer gegeten. Heel gezellig. Nog even een borreltje gedaan op het strand. Natuurlijk teveel gegeten en dus de hele nacht misselijk. Eigen schuld, dikke bult.

 

Vrijdag wordt het de warmste dag van het jaar tot nu toe.  Dat ik niet ga rennen staat vast. Niet alleen de warmte houdt mij tegen, maar vandaag gaan we ook Roel zijn moeder verhuizen naar een zorginstelling. Omdat ze zelf hiervan nog niet op de hoogte is hebben we niets kunnen voorbereiden. Alles moet dus op de dag zelf worden ingepakt en versleept. Had ik al gezegd dat vandaag de warmste dag van het jaar wordt???? Samen met Roel, mijn zwager, schoonzus en hun bijna 6 jarige “ik ben een eerste klasser” opzichtster werk ik me in het zweet om alles voor elkaar te krijgen. Het lukt, we zijn op tijd klaar en het is wachten op de reactie van mijn schoonmoeder.  Gelukkig verloopt het goed en ze accepteert het feit dat ze echt niet meer alleen thuis kan wonen. Al met al is het een vermoeiende dag geweest, zowel fysiek als emotioneel. Als we ’s avonds eindelijk thuis op de bank zitten kunnen we ook alle twee geen pap meer zeggen. We bestellen een pizza en storten langzaam in.

Na een slechte nacht heb ik zaterdag veel moeite met opstaan. Vandaag is mijn moeder jarig en we gaan uit eten (alweer ja). De planning is dat we rond 15:00 uur die kant op rijden. In de auto doe ik nog een tukkie, het is toch vijf kwartier rijden dus dat kan wel. Het eten bij Zorba Griek is lekker en weer teveel. Op de terugweg krijg ik al last van mijn buik. Gelukkig ben ik niet zo misselijk als donderdag.

Ik heb prima geslapen, maar word erg laat wakker en het is al prachtig weer. Er ligt nog veel was en in de tuin moet ook het nodige worden opgeruimd. Rommel zondag dus en niet rennen. Mijn been en buik doen zeer en ik voel me lamlendig. BOEHOEHOE wat ben IK zielig. Net als ik even lekker wil gaan zwelgen in zelfmedelijden omdat ik echt teveel heb gedaan de afgelopen dagen en mijn lijf dat niet trekt, zie ik een ambulance achteruit de straat in rijden. De buurvrouw wordt afgevoerd. Ze is ongeveer van mijn leeftijd en ernstig ziek. Ik hoop maar dat het meevalt voor zover dat kan. De sirenes blijven uit. Dat vind ik dan positief in dit verhaal. Mijn beiden voeten staan weer op de grond. Wees blij met wat je hebt en wat je kan. Ik ga maar even douchen en een stuk fietsen denk ik.
We nemen de koeltas met drinken en hartigheid mee en stappen op. Ik fiets braaf achter Roel aan want ik weet nergens de weg. We rijden naar de Bernisse, ik dacht altijd dat dat echt HEEEEEEEL ver weg was. Valt best mee. Via een omweg zijn we er naar toe gereden. Daar lekker even aan het water gaan zitten en wat gedronken, toen weer opgestapt en naar huis gereden.  Van naturen ben ik geen fietser. En na vanmiddag weet ik zeker dat het nooit mijn hobby zal worden. We hebben 20km gefietst, gewoon rustig aan. Nu verga ik echt van de spierpijn! Dat wordt nog lachen morgen.