zondag 26 januari 2014

Op zoek naar mijn moed

Okeej, okeej, ik had het beloofd. Maandag de tandarts bellen. Maar de moed was nog steeds zoek. Halve dag op cursus gezeten, andere helft van de dag bezig geweest om e-mail binnen te halen. Wat heb ik nog meer voor smoesjes? Gewoon te bang om te bellen.

Dinsdagochtend vervalt mijn eerste overleg van die dag. Tijd om te bellen dus. Het is een vaag gesprek. De tandarts heeft niets van de kaakchirurg gehoord. Nee, dat zei ik toch net? Ik heb die brief thuis liggen. *zucht* Dezelfde avond scan ik de brief en mail deze met een verhaaltje aan de tandarts. Ik laat hem weten dat ik twijfel of een wortelkanaalbehandeling aan die kies 36(?) de oplossing is en vraag hem hier ook over na te denken. Woensdags hoor ik niets. Donderdagochtend belt de assistente om een afspraak te maken. Geen grap, ik ben 1 april!! aan de beurt voor de eerste afspraak en 15 april voor de 2e. Een beetje uit het veld geslagen accepteer ik de afspraken. Eigenlijk heb ik best pijn in mijn mond, maar ik ben gewoon te moe om te protesteren wat de afspraken betreft. Gelukkig weten mijn collega's en (FB-)vrienden mij te overtuigen dat ik dit niet moet accepteren. De tandarts kent mijn verhaal en 2 maanden wachten is niet normaal. Natuurlijk hebben ze gelijk, maar voor mijzelf blaf ik minder hard dan voor een Vrijdagochtend bel ik weer naar de tandarts en leg uit dat ik het heel vreemd vind dat ze pas over 2 maanden tijd voor mij hebben. Daarbij heb ik de begroting gekregen voor de 1e behandeling. Voor het luttele bedrag van € 764,00(!!!!!) mag ik 2 uur in de stoel. PARDON? Ik dacht niet. Gaarne de afspraken afzeggen en een nieuwe afspraak maken om die kies te trekken. Ze gaat overleggen en belt mij zo terug. Ik mis het telefoontje en mijn voicemail werkt nog niet optimaal (nieuwe provider). Dus bel ik terug om te vragen waanneer die kies er uit kan. Hebben ze een afspraak voor volgende week er in gezet voor die wortelkanaalbehandeling!  HUH? Nee, ik wil dat die kies er uit gaat. Dat is geen discussiepunt, het gaat gewoon gebeuren. Weer overleggen. Tja, als ik die kies er uit wil moet ik echt mijn eigen tandarts bellen. Pffffffft, ik word hier zo moe van. Mijn eigen tandarts werkt niet op vrijdag, die kan ik dus maandag pas bellen. IK WIL VAN DIE ROTKIESPIJN AF!!! 

De rest van de dag hou ik een "ik ben zielig dag". Na de boodschappen ga ik lekker op de bank liggen met de dvd Brave, die ik van de kinderen van Jacqueline heb geleend. Bakkie thee en een bakkie M&M's erbij en ik ben gelukkig. Ik heb veel fruit gehaald om sappies te maken. Klein probleem, geen idee waar ik de blender heb gelaten. Komt wel weer te voorschijn.

Op zaterdag gaan we even naar Zuidplein. Daar gaat Saturn weg en dus vette kortingen. Onze dvd-speler heeft kuren. Wie weet hebben ze daar een leuke staan. Er staat bijna niets meer in de winkel en je struikelt over de mensen. Binnen 2 minuten heb ik het wel bekeken. Wegwezen hier! We geven ons geld maar uit aan 2 lekkere whisky's.

Zondag lukt het niet om uit te slapen. Mijn loopkleren liggen klaar en mijn benen willen graag rennen. Ik spring er niet meteen uit, maar uiteindelijk ga ik wel lekker naar buiten. Doel is om een kilometer meer te lopen dan vorige week. Snelheid is nog niet belangrijk. Roel fietst gezellig mee. Op de een of andere manier laat mijn Endomondo mevrouw mij in de steek. Geen idee hoe hard ik loop en dan stopt onderweg mijn muziek ook nog eens! Grrrr. De muziek krijg ik aan de praat, maar de dame die mijn snelheid moet doorgeven niet. Mijn benen voelen heel zwaar aan. Ik ben ook mega aangekomen, dus dat klopt wel. Pas nog amper in mijn loopkleding, ook stretch heeft zijn grenzen. Omdat ik altijd energie krijg van steigerungs besluit ik die in te zetten. Bij versnelling 1 heb ik al spijt en als ik de eerste serie heb gedaan stoppen mijn benen er helemaal mee. Geen goed idee dus. Stukje wandelen dan maar. De laatste kleine km ren ik naar huis. Uiteindelijk heb ik 4km afgelegd. Niet slecht. Volgende week 5? Mijn kaak bonkt. Hopelijk is die kies er snel uit en kan ik weer lekker km's maken. Inmiddels zijn Elise en ik ingeschreven voor de Loopmaatjes estafette. Team Plofkippen komt er aan! Eerst nog 'even' 10km in de 20 van Alphen. Oh ja, blender gevonden. Druk aan het fruit snijden, in de beker, stekker er in.......niets! Snotverrrrrr, alles in de keukenmachine gemieterd en zo toch sappies gemaakt. Komt Roel thuis, fixt hij gewoon ff de blender. Ik ga op de bank zitten en doe niets meer!

zondag 19 januari 2014

Eerste stapjes in 2014

Sinds de Bruggenloop heb ik niet meer gelopen. Het kriebelt wel enorm, maar mijn gebit werkt tegen.

 

In de week dat de wortelkanaalbehandeling in de planning staat kom ik collega Jacqueline tegen. Zij treft mij op mijn aller slechtste dag en constateert dat het zo echt niet langer kan. Ze wil een bevriende kaakchirurg raadplegen. Die avond, het is dan dinsdag, zet ik mijn verhaal aan haar op de mail en zij stuurt het gelijk door. Ik krijg al snel en mailtje dat ik even moet bellen voor een afspraak. Dat doe ik de volgende dag en sta voor 30 januari in de agenda. Dat is nog 3 weken, maar dat trek ik wel denk ik.

Vrijdags ga ik naar de tandarts voor een wortelkanaalbehandeling. Deze is pijnloos, maar de napijn is erger dan ik had verwacht. Als ik de tandarts vertel met wie ik een afspraak heb zegt hij veel respect te hebben voor kaakchirurg Van Velzen. Dat doet mij goed. Dezelfde dag krijg ik alle foto's en een behandelverslag doorgemaild, wat ik weer doorstuur naar Jacqueline. Op zaterdagochtend krijg ik een mail van haar waarin zij zegt dat ik maandag word gebeld om de afspraak van 30-1 te vervroegen!

 

Inderdaad, maandags word ik gebeld en de volgende ochtend zit ik in het Rijnland op mijn beurt te wachten. Gelukkig heeft Roel vrij kunnen nemen om met mij mee te gaan, een beetje buikpijn heb ik wel. Ik moet eerst foto's laten maken en mag dan wachten in de behandelkamer. Okee, de stoel is een tandartsstoel, maar ik zie geen apparatuur. Aan de ene kant een opluchting, aan de andere een teleurstelling. Ook vandaag kom ik niet van de pijn af. Op de 3D foto's is ook niets te zien. Nadat de kaakchirurg mijn verhaal heeft aangehoord stelt hij voor mij een verdoving te geven. Alleen om te kijken waarom dat verdoven niet lukt. Ben niet bang voor die prikken dus stem ik daar mee in. Gelijk voel ik al dat de verdoving werkt! Ik ga met een dikke lip en een brief voor de tandarts naar huis/kantoor. Ik moet bellen om een afspraak te maken voor een volgende wortelkanaalbehandeling in een kies in mijn onderkaak. Natuurlijk weet ik dat ik gelijk moet bellen, maar ik kan de moed niet vinden.

Woensdag is de dag van mijn aller eerste eigen workshop als facilitator! Best spannend. Het loopt allemaal wel goed voor zo'n eerste keer. Geen tijd om de tandarts te bellen.

Donderdag moet ik mijn werklaptop omruilen voor een nieuwe, want de mijne doet het niet meer. Dat kost veel te veel tijd, maar ja......ik kan niet anders. En dus, geen tijd om de tandarts te bellen.

Omdat ik achter loop qua werk, besluit ik vrijdag thuis nog even wat te doen. Uiteraard loopt dat uit op een hele dag werken. Maar ik heb er lol in, dus het geeft niets. Wéér geen tijd om de tandarts te bellen.

Zaterdags gaan we met vrienden naar een whiskyfestival in Amsterdam. Inmiddels zakt de pijn in mijn mond een beetje. Het is een leuke dag met een lekker etentje als afsluiting.

De nacht van zaterdag op zondag is onrustig, buikkrampen houden mij wakker. Ik voel mij niet ziek en als ik opsta voel ik mij best fit. Zal ik gaan rennen? Eerst ontbijten. Dan nog een wasje doen en voor ik het weet is het mooie weer omgeslagen naar druilerig. Nee, ik ben niet van suiker maar heb geen zin in regen. Na een tukkie op de bank, en eenvirtuele schop onder mijn kont van Susanne, kleed ik mij toch maar om. Roel gaat naar zijn moeder en ik ga een klein rondje rennen. Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik niet te hard moet gaan. Na 1,5 maand niets doen moet je niet gaan forceren. Mijn rondje van slechts 2,4km loop ik zonder te hoeven stoppen. Mijn benen zijn goed, ademhaling gaat ook prima, tijd is om te huilen. Maar ach, ik heb gerend en heb goede hoop voor 2 maart.

Ik ga er gewoon voor en morgen zal ik, echt waar, de tandarts bellen.

zondag 5 januari 2014

Een gezond en sportief 2014

Wéér een week niet gelopen. Okee, de feestdagen zaten er ook in en ik heb gewerkt tussen alle vrije dagen door.

De kiespijn komt langzaam terug. De kant van mijn gebit waar ik nog een beetje mee kan kauwen begint nu ook zeer te doen. Gevolg is dat ik slecht kauw en brokken eten naar binnen laat gaan. Daardoor gaan mijn maag en darmen opspelen. Inmiddels heb ik de tandarts een mail gestuurd met het verzoek mij door te verwijzen naar de narcosetandarts. Ik heb geen vertrouwen in de verdovingen in mijn onderkaak, maar de pijn moet daar wel weg. De wortelkanaalbehandeling in mijn bovenkaak mag de reguliere tandarts wel afmaken. Die staat 14 februari op de planning. Het cement brokkelt ook steeds meer af, er moet echt iets gebeuren.

Mijn eerste run is al over 8 weken, 10 km in de 20 van Alphen. Ik zal toch ook een keer moeten trainen.

Laat de tandartsassistente nou net bellen nadat ik bovenstaand heb geschreven. Mijn afspraak van 14 februari wordt verzet naar volgende week vrijdag!! Dat is fijn. De pijn moet ik nu echt wel met meerder Ibrupofens onderdrukken. Eigenlijk wilde ik zaterdagochtend kijken of ik kon rennen. Loopkleding ligt klaar, maar ik gier al van de pijn als ik buk om de wasmand op te pakken. Geen goed idee om dan te gaan hollen waardoor mijn bloed als een dolle door mijn kaak gaat pompen. Nu nog even volhouden tot vrijdag, nog 5 nachtjes. Lang leve de pillen.