Jeetje zeg! Mijn laatste loopje was 26 januari. Nog even en ik weet niet meer hoe het moet. En ondertussen zeurt het verhaal van de kies maar door. De maandag na het afzeggen van mijn wortelkanaalbehandeling bel ik mijn eigen tandarts. Helaas laat mijn agenda het niet toe om deze week langs te gaan, niet op de tijden dat hij kan tenminste. Een week later zit ik in de stoel. Er is mij gezegd dat de tandarts alleen gaat kijken of hij die kies er uit gaat halen of niet. Geen oplossing dus vandaag.
Ik krijg een heel verhaal over het liever niet trekken van een kies die niet ziek lijkt en de tandarts wil even checken of hij niet juridisch vervolgd kan worden als dit niet de oplossing blijkt te zijn. Hij twijfelt ook of hij het wel zelf moet doen omdat er een zeer kromme wortel aan zit. De kans dat die afbreekt is groot. Die mededeling maakt mij wat angstig. Ik geef ook aan dat het laten verwijderen door de kaakchirurg mijn voorkeur heeft. 's Avonds belt de tandarts mij. Hij heeft informatie ingewonnen en kan het voor mij doen, maar liever niet ivm de kans op een breuk. De kaakchirurg werkt niet op maandag, die heeft hij dus nog niet gesproken. Of ik nog een dagje kan wachten? Het moet maar.
Dinsdag is het blijkbaar erg druk bij de kaakchirurg want de tandarts krijgt hem niet te pakken. Jacqueline gaat zich er mee bemoeien. Hahahahaha. Al snel hoor ik dat dokter Frank echt rete druk is, maar absoluut vanavond mijn tandarts gaat bellen. Hij heeft zijn 06 nummer. Uiteindelijk word ik woensdagochtend door de tandarts gebeld. Hij gaat een verwijsbrief voor mij schrijven. De heren hebben elkaar gesproken en afgesproken dat de kaakchirurg die kies er uit gaat halen. Gelijk maar even bellen voor een afspraak dus. Stiekum hoop ik op een afspraak na het weekend, want we hebben zondag nog een wijnspijswandeling.
Gelukkig, de kies gaat er volgende week dinsdag uit. Dan kan ik ook nog even de lunch met collega's meepakken bij die fantastische Italiaan. Goed eetn, anders ga je dood.
De dagen tot de dinsdag kom ik redelijk door. De afspraak bij de kaakchirurg is om 14:30 uur. Roel haalt mij om 13:00 uur op in Den Haag. We zijn veel te vroeg, kan ik fijn even een half uur mijn tanden poetsen. Mijn Italiaanse broodje was best sterk van smaak. Dat kan nooit fijn zijn voor dokter Frank. Voor ik het weet ben ik aan de beurt voor een foto en als ik de 2e keer word geroepen wordt de verdoving ingespoten. 1 grote prik en 2 kleine gemenere prikjes. Ja hoor, ik voel het al gelijk werken. Ik mag blijven zitten tot de verdoving goed werkt. Dan word ik naar een andere kamer gebracht. Ik zeg nog dat Roel normaal bij mij blijft. Dat is hier niet toegestaan. *slik* Ik krijg het ijskoud. Best wel eng. In 2012 is er ook een kies verwijderd. Door de kaakchirurg in Spijkenisse. Die hakte mijn kies in 3 stukken, dat was behoorlijk pijnlijk, en wipte die stukken er stuk voor stuk uit. Een flinke slachtpartij dus.
Na het verhaal van mijn eigen tandarts over het in 2 stukken zagen van mijn kies voorzie ik nu ook een bak ellende. Nadat de zuster mijn romp en gezicht heeft bedekt vraagt dokter Frank of ik er klaar voor ben. Pffffft, echt niet. Maar ik zeg, ja. Hij zegt dat ik even wat druk kan voelen en niet moet schrikken. Ik verwacht een beitel en hamer. Niets van dat al. Een tang, 3x wrikken en dan: "Ik heb hem hoor". Huh?! Ik heb er niet echt iets van gemerkt. Er ligt verderop een witte bonk op een tafeltje. Mijn kies. Zal ik hem mee vragen en thuis ritueel verbranden? Volgens dokter Frank zat de kies iets los. Ik had zelf het idee dat hij ook wat omhoog was gekomen. Hup, hechting er in, op een gaasje bijten (een uur volhouden, fijn voor Roel) en klaar! WAUW! Dat is fijn. Als de verdoving uitgewerkt raakt neem ik een Ibuprofen. Mijn kaak is stijf, maar het valt mij alles mee. Ik kan zelfs een beetje eten.
De volgende dag werk ik vanuit huis. Mocht het toch niet goed gaan ben ik in elk geval dichtbij de bank en mijn bed. Het gaat prima. Okee, het is gevoelig, maar niets wat Ibru niet aankan. Na een hele dag voorover gebogen achter de laptop wordt het wel minder aangenaam. Als het zo blijft denk ik dat ik vrijdag wel voorzichtig een rondje kan hardlopen. Roel vindt dat ik moet beginnen met wandelen. Tsssssss. Wandelen is voor mietjes. Hahahaha. We hebben tickets voor de Electricrun in Amsterdam. Voor het eerst gaan we samen een run doen! Super leuk. Hij moet wel ff trainen en wil dus beginnen met stevig doorwandelen. Nou, IK ga lekker hollen!
Donderdagochtend is het gevoeliger dan ik had verwacht. Het cement dat nog om 1 kies zit irriteert mij en ik probeer het er af te peuteren. JAAAHAAA, ik weet dat ik dat niet moet doen. Na een klein sprintje voor de metro knalt de rest van mijn gebit er ook bijna uit. Het lijkt de verbouwing van CS Rotterdam wel! Het dreunt gewoon in mijn hoofd. Hmmmm, misschien toch maar niet rennen morgen? De dag is hectisch en ik heb wel 3 Ibrupofens nodig om er doorheen te komen. Ondertussen peuter ik vrolijk verder. Ik heb een plekje gespot waarvan ik denk dat het een stukje achter gebleven wortel is. Dat is natuurlijk niet zo. Maar ja, ik heb die kies niet van dichtbij gezien toen hij er uit was. Tegen de tijd dat ik in bed lig heb ik mijzelf overtuigd (daar ben ik goed in). Er zit nog een stuk wortel in mijn kaak. Hij was natuurlijk al afgebroken. Daarom voelde het of hij los zat. (ik had tandarts moeten worden) Morgen ga ik gelijk naar de foto's kijken aan welke kant de gebogen wortel zat. Maandag ook mijn tandarts bellen om te vragen of hij het cement wil weghalen.
Inmiddels heb ik ook besloten om mijn 10km in de 20 van Alphen voor een goed doel te lopen en wel voor Stichting Hoogvliegers. Ik stuur mijn collega's een e-mail en plaats een sponsor verzoek op Facebook. Eigenlijk ben ik daar niet zo van. Het voelt voor mij als bedelen. Ik ben dan ook stom verbaasd (en blij verrast) dat de eerste 3 zich binnen 10 minuten melden. Gedurende de dag komen er meer mensen bij. Wat gaaf! Al moet ik die 10km kruipen, ik ga de finish halen. Om 00:00 uur opent de inschrijving voor de Ladiesrun Rotterdam. Dit jaar is er een nieuwe afstand, 7,5km. Mooie afstand en ik schijf mij gelijk maar in. Zo, die staat ook in de agenda! Dat is run 5 voor dit jaar.
De foto's laten zien dat de kromme wortel inderdaad daar zit waar ik denk dat nog een stukje in mijn kaak zit. Ik spuug een klein stukje cement uit. Dat maakt verder peuteren wel heel aantrekkelijk....... Vrijdag is mijn rustdag. Ik merk dat ik wat druk ben geweest en dat mijn lijf bezig is een wond te helen. Dagje bankhangen dus. Het is pestweer, dus ik vind het prima om binnen te blijven. 's Avonds gaan we naar de bruiloft van Chantal en Mark. Super leuk!
Zaterdag viert onze schone zus haar verjaardag. Wéér een feestje.
Zondag zijn we 10 jaar getrouwd, nou ja geregistreerd partnerschap. Voor de wet ook een huwelijk. We besluiten op de fiets naar het dorp te gaan en daar lekker sushi te gaan eten. En toen was de week weer om. Ik neem om de 4 uur een Ibru 400 en een paracetamol 500. Mijn kaak voelt nog beurs en stijf. Maar ik denk dat ik volgende week wel kan rennen hoor. Ik zal wel moeten, want het sponsergeld loopt flink op! Echt super gaaf. Voor wie ook wil en kan sponseren, dit is de link zoek op Nicole Gout en verder wijst het zichzelf.
