De benauwdheid de baas?

Vorige week geen blog. Waarom niet? Geen loopverhalen ivm gebrek aan motivatie om van de bank te komen. En totaal geen zin om te schrijven. Kan gebeuren hè?

Hoezo niet lopen? Je moet trainen!!!! Over een paar weken is de Vredesloop, denk je nou echt dat je dat wel ff doet?
Uhm nee, maar ik kon mijzelf er gewoon niet toe zetten. Te warm, geen lucht, druk gehad maar vooral…….ik durf niet. Schaam me dood. De laatste tijd heb ik zoveel gegeten dat al mijn sportkleren te strak zitten. Stretch heeft ook een grens.

Vreselijk vind ik het. Ja, ik weet dat ik moet bewegen om het kwijt te raken, maar echt niet dat ik als rollade de deur uit ga. Af en toe pak ik de fiets en ik wandel nog steeds elke dag in mijn lunchpauze. Het is niet afdoende.

Mijn lijf werkt enorm tegen door overal pijntjes door te laten komen. Al een paar dagen liggen mijn loopkleren klaar. Op vrijdagochtend ben ik vroeg wakker en ik voel me goed. Dus trek ik eindelijk die kleren aan (er ligt bijna stof op) en ga ik een stukje rennen.  Er staat een interval op het program, via de huisarts om wat af te geven. Ik loop net geen 5km en ben blij dat ik het heb gedaan. Eindelijk! Wel heb ik het Spaans benauwd. Daarvoor heb ik ’s middags een afspraak bij de huisarts. Zij hoort een licht astmatisch geluidje in mijn longen en omdat het nu zo warm is buiten heb ik meer last dan anders. Ik krijg een puffer voorgeschreven. Alleen gebruiken als ik het benauwd heb en een half uur voor ik met dit weer ga lopen. Gelijk geprobeerd en verdomd zeg! Ik merk het verschil als ik op de fiets naar het dorp ga. Normaal ben ik dan echt buiten adem, en nu gaat het goed.
Zondag staat er weer een run in de planning, dat moet een PR worden! Ik heb er weer zin in. Maar eerst vanavond naar Restaurant voor een maand. Wat een top concept is dat zeg. Na een week streng Sonja Bakkeren mogen we vanavond alles eten. En het is zalig. Wijntje, door John Williams en Ben Saunders uitgekozen, erbij en mijn avond is gewoon perfect.

Met Ramon Beuk

 

Zaterdag hebben we een rustdag in de agenda staan. Zo nu en dan plan ik die in. Niets moet, alles mag. Er worden alleen geen afspraken gemaakt met andere mensen. We zijn vroeg wakker en besluiten naar Vervat in Rotterdam te gaan. Al maanden zijn we bezig om een nieuwe tent uit te zoeken. Kopen we hem wel of toch niet? Hoe vaak gaan we nog kamperen? De knoop is doorgehakt en we hebben hem gekocht. We besluiten ook maar gelijk te kijken of hij compleet is en hoe snel we hem kunnen opzetten en afbreken. Op een stuk gras even buiten het dorp gaan we aan de slag. Het waait flink en zo’n hoge tent opzetten is wel even wat anders dan een tentje van 1.40 hoog. Je moet echt omlopen om tegen elkaar te praten. Al waait hij in het begin steeds plat en kunnen we elkaar zien, tot we de scheerlijnen er aan hebben. Hij is compleet. Foto’s zijn gemaakt en geen ruzie gehad (hebben we nooit met het neerzetten van welke tent dan ook). Dus pakken we de hele boel weer in. Tot onze verbazing gaat dat super snel. Eerlijk is eerlijk, de binnentent zit er nog in en hij zou iets strakker in de tas kunnen. Maar we zijn echt niet ontevreden over hoe de test ging. De hele dag loop ik al te niezen en te snotteren. Ik voel me niet ziek en denk dat het hooikoorts is, terwijl dat normaal ook anders voelt. Thuis krijg ik een rare pijn in mijn linker been, per uur wordt het erger en uiteindelijk kan ik er amper op lopen. Wat is dit nu weer????  

Vanochtend was de pijn gelukkig minder. Helaas zat mijn hoofd nog vol snot en had ik een dikke keel. Met een wattenhoofd rennen is niet wat ik wil. Mijn lichtpunt van de dag is dat de weegschaal 1,4 kilo minder aangeeft dan vorige week! Nog 6,5 te gaan.
Er is nog genoeg te doen in huis. Dus stort ik mij daar maar op. Wassen, strijken, opruimen en tussendoor doe ik powernaps. En zo is het weekend weer om. Morgen weer werken.  Nog 2 weken en dan ben ik lekker 3 weken vrij! Heerlijk, ik kijk er naar uit. Lekker rommelen in en om huis.