Hardlopen, de voor- en nadelen van hardlopen, wedstrijdzenuwen
maandag 31 maart 2014
1e Electricrun NL en wij waren erbij!
Donderdag ligt mijn eigen pakket klaar in Rotterdam. We hebben lichtgevende gezichtsverf gekregen, een ring met een blacklight, een armband die licht geeft en een t-shirt. In Roel zijn pakket zaten ook nog veters. Snel de shirts wassen en drogen.
Vrijdag pak ik vast mijn tas in. Inmiddels weet ik dat je kluisjes kunt huren, dus ik sjouw gewoon alles mee.
We hebben op zaterdag om 18:00 uur achter Amsterdam CS afgesproken (klinkt wat vunzig) met Nicolette, Jeroen, Elke en Conny. We vertrekken echt op tijd van huis, maar komen in de file. De auto parkeren we bij Jacqueline, daar rijden we altijd met gemak naar toe. Nu stuurde de navigatie ons dwars door Amsterdam. Dat schoot niet op. Gelukkig had Nicolette al laten weten dat het voor hun wel 18:30 uur zou worden. Dat gaf ons ook weer lucht. Afijn, bij Jacqueline even omgekleed en op naar CS. Daar was het echt stampdruk! Wel heel gezellig met al die kleurtjes! Ik hoorde iemand verbaasd zeggen: is het hier carnaval ofzo? :)
Bij de pont was het helemaal bizar druk, daar was denk ik niet op gerekend. Als pinguins schuifelden we steeds een stukje naar voren. De eerste startgolf was al geweest toen wij eindelijk aan de overkant waren. Wel een gaaf gezicht. Het werd al donker en een sliert verlichte mensen kwam voorbij gerend. Snel de laatste verf opsmeren en alle extra verlichting die we zelf hadden aangeschaft om doen. Op naar de start en de kluisjes. Tegen de tijd dat we echt bij de start waren hadden we al een flinke afstand afgelegd. Overigens waren wij bang dat er geen kluisjes meer zouden zijn, maar die waren er meer dan genoeg. TOP!
De start was ook heel goed geregeld. In golven gingen de duizenden deelnemers van start. Geen geduw en gedrang. Het duurde 10 minuten voor we echt van start gingen, toen liep mijn app al. Nog voor we 1 km in de benen hadden kwamen we bij het eerste checkpoint. Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat er te checken viel. Er stond niets onder de partytent en verder bleef iedereen ineens stil staan. Wij dus ook, we moesten wel. Toen we ons door de menigte hadden gewurmd waren we Elke en Conny al kwijt. We hebben nog naar ze gezocht en uiteindelijk maar besloten verder te rennen. Nou ja, rennen……. We gingen verder. Al heel snel kwam er een 2e punt waar iedereen stopte en foto’s ging maken. Toen wisten we: een goede tijd gaan we niet neerzetten. Al die fotomomenten waren wel super. Ik vond de decors werkelijk geweldig mooi. En wat ook heel gaaf was, die mega sliert van mensen met lichtjes. Voor ons waren heel veel groepen gestart maar na ons ook nog. Niet op beeld vast te leggen, maar zo onwijs gaaf om te zien.
Prima verzorgde run, met een waterpunt. Al duurde het even eer ik dat door had. Het weer werkte natuurlijk ook enorm mee. Bij de finish was een drinkpunt en werd je opgewacht door allemaal enthousiast dansende vrijwilligers. De beats die je overal hoorde nodigden ook uit om lekker te dansen, dat loopt wel wat lastig. HAHAHAHAHAHA
Nog even wat foto’s maken bij de fotowall en toen we het echt koud kregen weer in de rij voor de pont terug. Dat ging iets sneller dan op de heenweg.
Op de snelweg terug naar huis zag ik een auto rijden die nogal leek te schudden. Toen we dichterbij kwamen zag ik dat er 4 mensen in zaten met de lichtjes van de Electricrun. Die zaten nog lekker verder te swingen. Langs de kant stond ook een auto met pech. Daarnaast 4 dames die duidelijk ook naar de Electricrun waren geweest. Daar sta je dan te wachten op de Wegenwacht. Leg die ietwat overdreven make-up maar eens uit. :)
Door wegwerkzaamheden waren we pas om 2 uur ’s nachts thuis. Koud en moe. Oh jee, zomertijd het is dus 3 uur. Nou ja, zondag uitslapen. Dat dacht ik. Mooi niet, om 7 uur wakker. Klaar wakker ook. Nou ja, dan heb je wat aan je dag.
Roel en ik hebben mooi wel onze eerste run samen gedaan. Hoewel de naam RUN misschien niet op zijn plek is. Het enige wat ik jammer vind is dat je geen medaille ofzo kreeg. Ja, we hebben een t-shirt. Maar dat krijg je al voor je een stap hebt gezet. Dat is geen bewijs dat je er ook echt was en hebt gelopen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
maandag 24 maart 2014
Nog 19 dagen!
Het duurt een week eer Roel en ik weer samen gaan rennen. Hoewel het niet super voelt loop ik beter dan ik zelf dacht. Top! Daar word ik nou blij van.
Ik heb inmiddels van www.sportvoedingwebshop.com 2 zakjes Dextro Energy After Sports Drink ontvangen. Via Facebook had ik mij als proefpersoon aangemeld en ik ben uit de vele aanmeldingen gekozen. Helemaal leuk! Als we thuis komen maak ik een zakje poeder open. Wat een zoete lucht zeg! Ik hou helemaal niet van die extreme zoetigheid. Maar ik heb zelf aangegeven dat ik wilde testen dus niet zeuren. De substantie lijkt heel dik, maar het valt mee en de smaak is prima. Helemaal niet zoet. Het zou mijn spieren sneller moeten laten herstellen. Ik moet zeggen dat ik in de loop van de dag geen last heb
De volgende dag ook geen centje pijn. Toeval? Of niet?
De week is druk en chaotisch. Roel wordt 50 we hebben een feest van zijn werk en hebben ook nog voor Roel zijn verjaardag een feestje gepland. Mijn benen doen al dagen zeer. Niet van de spierpijn, maar van de druk in mijn buik. Vrijdag heb ik een afspraak bij de huisarts. Ik wil een verwijsbrief omdat ik een vermoeden heb wat er aan de hand is. Helaas blijkt zij mijn ziekenhuisverslagen niet te hebben. Eerst mijn dossiers opvragen dus. Pfffffft.
Er zit een flinke put in de voorruit van de auto. Roel heeft de auto mee naar zijn werk. Omdat het echt hondenweer is en ik geen zin heb om daar in te hollen, haal ik de auto op om de ruit te laten repareren. Helaas is het erg druk bij Carglass. Ik kan de volgende dag om 8:30 uur terecht. Niet handig want 's middags is Roel zijn feestje.
Zaterdagochtend zijn we vroeg wakker. We gaan samen naar Carglass. Roel blijft wachten tot de auto weer klaar is en ik hol naar huis. Dit keer gaat het niet zo goed als vorige week. Enorme kramp in mijn linker kuit! Mijn tijd is om te huilen. Tot overmaat van ramp ontvang ik ook een mail van de Rotterdam Marathon met daarin een lijstje met tijden die je moet halen op bepaalde kilometerpunten tijdens de 10km. Haal je het niet, dan gooien ze je uit het veld. Bloednerveus word ik van zulke mail. Het gekke is dat ik dat niet hoef te zijn, want die tijden haal ik makkelijk. Eenmaal thuis, en half kreupel, neem ik zakje nummer 2. Na het douchen kan ik makkelijk de trap op en af. Dan is het tijd voor Roel zijn feestje, op de Euromast. Genoeg trappen daar en dat op mijn hakken! Wedden dat ik morgen geen stap meer kan zetten?
Zondagochtend...........totaal geen last. Ik voel dat ik heb gerend, maar dat is het dan ook wel. Ik weet wel wat ik ga aanschaffen.
Maandag, weer een mail van Rotterdam Marathon. Nog 19 dagen! Sorry? Ik hoop dat ik het ga redden, nu word ik wel nerveus. Maar eerst zaterdag de Electricrun nog doen en dat is gelukkig maar 5km. Daarna moet ik nog een paar flinke trainingsrondes in gaan plannen. Waarom leg ik mijzelf toch zoveel doelen op? En nu heb ik nog een dilemma erbij. 20 september komt er toch een 2e Vredesrun in Den Haag. Wel leuk om die ook te doen, tenslotte heb ik de eerste ook gedaan. Maar ja, 21 september is de Dam tot Dam. Ga ik 16km halen? Keuzes, keuzes, keuzes.
zondag 9 maart 2014
Het is lente!
HAHAHAHAHAHAHAHA die dacht gewoon dat ik er even 20 had gedaan. Hij vindt dat ik het teveel betaalde niet terug hoeft te geven. Ook dat gaat naar de Hoogvliegers. Een andere collega was vergeten mij te sponsoren en stort alsnog spontaan een bedrag! Nummer drie betaalt extra, dat is een bonus voor mijn blog zegt hij. Het gaat lekker! Ik heb ze tot 12 maart gegeven om te betalen. Als iedereen dan heeft betaald heb ik gewoon € 310,00 opgehaald!! WAUW, wat goed. Daar zijn de Hoogvliegers vast blij mee.
In Den Haag wordt de CPC gelopen. Dat volg ik op TV West, als ik iedereen zie lopen en ook compleet stuk zie gaan heb ik toch het idee dat ik er bij had moeten zijn. Maar ja, na mijn run van vanochtend denk ik niet dat ik ver was gekomen. Ik train gewoon vrolijk verder.
zondag 2 maart 2014
Verslag van de 20 van Alphen
Ik ben al voor 7 uur wakker en dat terwijl ik vannacht niet in slaap kon komen. Drukte in mijn hoofd. Gisteren hebben we onze vakantie geboekt. Super leuk, maar dat moet ik dan 's nachts verwerken. Ik ben ook nerveus. Vannacht heb ik wel 10x mijn rondje gerend! Raar, normaal ben ik ook wel wat gespannen maar niet zo erg als nu. Ik voel druk op mijn schouders, wat ik zag als een leuke stok achter de deur voor mijzelf, voelt nu als een mee te slepen molensteen. Dolblij ben ik met het vertrouwen dat mij ruim 20(!) sponsoren in mij hebben. Waarom vind ik het zo spannend terwijl ik juist trots moet zijn? Wat ben ik blij dat ik geen Kramer of Wüst heet. Geen hele natie die verwacht dat ik het wel 'even' ga doen en liefst met 2 vingers in mijn neus. Geen media die mij constant volgt en waarin ik levenslang word geconfronteerd met een verkeerde wissel, 'zogenaamde' rugpijn etc. Niets van dat al en toch..... Als ik er straks eenmaal ben is er niets meer aan de hand. Maar voor nu zie ik apen en beren op de weg.
zaterdag 1 maart 2014
Gelukkig kan ik nog een paar keer trainen
De hechting is ook uit mijn mond gevallen. Zo nu en dan voel ik een scherp stukje uit mijn tandvlees steken. Als ik iets gekruids heb gegeten zwelt mijn tandvlees op geloof ik en dan voel ik dat stukje niet meer.
Mijn onderkaak doet geen pijn meer. Maar mijn bovenkaak en dan vooral het hoogste punt van de wortelkanaalbehandeling is behoorlijk aanwezig. Nou ja, ik kan weer rennen en dat is fijn. Op mijn vrije vrijdag ga ik een klein rondje rennen. Even kijken of het gaat. Ik loop even ruim 2 km aan 1 stuk. Snel ben ik niet, maar mijn benen snappen nog wat ze moeten doen en ik heb geen bonkende kaak. HOERA! Ik ben er weer!
Zondags ga ik samen met Roel rennen. Hij moet trainen voor de Electricrun. Ik wil een klein rondje, maar de uitslover (hahahaha) wil niet minder dan 5km doen. Halverwege krijg ik steken in mijn zij, dat heb ik nooit. Ik laat Roel lopen. Een kilometer verderop wacht hij mij op. Ik ben een diesel, na 3 km krijg ik de smaak pas te pakken. De laatste 2km doe ik afwisselend wandelend en rennend. Maar we hebben de 5 in de benen en in een redelijke tijd. Ik ben nog steeds te langzaam hoor, maar ja…..je kan niet alles hebben. Nog een week, dan is de 10km in de 20 van Alphen.
Donderdag bedenken een paar collega’s dat ze mij nog niet hebben gesponsord. Mijn ‘buit’ voor de Hoogvliegers staat nu op € 250,00!!!
Vrijdag begint de dag met een ontspanningsmassage van 1,5 uur. Ik ben echt mega chill. Het is weer prachtig buiten en ik zie veel hardlopers, maar ik kan niet en mag niet van mezelf. De dag is te kort voor alles wat ik nog wil doen. Ik moet ook naar de huisarts. Mijn neus blijft maar dichtzitten en die druk op mijn bovenkaak komt volgens mij uit een holte. Ze heeft geen duidelijke aanwijzing wat het zou kunnen zijn. Allergie, poliepen, ontsteking…….. Ik krijg pipetjes met een goedje dat een eventuele ontsteking zou moeten tegengaan. Die heb ik al 2 keer eerder gehad, steeds voor een maand. Nu heb ik ze voor 3 maanden gekregen. Als ik na 6 weken verbetering merk mag ik om de dag druppelen. Zo niet, dan stuurt ze mij naar een KNO-arts. Waarschijnlijk heeft de uitslag in mijn gezicht er ook mee te maken.