Kan ik nog een keer rennen in 2013?

Deze week heb ik ook niet gelopen. Ik heb rust gekregen van mezelf. Of eigenlijk opgelegd gekregen van mijn lichaam. Mijn weerstand daalt, ik zie weer allemaal schimmelplekken op mijn hand en voet. Volgens de huisarts zit er een 'beestje' in mijn lichaam dat bij verminderde weerstand wakker wordt en vochtblaasjes die jeuken veroorzaakt. Soort koortsuitslag maar niet besmettelijk. Meestal krijg ik dan ook het gevoel dat ik zwaar verkouden ga worden. Ik heb de laatste ook veel tijd achter mezelf aangelopen, dat eist zijn tol. Het is wel weer heel leuk druk geweest, met o.a. een geweldige kerstlunch op kantoor. Minder was dat ik weer bij de tandarts langs moest. Er was een stuk 'cement' afgebroken en dat veroorzaakte pijn met eten en drinken. Nu is dat weer hersteld. Het bonkt nog wel in mijn kaak. Voorlopig heb ik vrijdag ook de laatste behandeling bij de fysio gehad. De dagen erna is het pijnlijk, daardoor ga ik weer spanning op mijn spieren zetten en doet het nog meer pijn. Visieuse cirkel dus. Zondag besluiten we naar de sauna te gaan, kunnen mijn spieren ook lekker ontspannen. Heerlijk die warmte en daarna fijn een tukkie doen in de rustruimte. Ik ga schoon de feestdagen in!

 

Fijne dagen iedereen!

Rustweek, qua lopen dan

Auw, auw, auw!!! Ik sta maandag wat moeilijk op. Het is gezonde spierpijn, hoewel traplopen niet heel soepel gaat. Bewegen is de remedie, dat weet ik. Maar ja, vandaag heb ik de hele dag cursus bij HartelijkGefaciliteerd in Nijkerk. Dus, ruim een uur in de auto heen, bijna hele dag zitten, en weer een uur terug. Het was een ontzettend leerzame dag en ik ben een gecertificeerd Facilitator. YEAH! ´s Avonds ga ik met medecursisten eten en ben ik laat thuis.

De volgende dag gaat de wekker gewoon om 6 uur. Ik ben niet soepeler geworden van een nachtje snurken. Op naar Den Haag, teamdag met als afsluiting Sinterklaasdobbelen en een etentje. Wéér laat thuis. Maar wel een super dag.

 

Woensdag start ik thuis met werken. Ik begin vroeg want ik loop 2 dagen achter. Bezoekje aan de fysio maakt mijn dag niet echt goed. De rest van de dag doet mijn kaak zeer. Ik loop wel al een stuk soepeler.
Dan snel door naar kantoor, we gaan intern verhuizen en ik moet best veel inpakken. Roel is met het OV naar zijn werk en ik met de auto. ’s Avonds haal ik hem op. Hij moet overwerken en we rijden pas na 19:00 uur naar huis. Onderweg bellen we de Bezorg Beer. Gaat goed met eten hier. NOT

Vorige week hebben de collega’s de verjaardagslunch ingevoerd. De jarige van die week krijgt een lunch buiten de deur aangeboden en een cadeautje. Laat ik nou de eerste zijn die jarig is! Heel leuk om zo met z’n allen te eten.  Mijn afspraak voor de avond wordt afgezegd. Dat geeft even rust. Ik ben helemaal alleen thuis, want nu heeft Roel een Kerstdiner met zijn moeder in het verzorgingstehuis waar zij woont. Dat wordt vet eten voor mij, ik zorg niet zo goed voor mezelf namelijk.

De volgende dag kan ik niet uitslapen. Afspraak bij de kapper. De nieuwe telefoon die bij mijn abonnement hoort wordt gebracht. Roel gaat weer met het OV naar zijn werk want ik moet zware boodschappen halen en dat doe ik liever met de auto. Het wordt een dagje van sjouwen en stouwen (de koelkast is te klein), hapjes maken en uiteindelijk op de bank in slaap vallen. Gelukkig hoor ik mijn telefoon, anders had Roel mooi in de kou bij de Mac gestaan. Hij had alwéér een Kerstdiner, nu van zijn werk, en ik heb beloofd hem op te halen. OEPS!!

Zaterdagochtend moet ik om 9 uur achter de pc zitten, dan begint de voorverkoop van de Toppers 2014. Daar moeten we (mijn vriendinnen en ik) heen! Als ik wakker word vraagt Roel of ik goed heb geslapen. Ik heb wat hoofdpijn, maar verder gaat het wel. Of mijn kussen wel goed is. Ik snap er niks van. Uiteindelijk moet ik onder mijn kussen voelen. Daar ligt een cadeau, en wel een tablet! (geen pilletje) Ik heb dus gewoon de hele nacht op dat ding liggen snurken. Niets gemerkt. Fijn begin van de dag. Het verkrijgen van de Toppers kaarten kost mij wel 20 jaar van mijn leven, heel slecht geregeld. ’s Middags komt de visite. Gezellig. Iedereen woont ver weg, vandaar dat ik meestal in de middag mijn verjaardag vier. Tegen een uur of 8 is iedereen weer vertrokken. De rest van de avond is voor mijn tablet. Ik krijg het druk, die telefoon moet ik ook nog inrichten.

Zondag ben ik echt jarig. MIJN dag. Eerst even op de fiets naar het dorp. De lopers van de Spark marathon in Spijkenisse aanmoedigen. Ben ik toch met hardlopen bezig geweest. Nog een rondje over de Kerstmarkt en dan op de bank met mijn mega box bonbons, die ik ook heb gekregen. Kop chocolademelk met rum en slagroom erbij en ik ben blij. De drukste week van deze maand is achter de rug. Ik ga bijslapen.

 

YES YES YES !!!

Maandag is de werkweek weer begonnen. Ik heb wel last van mijn kaak, maar met de pillen kom ik de dag wel door. Het is een lange dag, want ik loop een week achter. Aan het einde van de dag ben ik gesloopt. Dinsdag is niet veel anders.
Woensdag werk ik thuis en moet ik naar de fysio. Meestal MOET je van alles van de fysio. Deze is zo gek als een deur. Hij kraakt mijn nek en rug. Volgende week weer.
’s Middags moet ik naar de tandarts.  Hij baalt dat het vorige keer niet is gelukt. Tja, ik ook. Mijn ingepakte kiezen lijken tot rust te komen. We spreken af dat ik pas in januari terug hoef te komen. Dan kunnen die kiezen verder rusten en weten we ook wat de fysiotherapie voor en met mij doet.
Donderdag is het weer gekkenhuis op het werk. Lekker! Dat heb ik liever dan duimendraaien tot vijf uur.
Vrijdag slaap ik echt super lang uit, compleet in coma. Het weer is slecht en ik zie het nut er niet van in om naar buiten te gaan. Niet eens om mij te douchen. Zo lekker, pyjamadag.
Zaterdag is rustdag. De twijfel slaat toe. Moet ik morgen wel starten? Ik gebruik veel minder pijnstillers op een dag. Maar ja, vorige week klopte die kaak al na 2km. Wat is wijsheid? Aan de ene kant denk ik: niet gaan. Maar ja, in mijn hoofd werkt dat niet. Dan blijft nog jaren het gevoel dat ik heb opgegeven mij achtervolgen. Aan de andere kant, als wel start en het niet haal vind ik mezelf voor de rest van mijn leven een loser. Ik word zo moe van mezelf.

De nacht van zaterdag op zondag ben ik onrustig. Ik word wakker met buikpijn. Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest voor een run. Mijn darmen zijn van slag en ik blijf naar de wc lopen. Ook onderweg naar de Bruggenloop Rotterdam keert mijn maag zich regelmatig om en denk ik dat ik moet spugen.  We zijn vroeg en ik heb alle tijd om het terrein te verkennen. Met Elise en Gertrude heb ik bij de ingang van de dames kleedruimte afgesproken. Al snel komen Max en Elise aan. Even later wordt ook Gertrude gevonden. Nog  wat fotomomentjes en we gaan naar vak D.
Na het startschot duurt het nog een kwartier eer wij langs de Kerstman en  Michel Butter komen. De eerste 2,5 km heb ik de dames nog in de buurt, maar zij zijn gewoon sneller dan ik. Als ik de Erasmus op wil rennen kom ik bijna niet tegen de wind in. Er lopen twee flinke mannen aan mij voorbij, een van hen zegt: “kom op, loop maar met ons mee, achter ons blijven en denk aan je ademhaling.”
Voor mijn gevoel gingen we te langzaam, maar de mannen zijn geweldige windvangers. Als we bijna weer naar beneden gaan hoor ik naast me: “Hé dame!”  Collega Nicolette loopt naast mij. Ik loop met haar samen bij mijn windvangers weg. Best gezellig zo samen. Net voorbij het 4km punt roept iemand heel leuk: “Nog maar 11km!” De grapjas. Op het 5km krijgen we wat te drinken.  En lopen we een stukje, want rennend drinken kan ik niet. We besluiten bij elkaar te blijven. Grappig hoe mensen reageren op onze namen, Nicolette en Nicole.
Met een andere collega, Isabel, heb ik afgesproken dat ze mij zal aanmoedigen als ik langs haar huis kom. Ik denk dat ze op het balkon zal staan, maar ineens hoor ik een hoop gejoel vanaf de kant. Leuk, daar staat ze en roept dat ik op schema lig. Ze loopt zelf veel grotere afstanden en weet dus echt wel of ik op schema ben. Als zij zegt dat het goed gaat geloof ik dat.
Het is zwaar maar leuk. Eigenlijk krijg ik alleen Varkenoord, de Erasmus en de Brienenoord bewust mee. Op de Brienenoord zie ik beneden “mijn windvangers” lopen.  Ik krijg via mijn Endomondo een bericht van Brigitte(1 van de 20 geloof ik) dat ze vlak na de 11km staat. Endomondo rekent iets anders dan de mensen die de route hebben uitgezet. Voor we bij de 10 zijn zegt zij al dat ik de 11 heb gehad! Nog ff en ik loop een halve marathon! Door het tunneltje met de trommelaars (gezellig) en dan de hoek om. Aan het eind van het fietspad neem ik een gele vlek waar. Het is te donker om te zien wiens hoofd daar boven zit, maar ik twijfel geen moment. Daar staat Brigitte te blauwbekken!! Ze ontpopt zich als een razende reporter en holt op haar hakken mee om mij te interviewen. Tijdens het filmen vroeg ik mij al af hoe dat er uit zou komen te zien. Om te gieren!! Tussen de 13 en 14 km zit een lus. Op de terugweg krijgen we de wind pal tegen. Ik kan echt niet meer. De veegwagen is niet ver volgens mij en ik knijp hem nu wel een beetje. We liepen bij de 10 nog lekker in de tijd. Gelukkig zien we het bordje 14km. De laatste km! Het gaat gewoon gebeuren, ik ga het halen. Er lopen allemaal mensen langs de kant die al klaar zijn en zij moedigen ons aan. Dat vind ik leuk en zet nog even aan. Ik piek iets te vroeg en schakel  een versnelling terug. Nicolette haakt weer aan. Samen gaan we de finish over. Onderweg heb ik flink lopen schelden, inmiddels doet alles zeer. Als ik over de finish ben komen er nog een paar lelijke woorden uit en besluit dit NOOIT meer te doen. Aan het hek staat Jeroen, de man van Nicolette. Hij heeft ook net gelopen, maar is sneller dan wij. Iets verder staat Roel met een mooi bosje rozen voor mij. Daar word ik dan weer blij van. Medaille halen, laten graveren en weg wezen! Ik heb 1:57:41 gelopen. Vind ik prima gezien de omstandigheden en het gebrek aan voorbereiding. Voor ik in de auto stap heb ik al moeite met lopen, dat wordt leuk straks als ik de trap op moet naar de badkamer.
De douche is een fijne beloning. Dit was mijn laatste run van dit jaar. IK HEB HET GEHAALD!! Trots op mezelf, maar ik hou het voortaan wel bij 10km. Nu aan mijn snelheid werken.
Op Twitter zie ik de foto van de laatste lopers. Het zijn de windvangers! Ze hebben het ook gered. Leuk om te zien.

 

Op mijn tandvlees

Vorige week geen blog. Ook niet gelopen. Wel op maandag wéér naar de tandarts in Spijkenisse. Ik gier nog steeds van de pijn. Hij ziet nog steeds niets, doet weer testjes en stuurt mij weer naar huis. Ik moet het even aankijken. GEK word ik er van!

Ik bel de huisarts om een sterkere pijnstiller. De assistente wil dat ik dat met de dokter zelf bespreek en plant een telefonisch consult in op woensdag. Ik krijg Tramadol voor de nacht. Die onderbroken nachten zijn erg slecht voor mijn humeur.

De Tramadol werkt goed, ik slaap geloof ik 18 uur per dag! En dat terwijl ik er echt maar 1 neem voor ik ga slapen. Maar goed, de pijn blijft en zondagochtend gil ik het echt uit. Ik spreek boos de voicemail van de tandarts in.

Maandag meld ik mij ziek, ik ben echt mezelf niet meer. De tandarts belt. Hij gaat een afspraak voor mij maken bij de kaakchirurg. Daar kan ik ´s middags terecht, in Rotterdam. Gelukkig kan Roel vrij krijgen en gaat hij mee. Ik kan niet eens meer normaal denken. Testjes, vragen en nog meer testjes. Ik vind de kaakchirurg niet echt aardig. De dierenarts was vriendelijker tegen onze katten dan hij tegen mij. Ook hier word ik weer boos als hij zegt: ja, het kan een tijdje gevoelig zijn.
GEVOELIG????? Dit is hel! Ik ben wel wat gewend qua pijn, maar dit is niet normaal. Hij schrijft nog meer Tramadol voor.

Dinsdagochtend tandarts weer gebeld. Ik moet weer naar de tandarts in Spijkenisse voor een nieuwe coating om die tandhals. Inmiddels is eten en drinken van warme waar niet meer te doen. Koude thee kan ik mee leven, maar mijn avond eten koud laten worden gaat mij te ver. Inmiddels heeft de fysio die in kaken gespecialiseerd is ook gebeld. Daar heb ik volgende week een afspraak.

Woensdagochtend lig ik weer in de stoel. Elke kies in mijn linker onderkaak wordt getest. Dit keer met een naar klemmetje waar weer een raamwerkje met een latex lapje op wordt gezet. Niets doet echt zeer, terwijl ik echt door de grond ga als ik een slok thee neem. Dat voel ik in die onderkaak. Voor de zekerheid doet hij de bovenkaak ook even. Bij de laatste kies is het bingo. Wat een pijn! En dat was alleen warm. Om echt zeker van zijn zaak te zijn zet hij er ook nog even een ijskoud watje op. JAHOOR, HET IS DEZE!!!! Ik geloof dat ik heb gevloekt. Verdoving er in, werd ik weer ff niet lekker van, en een wortelkanaalbehandeling. Coating om de tanden in de onderkaak en weer naar huis. Ik vind mezelf enorm zielig en kruip met mijn dekentje op de bank. Voor ik naar bed ga neem ik toch nog een Tramadol. Het doet allemaal best zeer, maar dat zal komen omdat er zoveel in mijn mond gerommeld is.

Donderdag slaap ik uit en neem om een uur of 10 een Ibuprofen. Om mijn spieren te ontspannen ga ik onder de zonnehemel. Heerlijk die warmte en ik slaap nog even door. Uiteindelijk ben ik pas om half 12 toonbaar. Ik moet wel elke dag naar buiten van mezelf en extra frisse lucht is ook goed, dus wandel ik naar het winkelcentrum ipv de super om de hoek. Volgens mij gaat het beter en kan ik volgende week weer gewoon naar mijn werk. Ik ben de hele dag wakker en helder. DENK ik. Tot ik koekjes ga bakken en het beslag wat dun vind als ik het in het blik doe. Heb ik 1 ons ipv 1 pond bloem genomen. Toch maar in de oven gezet. Nu heb ik dus iets wat bestaat uit suiker, basterdsuiker en chocolade………. Ik naar de tandarts, de rest van mijn omgeving ook naar de tandarts! Gna, gna, gna. Niemand wil proeven.
Naar mate de dag vordert gaat het in mijn onderkaak weer bonken en als ik er met mijn tandenborstel mijn onderste kies raak doet het enorm zeer. Morgen de tandarts bellen of niet? Ik slaap er een nachtje over.

Vrijdagochtend lonken mijn loopkleren en bonkt mijn kaak mijn hoofd uit. Dus bel ik de tandarts maar weer. Om 15:00 uur kan ik terecht. Leuk vind ik het niet, maar ik ben er van overtuigd dat ik na een wortelkanaalbehandeling van de kies in mijn onderkaak zondag kan trainen. Zo ontspannen als ik kan stap ik naar binnen. Ondanks dat de foto’s totaal geen aanleiding geven voor een wortelkanaalbehandeling gaat de tandarts af op mijn klachten en besluit de behandeling in te zetten. Verdoving er in dan gaan we van start. Niet dus, verdoving werkt niet. Meer dan 8 prikken verder voel ik het nog steeds! Ik dacht dat hij al 4 boorpogingen had gedaan. Bleek dat hij alleen water over kies had laten lopen! Daarvan ging ik al door de grond van de pijn. Tranen met tuiten. Ik heb verdere behandeling geweigerd, dat snapte hij ook wel. De coating van woensdag  was alweer opgelost. Nu zit er een lelijke laag wit spul om mijn zere kiezen en een zelfde lelijke laag OP mijn kiezen aan de andere kant van mijn kaak. Daardoor kan ik aan de kant waar het zeer doet mijn kiezen niet op elkaar zetten, dit zou rust moeten geven. Het is een raar gevoel. Ik heb steeds de neiging om het uit mijn kiezen te peuteren.

Zaterdag, mijn startnummer voor de Bruggenloop valt op de mat. Dat vind ik vaak een spannender moment dan de run zelf. Samen met Roel ga ik boodschappen doen en het dorp in. Ik heb bij Halfords een regenjack gezien, Mac in a sac. Dat schijnt heel goed als sportjack te kunnen dienen. Al een tijdje zoek ik een regen(ren)jack met een capuchon, en deze lijkt mij wel geschikt. Ze zijn er wel van loopkledingfabriekanten, maar die vind ik dan net weer niet lekker zitten. Hopelijk is de toestand van mijn kaak morgen net zo goed als vandaag. Dan ga ik mijn nieuwe jas even testen.

Zondagochtend. Op een kleine nachtmerrie na, ik droomde dat ik bij de Bruggenloop was en mijn schoenen was vergeten(!), heb ik prima geslapen. Ik durf het wel aan vandaag, maar ik zou het fijn vinden als Roel ook mee gaat. Omdat ik niet goed weet waar de fysio zit waar ik woensdag heen moet besluiten we daar heen te gaan. Te voet is dat bijna 3km. Mooi dat ren ik dan heen en terug. Omdat ik de waterdichtheid van mijn jas wil testen, wacht ik tot de zon weg is en donkere luchten dreigen. Roel verklaart mij voor gek, welke idioot wacht nou op de regen om juist DAN te kunnen gaan lopen? Nou ja, ik dus. Hij is nog gekker, want hij wacht gaat op de fiets mee. Rond een uur of 1 komen er donkere wolken aan en kleed ik mij om. Ik heb al geen zin meer, maar stap wel naar buiten. Het is nu of nooit. Als ik buiten ben lijkt het wel of mijn benen niet bij mij horen. Die hebben er duidelijk wel zin in en weg ben ik. Het gaat best lekker, ik wandel wel tussendoor, maar mijn benen doen geen zeer. Roel wijst de weg, gelukkig want ik weet echt niet waar ik ben. Thuis stijgt het bloed naar mijn hoofd en kloppen mijn kiezen mijn kaak uit. Als ik het goed koel zakt dat ook weer weg. Misschien dat de Ibrupofen en paracetamol ook hebben geholpen hoor. Woensdag terug naar de tandarts, ik ga afspreken dat hij pas NA de Bruggenloop weer wat mag ondernemen. Zoals het nu is zing ik het nog wel even uit. Met mezelf had ik al afgesproken dat ik na de Bruggen mag rusten, de volgende run is pas in maart 2014. Duimen jullie voor mij dat ik binnen de tijd die 15km weg heb gewerkt?
Oh ja, of het jasje waterdicht is weet ik niet. Maar hij zit wel lekker en ademt ook goed. Blij mee.

Wat een rot week!

Door de aanhoudende pijn in mijn kaak en oor eet ik inmiddels 4 ibuprofen 400 en 4 paracetamol 500 per dag. Om 22:30 uur neem ik ze in voor ik naar bed ga en om 03:00 word ik gewoon weer wakker van de pijn. Ik kan wel janken.

Woensdag de tandarts maar weer gebeld. Ik kan daar ’s middags terecht. Geen pijnstillers tot die tijd. Nou als ik daar ben is er niet veel nodig om de tranen op te roepen. Ik ken de tandarts al jaren en hij mij dus ook. Als hij mij aankijkt weet hij gelijk dat het goed fout zit. Wéér foto’s maken, testjes doen en piekeren. Hij heeft geen idee wat er aan de hand is en kan dus ook niets doen. Hij wil dat een collega in Spijkenisse er naar kijkt en gaat gelijk bellen voor een afspraak. Daar kan ik vrijdags terecht. Donderdag sleep ik me door mijn werkdag heen.

Vrijdagochtend ga ik eerst naar de huisarts ivm mijn oorpijn. De binnenkant van mijn oor is opgezet, maar er zit geen ontsteking zegt ze. Mijn sinussen zitten vol, daar mag ik neusdruppels voor nemen. De tandarts moet uitkomst bieden. Daar heb ik om 12:00 uur een afspraak. Wederom zonder pijnstillers. Ik ga er op tijd heen, wiebelig in de benen. Aanmelden, formuliertje invullen en dan maar wachten. Dan wordt het me toch echt te veel. Dikke tranen, ik kan gewoon echt niet meer. De pijn, vermoeidheid en de angst voor de nieuwe tandarts. Gelukkig is de huilbui weg als ik binnen mag komen. Ook deze tandarts ziet niet geen ontstekingen maar wel een blootliggende tandhals. Deze tand is helemaal niet gevuld. Raar dat die nu juist iets heeft. Met een blaastestje wordt vastgesteld dat er echt iets mis is. Een coating aanbrengen blijkt de oplossing te zijn, want hetzelfde testje waarbij ik daarvoor nog tegen ’t plafond ging van de pijn doet nu geen zeer. Redelijk opgelucht naar huis.

Zaterdag hebben we een whiskyproeverij. Gezellig, ik heb er zin in. Soort mini reünies zijn dat altijd. Ik heb gewoon 9 uur geslapen op 1 ibuprofen!! Wat een luxe. Ik ben positief gestemd. Helaas verdwijnt dat in de loop van de dag en heb ik voor ik naar bed ga alweer 4 nieuwe ibruus op. Zelfs de whisky brengt geen verlichting. Kan iemand alsjeblieft mijn gebit verwijderen? Ik denk nu ook dat ik weet wat er is gebeurd. Na mijn behandeling op 30 september, waarbij ik 3 verdovingen heb gehad, moest ik ook naar de mondhygiëniste. Van die behandeling heb ik niets gevoeld. Maar ik begin nu het idee te krijgen dat zij met dat enge haakje per ongeluk iets heeft geraakt wat ze niet had moeten raken.

Zondag hang ik de hele dag op de bank met pijn in mijn mond. Weer niet lopen dus. Ik baal als een stekker. Hoe moet dat nou met die Bruggen? Ik ga wel starten, loop ik hem uit dan is dat mooi en zo niet…….volgend jaar komt er vast weer een. Dat zeg ik nu heel stoer, maar ik vind het vreselijk en word er heel verdrietig van.

Wat zijn ze mooi en wat zitten ze lekker.

De week begint met een hele dag cursus bij Hartelijk Gefaciliteerd in Nijkerk. Dat is met het OV een soort reis om de wereld voor mij, dus ga ik met de auto. Het is belachelijk slecht weer en ondanks dat ik ruim op tijd ben vertrokken kom ik toch 5 minuten later binnen. Dat komt ook omdat ik, net als ik uit de auto wil stappen, word gebeld. Runnersworld Spijkenisse. Die aardige meneer van zaterdag heeft gewoon mijn schoenen gevonden!!! Helemaal top. Ik kan echter van het weekend pas langskomen. Hij houdt ze voor mij vast. Fijn begin van de week dit!

Ik blijf lichamelijk een beetje gammel en stort elke avond op de bank in slaap. Woensdag werk ik wel thuis, maar kom ik niet aan lopen toe. Niet goed, ik zou even tijd voor mezelf vrij moeten maken. Maar ja, dat doe ik dan weer niet.

Vrijdagochtend sta ik op tijd op en schiet mijn loopkleren aan. Extra laagje want de thermometer geeft 5 graden aan. De zon breekt al een beetje door de ochtendmist en het is adembenemend mooi buiten. Van de week heb ik verhaal gehoord van een collega die ook hardloopt en zondagochtend in het bos was gaan lopen. Ze werd door een rare man op de fiets gevolgd en is uiteindelijk het bos weer uitgelopen om meer onder de mensen te zijn. Daardoor overweeg ik om een andere route te kiezen dan normaal. Het is vroeg en stil dus ….. Uiteindelijk ga ik toch mijn vertrouwde rondje, zonder verkeerslichten, en ik kom gewoon helemaal NIEMAND tegen. Pas als ik bijna thuis ben zie ik een paar bouwvakkers die aan het werk zijn. Er staat weer 5km op de teller. Lekker ging het niet, maar ik heb weer wat heuveltraining gedaan en ik ben in elk geval geweest.

Inmiddels heeft Roel gezegd dat ik de nieuwe Nimbussen van hem vast voor mijn verjaardag krijg! Ik ben pas over een maand jarig, maar ach….. Dus gaan we zaterdag naar Runnersworld Spijkenisse. Als ze uit de doos komen ben ik alweer verliefd. Bij het afrekenen blijken ze 5 Euro duurder dan op het kaartje in de winkel staat, dat komt omdat de eigenaar nog geen tijd heeft gehad het kaartje te vervangen zegt hij. En de korting die ik bij een vorige aankoop had opgebouwd is ook niet terug te vinden. Dat komt dan weer omdat de vorige eigenaar laks was zegt de nieuwe eigenaar. Ik ben ietwat overdonderd. Roel rekent af en we gaan weg om de andere boodschappen te doen. Toch zit het mij niet lekker, heb het gevoel 2x gedupeerd te zijn zonder dat ik er iets aan kan doen. Vooral de manier waarop het is gegaan staat mij tegen. Ik krijg het gevoel dat ik blij mag zijn dat ik daar wat mag kopen. Tuurlijk is 5 Euro geen groot bedrag, maar zeg dan van te voren even dat ze duurder zijn dan staat vermeld. Ik bel naar de winkel om aan te geven dat het voorval mij niet lekker zit. Heel nors krijg ik de vraag: “Dus je wilt gewoon die 5 Euro hebben?” Ik begin alweer een beetje te koken, maar blijf netjes.” Ja, het klinkt misschien lullig, maar ik vind dat u van uw probleem het mijne heeft gemaakt en dat vind ik niet fair.”
Lijkt mij dat ik het recht heb om dat te zeggen. Wat hij er mee doet is aan hem. In eerste instantie ging het mij niet eens om die 5 Euro, maar zijn reactie maakt mij boos. Nou, dan kan ik mijn geld wel komen halen. Ik er weer naar toe. Er was een klant dus ik wacht netjes. Loopt de man naar de balie, gooit die 5 Euro neer, ik krijg nog even een sneer dat de adviesprijs wel 10 Euro hoger ligt. Als ik vraag of hij mij niet begrijpt krijg ik een handgebaar van “rot nou maar op”. Prima, dan zaktie d’r ook maar in. Ik hoop dat hij failliet gaat. Zo jammer, ik kwam er heel graag. Altijd goed geholpen en dan deze ervaring. Hij mag mij best een zeikerd vinden, maar laat dat dan niet zo merken. Deze schoenen had ik ook op internet gevonden voor 10 Euro minder dan zijn winkelprijs, maar ik wilde ze liever daar halen. Gunfactor noemen we dat, die is nu ver onder min gedaald. Voor mij was het koopplezier wel even verziekt. Maar ik ben niet minder blij met mijn schoenen hoor. Volgens mij ben ik met de Bruggenloop wel zichtbaar.

Zondagochtend word ik wakker van de regen die tegen het raam klettert en de wind die om het huis giert. Hmmmm, zal die funrun van de Bruggenloop wel doorgaan? Als ik ben omgekleed is het weer omgeslagen. Bladstil en droog. Okee, dan gaan we er gewoon voor. Ik heb afgesproken dat we Elise ophalen dus dat doen we dan ook. Roel zet ons af bij de Kuip en gaat door naar zijn moeder. Als de trainers met de warming up willen beginnen zorgt een mega bui er voor dat iedereen onder het loopviaduct gaat schuilen. Het is ineens erg koud en ik ben blij dat ik vanochtend nog even snel een extra laagje aan heb getrokken. Nu kan ik mijn broek met sterren ook bijna tot onder mijn oksels optrekken, dus eigenlijk heb ik 3 laagjes aan. Na de warming up duurt het nog even eer we eindelijk van start gaan. De groep is groot en in 3 ‘snelheden’ verdeeld. Elise en ik nemen de langzaamste groep. Ik loop nou eenmaal niet snel en zoals wij steeds tegen elkaar zeggen het is FUNrun. Ik vind het best zwaar en heb mijn oortjes niet in. Geen idee hoe snel we gaan. Volgens Elise lopen we de eerste kilometer al veel te hard. Dat vermoede had ik al. Ik heb gepuft maar heb het echt Spaans benauwd. Via de Koninginnenbrug, die niet in het officiële parcours zit, rennen we het Noordereiland bijna rond om via de Willemsbrug (fotomomentje) het eiland weer te verlaten. De zon begint te schijnen, maar steeds als Elise haar regenjack uittrekt gaat het weer regenen. Aanhouden dus. De Nieuwe Leuvebrug en de Erasmusbrug zitten wel in het parcours. Ook op de Erasmus stop ik even voor een foto. Als laatste het Varkenoordse viaduct, die zit als eerste in het parcours. AUW! Wat een kuitenbijter. Inmiddels lopen we al een tijdje helemaal achteraan samen met nog een andere dame. We blijven een beetje bij elkaar. Aan conditie niet echt gebrek, want we kletsen gezellig terwijl we braaf door lopen. Uiteindelijk komen we ook met z’n drietjes weer bij de Kuip aan. Voltooid in 1:16. Ik vind het prima. Nog 45 minuten over voor de laatste 5km. Moet wel heel gek gaan wil ik dat niet halen.
We brengen Elise weer thuis en onderweg begint het heel hard te regenen. Net op tijd binnen dus. Mijn beloning is een warme douche terwijl Roel even boodschappen gaat doen. Hij heeft allemaal lekkers meegnomen voor de lunch. Ik heb 1100 calorieën verbrand, dus ik mag wel wat hebben vind ik.
Het was een geslaagde training! Mijn Bruggenloopoutfit is glansrijk door de test gekomen. Nu nog wat aan mijn snelheid doen. Nog 4 weken.

Weer een paar kilometer verder

Maandag begint heel goed, met een cadeautje op mijn bureau. Altijd leuk! Collega Gitta is heel goed in het uitzoeken van leuke cadeautjes voor mij en die krijg ik dan zomaar. Lief hè? De klok is een uur terug gezet en we verlaten het huis in prachtige ochtendluchten. Wat jammer dat ik nu niet kan rennen. Hoewel ik waarschijnlijk steeds zou stoppen om foto´s te maken. 


Dinsdagavond zien we bij thuiskomst wat kabels uit een gat naast onze tuin steken. We grappen naar elkaar dat we waarschijnlijk geen televisie hebben.

Woensdag is weer een thuiswerkdag en ik heb best wat klusjes op mijn lijstje staan. Wat blijkt? Bij graafwerkzaamheden is de KPN kabel geraakt en de hele straat zit zonder telefoon en internet. Best lastig werken. Dan eerst maar even boodschappen doen.
Ik ga ook even Roel zijn lenzen ophalen. Waarom staat het personeel voor de winkel? Ze hebben geen van allen een sleutel!!! Lekker handig.
De gravers zeggen dat storing bij KPN is gemeld en dat er iemand komt kijken. Dat was om 8:30 uur. Om 16:30(!!!!) uur is er inderdaad iemand. Inmiddels heb ik van mijn telefoon maar een wifispot gemaakt en toch nog kunnen werken. Niet meer gelopen dus, want het internetten ging allemaal een stuk langzamer dan ik had gewild. Maar internet en huistelefoon werken weer.

Op donderdag kan ik gelukkig genieten van het internet op kantoor en even door buffelen. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen.

Vrijdagochtend wil ik echt weer gaan rennen. In Utrecht heb ik van Roel een nieuwe hardloopbroek gekregen voor de Bruggenloop. Ik wil hem wel graag voor de Bruggenloop testen. Vandaag is het eindelijk fris genoeg om in een lange broek te rennen. Als ik er helemaal klaar voor ben gaat het regenen. Ik overweeg HEEL even om niet te gaan, geef mezelf daarna een schop onder mijn kont en ga lekker naar buiten. Het valt best mee met de regen. Mijn Endomondo mevrouw vertelt mij ineens weer wanneer ik een kilometer heb gehad. Heel fijn. Ik wissel mijn rennen af met wandelen, heuveltraining en steigerung. Vooral dat laatste geeft mij extra energie. Er gaat wel van alles verkeerd. T-shirt kruipt op, belt gaat steeds omhoog. Dat is vreemd, normaal blijft hij netjes onder mijn rol zitten. En geloof mij, die rol is echt niet weg!  Na 5km (beter dan die 2 van vorige week) ben ik weer thuis en zie ik dat ik bijna al mijn kilometers tussen de 6:30 en 6:50 heb gelopen. Behalve de 2^e, daar heb ik veel in gewandeld omdat ik ff geen lucht kreeg en dacht dat ik moest spugen. Ik ben wel tevreden uiteindelijk heb ik er 36 minuten over gedaan en dat is voor mij een normale tijd. En dat ondanks de kleine irritaties. Nog 5 weken……….

 

Zaterdag was uiteraard geen loopdag, ik loop nooit 2 dagen achter elkaar. Nog steeds geen zeer been, dus dat gaat goed. Ik ga wel even naar het dorp. Er is net een nieuw filiaal van Daka geopend. Misschien loop ik tegen iets leuks aan, voor weinig. Behalve regenjacks van € 80,00 (en dat geef ik er niet aan uit) kan ik niets vinden. Tot ik nog een ommetje langs Runnersworld maak.  Wat staat daar in de etalage???? De Nimbus 15 Lightshow in zwart/roze!! Gekkenhuis, in het echt zijn ze 10x mooier dan op het net. ZUCHT. Ik heb ze niet echt nodig, maar ik ben nu echt smoorverliefd <3 en MOET gewoon naar binnen. Even aanraken, misschien wel passen. Oh, wat zijn ze mooi, ik zie mijn maat niet. Toch maar even vragen of ze achter staan. Nee hoor, ook niet. Ik heb voor mezelf al vrede gesloten met de gedachte dat ik ze gewoon niet mag hebben. De verkoper biedt aan om bij andere filialen na te vragen of ze ze daar wel hebben. Ik laat mijn naam en telefoonnummer achter, maar verwacht niets.

Eigenlijk wil ik zondagmiddag rennen om te wennen aan ’s middags lopen. De Bruggenloop start ook pas om 15:30 uur. Nou tegen die tijd heb ik spijt dat ik die € 80,00 niet heb willen uitgeven aan een jack. Aan de andere kant, het gaat zo bizar te keer met wind, regen en hagel…..daar had geen jasje tegen geholpen. Ik stort op de bank in slaap. Dat zal ook met de slechte nachten te maken hebben die ik de laatste tijd maak. Morgen wacht mij een lange dag, dus ik neem gewoon de rust als dat kan.

Rusten of lopen, that´s the question

Maandag doet mijn linkerbeen flink zeer. Smeren met een Flying Peacock Oil. Soort Tijgerbalsem, maar dan in een flesje. Dat helpt. Ik zit vandaag de hele dag in Amsterdam (alweer), dit keer voor mijn werk. De NS heeft besloten niet mee te werken en dus moet ik meer trappen op en af dan mij lief is. Nou ja, stilzitten is ook niet goed als je spierpijn hebt.

Dinsdag hebben we ontruimingsoefening op het werk. Aangezien ik bij de ontruimingsploeg zit moet ik heen en weer lopen om iedereen van de vleugel af te krijgen. Daarna mag ik vanaf 11 hoog met de TRAP naar beneden. AUW, AUW, AUW!!!  Gelukkig kan ik met de lift weer terug. Ik lees net in een blog van Paul Oude Vrielink (die echt wel goed getraind is) dat hij ook geen trappen kon lopen. Klein detail, hij heeft de hele gedaan.

Woensdag werk ik thuis, maar kom ik niet aan hardlopen toe. Mijn been doet ook nog best wel zeer, daardoor ik durf ook niet zo goed. Bij de fysio heb ik eerder al gezegd dat ik hier last van heb, maar zij reageerde daar gewoon op met: oh, vervelend. Ik had dus niet het gevoel dat het iets ergs zou kunnen zijn. Nu twijfel ik of ik er slim aan doe er niet naar te laten kijken.

Donderdag drukke werkdag, want ik kan mij nu gericht op een nieuwe klus storten. Heerlijk! Daardoor blijf ik dan weer langer op kantoor zitten en ben ik laat thuis.

In de nacht van donderdag op vrijdag heb ik een nachtmerrie waardoor ik in paniek wakker word. Gebroken stap ik de volgende ochtend uit bed. Ik probeer nog een tukkie te doen zodat ik daarna kan rennen. Maar het slapen wil niet lukken en ik vind het al zwaar om het stukje van de bank naar de keuken te lopen. Jammer want ondanks dat het oktober is, is het wel prachtig weer. Als een soort van boetedoening schrijf ik mij in voor de 20 van Alphen. Voor de 10km uiteraard. Ik had al gezegd dat ik die wel wilde doen. Mijn collega Heimen woont boven de route en heeft mij beloofd een spandoek voor mij aan zijn balkon te hangen. Daar doe ik het voor. En nu heeft de moeder van loopmaatje Evelyn gezegd dat ze ook met een spandoek klaar zal staan. En ze kent mij niet eens persoonlijk. Gekkenhuis! Dat is wel heel veel motivatie. Supporters zijn zoooooooo belangrijk. Die maken het verschil tussen opgeven en op je tandvlees de eindstreep halen.

Zaterdagochtend word ik pas om 9:30 uur wakker!!! Dat is niets voor mij. Hoewel ook deze nacht weer door een nare droom is verstoord ben ik wat beter uitgerust. Ik ga met mezelf in discussie. “Eigenlijk is het te mooi weer om niet te gaan rennen, maar ja het is al laat. Ga je toch gewoon een kort rondje? Je moet toch maar afwachten of je pijn krijgt of niet.”
Uiteindelijk trek ik mijn hardloopkleding aan en ga ik toch naar buiten. Na de software up-date van mijn telefoon heb ik er wat problemen mee en nu kan ik mijn loopmuziek nergens vinden!!! Bijna ga ik weer terug om op de bank te gaan zitten mokken. Maar ik vervrouw  mijzelf, vind gelukkig een loopmaatjesmix van DJ Kes en ga op pad. Het is waanzinnig lekker weer! Niet als een gek gaan rennen nu. Hou je in. Niet met je schouders bewegen maar met je armen zwaaien en knieën heffen. Het moet er vreemd uitzien, want ik zwaai overdreven met mijn armen. Ik merk wel dat ik daardoor ook anders ga lopen en mijn benen geen pijn doen. Voor mijn gevoel ga ik alleen extreem langzaam. De mevrouw van Endomondo vergeet te zeggen wanneer er een kilometer voorbij is en ik heb dus geen idee van mijn snelheid. Ik weet natuurlijk wel ongeveer hoe groot mijn ronde is en ga snelwandelen als ik op ruim 1,5km ben. Het gaat goed. Geen pijn en eigenlijk had ik wel door kunnen gaan. Het enige wat moeilijk is, is om op deze manier te blijven lopen. Ik merk dat ik snel terug val in mijn “oude” manier van lopen. Na 2,15km ben ik weer thuis. Daar zie ik dat ik de eerste kilometer onder de 7 minuten heb voltooid. Voor mij is dat heel goed, en dan heb ik nog even moeten wachten bij een oversteekplaats. De laatste tijd was ik al blij als ik het in 7 minuten haalde. Tevreden dus. Volgende week plak ik er een kilometer of 2 aan.

       

Na een gezellig feestje bij Rianne en Hans waaien we zondagochtend weer naar huis. Wat een weer zeg! Ik ben blij dat ik vandaag niet hoef te hollen. Mijn been doet nog steeds geen zeer. Dat is een goed teken vind ik. Als ik woensdag thuis kan werken maak ik een groter rondje.

Amsterdam Marathon, here I come!

Het was geen drukke week. Gewoon werken, vroeg weg en laat thuis. Vrijdag nog naar de kapper geweest. Overwogen om een klein rondje te lopen. Is dat wel of niet verstandig zo vlak voor een run? Tja, ik weet het niet. Ik doe wel weer braaf mijn oefeningen en tijdens een wandeling heb ik al geen pijn meer in mijn linker been. Ik loop ook al de hele week braaf met mijn steunzolen in mijn schoenen.

Zaterdag is rustdag maar ik ben heel erg vroeg wakker. Op mijn gemak mijn tas inpakken en boodschappen doen. ’s Middags vertrekken we naar Amsterdam om mijn startnummer op te halen. We gaan lopend naar het metro station en komen vlakbij huis de buurman tegen. Na een kort gesprek zeg ik dat we moeten gaan omdat we de metro moeten halen. De buurman roept dat we rekening moeten houden met een half uur vertraging omdat ze aan de metro aan het werk zijn. PANIEK!!!! Ik was zo lekker rustig voor mijn doen, maar de stress schiet er nu goed in.
We zetten de pas er in en kunnen nog net door de dichtgaande deuren de metro in stappen. Pfffft, dat is een opluchting. Nu kijken of hij doorrijdt en we de trein ook kunnen halen. Ja hoor, ook dat gaat goed en in Amsterdam zitten we ook al snel in de juiste bus. Leuk er zitten Italianen Fransozen bij ons in de bus, die gaan ook hun startnummer halen. Ik krijg al een beetje de loopkriebels, en zij zijn net zo hyper als ik. Als we uitstappen hoeven we ons niet echt af te vragen waar we heen moeten. En gigantisch matrixbord geeft met grote letters en pijlen aan welke kant we op moeten. Wat is druk op de Expo! De mensen die de hele marathon lopen moeten in een flinke rij staan voor hun startnummer.  Voor de 8km is blijkbaar niet veel belangstelling, Ik ben als 2^e aan de beurt en sta binnen 5 minuten met mijn startnummer in de hand. Nog even een rondje over de Expo, waar ik het Tom Tom runners horloge even kan aanschouwen. Deze staat heeeeeeeel hoog op mijn verlanglijstje, maar ik moet nog ‘even’ sparen.
Dan gaan we door naar Jacqueline. Daar mogen we vannacht gelukkig blijven slapen, dan hoef ik morgen niet zo vroeg op te staan. Met z’n drietjes gaan we heerlijk sushi eten, weer eens wat anders dan pasta.

 

Zondagochtend. Puffer, neusdruppels en Ibuprofen in de aanslag. Ja, ik loop op doping. Die kaak is echt killing. Toch ook een beetje nerveus, maar dat mag wel. Omdat ik al zo lang bevriend ben met Jacqueline voel ik mij daar thuis en gedraag ik mij ook zo als thuis. Zij kent mij ook goed genoeg om te weten hoe ze mij het beste kan benaderen op dagen als deze. :-)
Als we naar buiten stappen krijg ik een bericht van Lindy. Lindy en ik hebben elkaar via Facebook leren kennen omdat we alle twee Start to run van Evy volgden,  we liepen op dezelfde dagen EN waren ook nog eens even ver in de lessen. We spraken toen (in februari 2012 ofzo) af om in juni samen met nog wat dames de 5km Ladiesrun van Rotterdam te doen. Lindy werd ziek en kon die dag helaas niet. In december dat jaar gingen we (Jacqueline, Brigitte, Lindy en ik) naar de film De Marathon. Op Jacqueline na hadden we ons namelijk allemaal ingeschreven voor de 10km van de Rotterdam Marathon en een beetje inspiratie is niet weg. Wederom werd Lindy ziek *snik*. Blijkbaar mag ‘020’ niet naar ‘010’ komen. Nou, ik mag overal komen en vandaag was het, na 1,5 jaar(!), eindelijk zo ver. Lindy en ik gaan samen een run doen. YES!! Stom toevallig hebben we nog opvolgende startnummers ook. Al vrij snel hebben we elkaar gevonden en gaan we het roze startvak in. Het is best fris en ik heb even spijt dat ik niet mijn lange tight aan heb getrokken. Ik hou mijn jasje aan, maar voor we over de startstreep zijn heb ik dat al aan Roel gegeven. We starten achteraan, maar halen best wel wat mensen in dus die veegwagen krijgt ons niet te pakken (hoop ik).  Tot aan de 3km kan ik bij Lindy blijven, maar dan moet ik echt even rustig aan doen. Mijn GPS doet het niet dus ik heb niet echt goed door hoe hard ik loop. Gelukkig heeft Lindy een programma aan staan dat zegt hoe lang ze aan het lopen is. Zo weten we een beetje hoe lang we over een kilometer doen. Tot aan de 5km hou ik haar in het vizier, maar naar haar toe lopen lukt niet. Dan gaat ze in de R van Racen en is ze weg. Prima, altijd je eigen race lopen. Dat doe ik ook het liefst. We lopen onder het Rijksmuseum door, ook erg leuk. Het wordt nog zonnig en dus ook warm. Alle bekers water die ik kan pakken giet ik over mijn hoofd en de spons knijp ik uit in mijn nek. Mijn been houdt het redelijk, maar er zitten best wat gemene bruggetjes in deze run. Je merkt pas dat je omhoog loopt als je pijn in je kuiten krijgt! Goeie training voor december. Op 500 meter voor de finish hoor ik de speaker zeggen dat de eerste marathon lopers bijna bij het stadion zijn. HUH?? Ze zijn een uurtje voor ons vertrokken. Mooi niet dat ik mij laat opvegen natuurlijk. Ze moeten nog 4km, lijkt me stug dat ik op de laatste 500 meter in word gehaald.
Dan loop ik het Olympisch stadion in……. WAUW!!! Dat is gaaf zeg. Met mijn medaille om mijn nek kijk ik rustig rond of ik Roel kan vinden. De speaker schalt door het stadion dat het niet lang meer kan duren eer Chebet het stadion in loopt. Ik zie Roel op de tribune staan en maak hem duidelijk dat ik even op de binnenkomst van Chebet wil wachten. Dat is ook een spektakel op zich hoor. En wat loopt dat kleine mannetje hard zeg!! Maar ja, later hoor ik ook dat hij ongeveer half zo zwaar is als ik. Duh! Zo kan ik het ook (not). Ik ben al heel erg blij dat ik bijna geen pijn heb. Het gevoel alsof ik trap heb gekregen blijft gelukkig uit. Op het plein voor het stadion zie ik Lindy weer.
Gezamenlijk lopen we naar de metro en daar scheiden onze wegen zich. Bij Jacqueline thuis ga ik nog even douchen en dan gaan we naar huis. Korte stop bij de Burger Bar. Dat is mijn beloning voor vandaag. De trams rijden niet en dus lopen we naar het Centraal Station. Nu begint mijn been wel op te spelen, maar ja…..ik ben al klaar dus wat geeft het?

 

Op naar de Bruggenloop. Rustig opbouwen met de trainingen, want ik wil dat been graag heel houden.

Een week niet gelopen is.....

Inderdaad een week niet gelopen. Misschien goed, gezien de pijntjes van de laatste tijd. Maar het voelt niet goed. Over een week moet ik de 8km van de Amsterdam Marathon doen en over 8 weken al de 15km van de Bruggenloop!!

Maandag en dinsdag ben ik laat thuis van het werk. Woensdag werk ik wel thuis, maar ik heb al 2 dagen kloppende pijn in mijn kaak waar ik net 2 nieuwe vullingen heb. Vorige keer dat ik dat voelde moest ik een wortelkanaalbehandeling ondergaan. Ben ik 3 weken aan het pijnlijden geweest en moest de kies er uiteindelijk uit. Dus bel ik heel dapper, de tandarts. De assistente denkt ook aan een wortelkanaal en ik kan ´s middags komen. Op de fiets op weg naar de metro doet het inademen van koude lucht al zeer aan mijn kies en ik bereid mij op het ergste voor.  Inmiddels heb ik ook gierende koppijn. In de metro stappen 2 dames in met hun( kleine) kinderen. Die kinderen huilen en gillen echt de hele weg! Gelukkig mag ik er snel uit. In de wachtruimte wacht mij de volgende verrassing…..4 gillende kinderen met stuiterballen. Hou vol Nicole. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik aan de beurt was.
Fotootje (kassa), beetje lucht blazen, tikken, vulling stukje afslijpen. Alles zonder pijn. Geen wortelkanaal dus. Wat dan? Overgevoelig voor het materiaal waar mijn vullingen van zijn gemaakt. Kan nog een paar maanden zeer doen. WAT??? Ik krijg 3 Ibuprofen 600 mee voor als ik niet kan slapen. Een paar maanden zei hij toch? Dan is 3 wat weinig vind ik. Dat mijn hele kaak zeer doet komt omdat ik mijn kaken klem om de pijn tegen te gaan. Helaas voor Roel doe ik dat voornamelijk ’s nachts.

Donderdag is ook weer een hollen, vliegen en rennen dag.
Vrijdagochtend dan? Het regent echt keihard. Normaal zou ik dat niet erg vinden, maar ik ga vanavond ook nog naar Lekker in de Ziggo Dome. Als ik nu natregen en koud word wil ik gewoon op tijd mijn mandje in. Dus blijf ik lekker in huis, want het wordt echt niet droog. Heb ik mooi de tijd om lekker uitgebreid te douchen en schminken voor vanavond. Wel verleng ik nog even de zak van 1 van mijn lange loopbroeken. Zo kan ik daar in elk geval mijn telefoon in meenemen als ik bij koud weer ga rennen. Als het even droog is loop ik snel naar de metro. Na wat omwegen zit ik uiteindelijk met Brigitte, Carola en Moniek hoog en droog bij Gerard op visite. Mijn vriendin Trees had 4 kaartjes gewonnen en kon zelf niet. Altijd fijn als er dan aan je gedacht wordt. Wij hebben een leuke avond gehad, veel jeugdsentiment en ook keihard mee gezongen. Laat thuis en bekaf.

Zaterdag is het mooi weer. Ik ben alleen helemaal gesloopt van gisteravond. Lopen heb ik echt geen puf voor. We besluiten op de fiets het dorp in te gaan, dat is ook beweging.

Zondag. Om zes uur word ik wakker van hevige regen en mega knallen van het onweer, gevolgd door flitsen die zelfs door ons verduisteringsgordijn heen te zien zijn. Was ik nou gisteren maar wel gaan lopen. Het wordt wederom niet droog en het waait keihard. Via Twitter volg ik de weerberichten van Ed Aldus, weerman van onze regio. Code oranje is afgegeven en ik zie een foto van een plein hier in het centrum waar het water behoorlijk hoog staat. Volgens mij wordt dit een lazy Sunday. Nou ja, dat wil ik wel maar het lukt niet. Geen rust in mijn lijf. De hele dag ben ik gewoon lekker aan het rommelen in huis. Ik lees wel tweets van mensen die toch zijn gaan lopen en zie ook de Marathon van Eindhoven op tv, maar ik vertik het…………….ik ga echt NIET naar buiten. Dan maar een mietje! Overigens gaat het de geoefende lopers van de marathon Eindhoven ook niet best af. Veel kramp en kou op de spieren. Ik hoor een man zeggen dat hij door de kou langzaam moest lopen, slechts 17km per uur. PARDON???? Ik ben blij als ik 8 tot 8,5km per uur doe!

Eerste inschrijving voor 2014 is een feit

Gekkenhuis deze week! Maandag begint met een meeting in Amsterdam. Met het OV een drama om te komen. Het station is wel dichtbij het pand maar ik moet heel vaak overstappen en mijn benen hebben niet zoveel zin om te rennen. De spierpijn van de Singelloop valt mee, maar toch.
´s Middags moet ik naar de tandarts en mondhygiëniste. Ik ben geen tandartsfan, eigenlijk ben ik er doodsbang voor. Mijn tandarts weet dat en heeft erg veel geduld met mij. Er moeten 2 vullingen worden vervangen. Voor mijn vertrek uit Amsterdam lunch ik (vroeger dan normaal) en poets ik mijn tanden. Bij de tandarts krijg ik een verdoving, als ik die niet krijg ga ik namelijk gewoon weer naar huis. Die prikken doen me niets, maar die boor krijg ik klotsende oksels van. Als ik weer rechtop zit word ik draaierig en mijn benen doen raar. De tandarts doet de stoel weer achterover en ik voel mezelf wegzakken. Hij controleert mijn hartslag en ik wil zeggen dat ik niet dood ben, maar krijg er geen woord uit. Er wordt een cup-a-soup voor mij gemaakt. Daar knap ik van op. Boren dan maar. Verdoving werkt niet!! Ik krijg een nieuwe dosis, weer raar in mijn hoofd. Maf, dit heb ik echt nog nooit meegemaakt. Ook deze werkt nog niet en de 3^e dosis wordt toegediend. Die werkt gelukkig wel. Hierna is de mondhygiëniste een eitje natuurlijk. Vanaf het metro station loop ik naar huis. Langzaam, want mijn benen gaan nog niet de kant op die ik graag op wil. Thuis ga ik op de bank liggen, ijskoud en bibberig. Kan deze heftige reactie komen omdat ik de hele dag al loop te haasten en gisteren heb gelopen en mijn lichaam nog niet volledig is hersteld?

Dinsdag is ook een rare dag. Meeting in Den Haag en door naar Rotterdam voor een training over Inspirerend Presenteren van ErikMathlener.
De inschrijving voor de marathon van Rotterdam in april 2014 is geopend. Ik schrijf mijzelf weer in voor de 10km. Wederom vak D, geen druk. Doel is dit keer om van mijn omgeving te genieten. Dat ben ik vorige keer vergeten.
 
Woensdag niet thuiswerken want ook vanmiddag heb ik weer een bijeenkomst en die duurt tot een uur of 6. Eer we thuis zijn is het half 8 we halen een pizza en gaan lekker op de bank zitten.

Donderdag heb ik ´s avonds cursus, weer niet trainen dus. Vandaag heb ik weer een paar keer last van duizelingen gehad en dan begin ik ook als een gek te transpireren. Wat is dat toch? Komt het omdat ik deze week gewoon niets van de schijf van 5 heb gehad?

Met Rene van Kooten

Vrijdagochtend begint met duizelingen en ik besluit verstandig te zijn en eerst te gaan ontbijten, dat doe ik vaak pas heel laat als ik de hele dag thuis ben. Eigenlijk wil ik trainen, maar ik krijg mijn lijf niet onder controle. ’s Avonds ga ik met Trees naar de Jersey Boys. Geweldige show! Daar wil ik nog wel een keer heen. Ik ben al jaren erg gecharmeerd van Rene van Kooten die de rol van Tommy vertolkt. Voor we naar huis gaan kan ik nog snel een foto van hem maken als hij staat te signeren. Het duurt even eer mijn trein er is en als ik er in zit stapt die zelfde Rene van Kooten in!! Wat leuk. Hij komt ook mijn kant op. Ik durf hem zowaar aan te spreken en vraag of hij met mij op de foto wil. Tja, die kans krijg ik niet vaak. Mijn avond kan niet meer stuk. 

Zaterdagochtend trek ik mijn hardloopkleren aan en ga vol goede moed op pad. Het is lekker loopweer en ik voel me goed. De zon is wel behoorlijk warm en daarom sla ik al snel de dorpsstraat van Hekelingen in. Kan ik in de schaduw lopen, desnoods loop ik heen en weer. Na 1,5km gaat mijn linkerbeen weer opspelen. Het wordt zo erg dat ik besluit het rondje flink in te korten. Uiteindelijk moet ik zelfs gaan wandelen. Misschien moet ik weer wat vaker mijn oefeningen voor mijn benen doen. Ik baal wel van vandaag. Over 2 weken moet ik 8km doen in Amsterdam. Met dit been is dat echt niet te doen.

Omdat we zaterdag een feestje aan de andere kant van het land hebben gehad en pas vroeg in de ochtend thuis zijn gekomen, mag ik zondag een luie dag houden van mezelf. We gaan wel nog even op de fiets naar het dorp. Het is zulk mooi weer. Zonde om binnen te zitten.

Door naar de Singelloop

De maandag na de Vredesloop moet ik na 3 weken vakantie weer werken. Met frisse tegenzin stap ik in het OV. Halverwege stappen er 2 mannen in. De ene vertelt dat hij zaterdag de Vredesloop heeft gedaan. 10 km, niet zo ver zegt hij. Nou, ik vond het WEL ver. Maar goed. Zijn collega(?) vraagt of het een leuke route was. De loper vond van wel, langs monumenten, daar had hij mailtjes over gekregen. Klopt, ik heb die mails ook gelezen en was voornemens alles te onthouden en bekijken, misschien zelfs foto’s maken. Ik heb alleen het Vredespaleis, de Bankasplein rotonde en de VN vlaggenparade bewust mee gekregen. Nu ik op de site terug kijk zie ik dat ik nog veel meer heb gezien. Anyway. De meneer in de metro zegt eigenlijk alleen het Indisch monument te hebben gezien, Vredespaleis heeft hij gemist. HUH??? Dat was in het begin en aan het eind en je kijkt er echt niet overheen. Nou ja, ik ben blij dat ik niet de enige ben die niet alles heeft meegekregen. Ik zie nu ook weer alle berichtjes die ik via Endomondo heb gekregen. Brigitte heeft zich helemaal uitgeleefd en ik herinner me dat ik  onderweg dubbel heb gelegen van het lachen. Op een gegeven moment zei ze: make them eat your dust. Op dat moment ging ik net helemaal stuk en roep ik terug (tegen wie?) IK BEN BLIJ DAT IK HET LEVEN NOG HEB! Mijn medelopers zullen wel gedacht hebben dat ik een zonnesteek heb opgelopen. Oh ja: Let them smell a poopie! Toen kwam ik helemaal niet meer bij. Dat is echt heel gezellig hardlopen.

Dinsdag en woensdag zijn gewoon weer werkdagen. Ik begin alweer een beetje in het ritme te komen, helaas. Woensdag werk ik wel thuis maar ik kan niet gaan trainen. Gelukkig is de pijn van zaterdag wel weer weg. Dat is het probleem dus niet. Ik heb mij weken terug opgegeven om samen met collega’s een creatieve opdracht te doen voor de medewerkersdag die wij donderdag hebben. Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar het is gelukt. We hebben een lied gemaakt en een band gevormd (11 man/vrouw). Ik kan helemaal niet zingen, maar zit in het achtergrondkoor. We moeten woensdagavond naar studio A12 voor een sound check. Dat klinkt echt mega stoer vind ik zelf, maar houdt wel in dat ik al vroeg weg moet, vandaar dat ik niet kan trainen.

Donderdag dus de medewerkersdag. In de ochtend nog een keer een sound check (want gisteravond was niet iedereen aanwezig). De energie spat er gewoon af. WAUW! Ik wist niet dat mijn collega’s en ik dit konden. We moeten 2 keer optreden, 1 keer in de middagsessie en 1 keer in de avond sessie. Beide keren zitten er 500 collega’s in de zaal. Ik vind het niet eens spannend, leuk juist! Doodmoe na een lange dag, maar ook weer vol energie van het optreden en de leuke reacties naderhand ga ik met collega Christel weer naar huis. Onderweg nemen we de dag nog even door, we zijn alle twee onder de indruk.

Vrijdag. Er zit een blaar op mijn hiel, niet handig. Gisteren heb ik de hele dag op een paar giga hoge hakken rond gelopen. Mijn voeten doen een beetje zeer en ik heb best wel spierpijn in mijn benen.  Even rustig bijkomen. Dat uit zich in een pyjamadag. Ik stuur een tweet naar Hiphardlopen die met een stand op het terrein van de Singelloop zullen staan. Zij hebben een hele leuke broek in de webshop en die wil ik graag hebben. Misschien zijn ze niet van plan die mee te nemen en kan ik niet passen en keuren.

Zaterdag op de fiets naar het dorp, nieuwe kleren en schoenen kopen voor Roel. Verder niet veel bijzonders, want morgen is de grote dag!

Zondag DE dag van de Singelloop. We zetten de auto bij de Jaarbeurs en stappen daar (met heel veel andere mensen) in de bus. Vreemd, op de site staat welke bus je moet nemen en waar je uit moet stappen. De bus blijkt echter een aangepaste route te rijden en er wordt niets omgeroepen. Op het eindpunt stappen we maar uit en vraag ik even aan de chauffeur waar ik heen moet. Het blijkt vlakbij te zijn, maar duidelijk is het niet. Gelukkig zijn we vroeg en hoef ik nog lang niet te starten. En dus blijf ik rustig. Ik check mijn telefoon even om te zien of Saskia en Claudia (die vandaag Remko heet) er al zijn. Dan zie ik een tweet van Hiphardlopen. Ze hebben nog 1 broek, waarschijnlijk mijn maat en ze hebben hem mee!! In the pocket! Cadeautje van Roel. Ik moet mijn loopshirt nog ophalen, die tent is snel gevonden en wie staan er voor? Saskia en Claudia! Mooi, gevonden. Zij moeten nog e.e.a. doen en we spreken af bij de start. Daar kom ik ook Marteijn van Loopmaatjes tegen. Het startvak is enorm en het duurt bijna 20 minuten voor we eindelijk over de startmat gaan! Al snel krijg ik weer kramp maar minder erg dan vorige week en het tempo wat we lopen ligt ook wat lager dan met Elise en Gertrude tijdens de Vredesloop. Tot aan 3km hou ik het vol, dan ga ik een stukje wandelen en laat Claudia en Saskia bij mij weglopen. Als ik weer ga rennen loop ik redelijk makkelijk op ze in. Dat gaat zo een paar kilometer door. Net als vorige week krijg ik bij 7km pas de flow te pakken en kan ik eigenlijk wel harder. Maar ik wil graag bij de dames blijven, bang dat ik mezelf anders stuk ga lopen. Dus loop ik steeds een stukje bij ze weg en wacht ze dan weer op. We komen dan ook hand in hand met zijn drieën over de finish. Ook erg leuk. En de tijd? Niet slecht 1:17:10. Met de warmte van vandaag ben ik er tevreden over. Na de finish staan Carola en Guusje op mij te wachten. Met hen loop ik terug naar het evenemententerrein waar Roel ook is. Daar halen we een patatje met mayo (lekkerrrrrr) en dan gaan we weer naar huis. Met de bus langs alle plekken waar ik net heb gerend.

Wat ik vandaag heb gemist is de muziek langs de weg, slechts 1 band en die pauzeerde toen ik langs liep. Alleen water bij de verzorgingspost en geen energydrank. Ik had gelukkig zelf wat mee.  En betalen voor je medaille????? Kom op, gooi dat geld bij het inschrijfgeld en geef iedereen de verdiende plak!  Wat ik super vond…..het publiek langs de weg. Wat heeft Utrecht een gezellige en vooral meelevende mensen langs de kant staan zeg! Het evenemententerrein. Prima opgezet en OH! wat waren wij blij met de Bram Ladage! Al met al geef ik het een dikke plus, met een paar verbeterpuntjes.

Wel of geen Vredesloop?

Maandagochtend ik moet naar de huisarts, en ik loop ik te zwabberen op mijn benen. Het bezoek aan de huisarts is kort. Vraag me niet hoe, maar ik heb mijn spierbal verrekt!! 2 Weken oefeningen doen en als het dan niet over is naar de fysio.
Ik moet weer van alles van mezelf en daar word ik heel onrustig van. Kon ik mijn hoofd maar eens uit zetten! Behalve de boodschappen en wat was doe ik niets. Ik heb het de hele dag steenkoud.

Dinsdag snap ik waarom ik mij maandag niet happy voelde. Roel loopt al 2 dagen te hoesten en snotteren en hij heeft mij aangestoken. Ook al nodigt het weer mij uit om te gaan lopen, ik doe het niet. Krachten sparen voor zaterdag. En wat ben ik blij dat ik deze beslissing heb genomen, even later komt het met bakken uit de lucht. Tussen de buien door haal ik de boodschappen, zo ben ik toch even buiten.

Ook op woensdag en donderdag doe ik niet veel meer dan het huishouden en fietsen naar het dorp en winkelcentrum. Ik heb een paar super mooie nieuwe schoenen gekocht voor de winter. Dat houdt wel in dat ik niet de nieuwe Nimbus 15 Lite show kan kopen. Maar ja, schoenen voor elke dag zijn wel iets belangrijker natuurlijk.

Vrijdag, nog 1 nachtje slapen. Ik ben nerveus voor morgen. Bij mij uit zich dat in: ik helemaal geen zin om morgen te gaan, ik red het toch niet, je kan er niet eens met de auto komen, etc. Chagrijn van de bovenste klasse dus. Naar mate de dag vordert en ik op Facebook berichten vanuit de Vredesloop zie gaat het wat beter. Niet dat ik denk een PR te gaan lopen, maar ik heb in elk geval zin om te gaan. Feit blijft dat ik de bereikbaarheid (als ik de site moet geloven) waardeloos vind. OV is niet mijn favoriete vervoer. Leuk om in verschillende steden te rennen, maar ik merk dat ik het reizen echt niet leuk vind. Vooral als ik ergens niet bekend ben. Dan word ik onzeker over hoe laat ik weg moet en of ik het wel kan vinden enzo. De rotzenuwen krijg ik daar van. Ik ga voor 2014 op zoek naar runs in de buurt van Rotterdam. Iemand goede suggesties? Ik hoor ze graag.

Zaterdag, DE dag van de Vredesloop. We besluiten met de auto tot Laan van NOI te gaan en daar de tram te nemen. In die tram staan ook Elise, Max en Gertrude. De dames gaan ook lopen, helaas voor Max mag hij nog even niet zo ver rennen. We vinden de start al snel. De eerste lopers van de 5km komen binnen. Bij de mannen is de tijd 16 minuten!!!! WAT??!! Mijn mond valt gewoon open. Das wel HEEL snel vind ik.
Wij mogen ook zo starten, nog even gauw plassen en dan naar het startvak. Niet te ver naar voren, dan word je ook niet zo vaak ingehaald. :)
Ik kom echt allemaal bekenden tegen, zo leuk. Het is ook heel leuk om langs al die monumenten te lopen, ook al heb ik ze niet allemaal gezien. Ik begon samen met Gertrude en Elise en kon ze redelijk bijhouden. Bij 2 kilometer krijg ik kramp en verdeel ik mijn run in kleine stukjes. Het plan was eigenlijk om van drinkpost, naar drinkpost te rennen en na die posten even te lopen. Helaas gaat dat dus niet. Onderweg heb ik met verschillende lopers gesprekjes en de supporters langs de kant zijn ook geweldig (speciale dank aan Karen, Angela en Sannemeisje). Wat een heerlijke en gemoedelijke sfeer zeg! Het is wel warm na al die dagen met regen. Hier en daar vallen ook lopers om. Ik kan heel goed merken dat ik de laatste dagen niet genoeg heb gedronken. Gelukkig weet ik wat ik moet doen. Mijn tijd is dramatisch (1:17:37), maar ik ben binnen de tijd over de finish. Met veel pijn, dit kan nooit alleen van niet genoeg trainen komen. Later denk ik dat mijn steunzolen niet goed zitten want onder mijn voeten doet het ook zeer.

 

Hij is wel mooi

 

 


















Nog even voor een korte plaspauze bij mijn collega Michèle langs. Dan op naar de Mac voor een verdiende vette hap.
Blij dat ik het heb gehaald strompel ik werkelijk naar huis. De douche is heerlijk, en ik neem een biertje op mezelf. Op de mat vind ik mijn volgende startnummer.

 

Zondagochtend heb ik moeite om uit mijn bed te komen. Niet omdat ik niet wakker kan worden, maar omdat mijn benen er gewoon mee zijn gestopt. Hoe langer ik op de been ben, hoe beter het gaat. Gelukkig maar, want ik ga vandaag met Jacqueline naar een beautybeurs en dat is wel goed voor een paar uur slenteren. Het gaat goed. Op de terugweg lopen we langs de rode loper van het Beatrix Theater waar de Jersey Boys zijn première beleeft. Allemaal BN-ers! En wie poseert er op mijn verzoek voor mij???? Dennis van der Geest. Mijn dag kan niet meer stuk. Thuis kijk ik de sfeerimpressie van de Vredesloop op TV West. Waren we nou maar wel bij de start naar voren gelopen zeg. Hein Vergeer stond gewoon vooraan. Nou ja, je kan niet al je helden in 1 weekend proppen natuurlijk, dat is slecht voor mijn hartslag.
 

Onweer houdt mij niet tegen

Op zondag vertrekken we (vriendin Trees en ik) dus naar Burgh Haamstede. Het hotel is snel gevonden. Pal naast een vliegveld voor zweefvliegers. Mooi zeg! Dat heb ik nog nooit van dichtbij gezien. Te voet verkennen we de omgeving. Het regent een beetje en er komt onweer aan. Natuurlijk zijn we voorzien van een fototoestel, maar de regenkleding ligt nog in het hotel. Kort wandelingetje dus. We willen niet de rest van de vakantie ziek zijn.

Zomer in Zeeland

Maandag ben ik al vroeg wakker en mijn hardloopkleding ligt klaar. Onweer rommelt in de verte en ik twijfel, maar ga toch. Gelukkig staat het ontbijtbuffet al klaar als ik wegga en kan ik voor het lopen nog even een ontbijtkoekje nemen. Vóór 8 uur loop ik al heerlijk, door een mooie boog van bomen, richting de duinen. Uiteindelijk tik ik 7km weg. Eerst 1,5km warmlopen, daarna een 10x2 minuten training en toen nog 1km uitlopen. Onderweg vervloek ik mezelf omdat ik voor deze training heb gekozen. Pratend tegen mijzelf merk ik dat ik het steeds lekkerder ga vinden en het gaat elke 2 minuten makkelijker. Echt zalig! Trots op zelf!

’s Middags huren we e-bikes. Ik haat fietsen, maar als ik word geholpen wil ik het wel proberen. Wat een uitvinding zeg! Ik lach me suf. Zelfs in de regen is het leuk, regenpak aan natuurlijk. Na een rondje wandelen door Haamstede gaan we nog naar de mingolfbaan en het strand, ook op de fiets. Het waait te hard om echt het strand op te lopen.

 

Bolletjesjurk

Dinsdag huren we weer e-bikes en gaan we naar Renesse. Ook daar lopen we veel en natuurlijk fietsen we terug.  Onderweg krijgen we met alle weersomstandigheden te maken. Bloedheet in de zon in T-shirt en daarna weer ingepakt tegen de stromende regen. Ook hier gaan we even naar het strand. Weer harde wind en regen, maar we kunnen even het strand op. Inmiddels heb ik het fietsen met versnellingen en remmen met handremmen ook door. Ik ga zo hard dat ik de bolletjesjurk heb verdiend!

Woensdag wil ik eigenlijk weer gaan rennen, maar ik heb amper geslapen en het stormt en regent echt enorm. De afgelopen dagen heb ik genoeg beweging gehad, en aangezien ik nog een week vrij ben heb ik ook nog genoeg dagen om te gaan rennen. We besluiten er met de auto op uit te gaan. Zo komen we in Zierikzee terecht, waar we ook weer een flinke wandeling maken. Mijn benen voelen aan alsof ik al 5 dagen achter elkaar aan het rennen ben. Ik kan echt niet meer. ’s Avonds komt Roel even langs en gaan we met z’n drietjes uit eten. Daarna ga ik mijn koffer weer inpakken.

Ik slaap als een blok en om half 7 ben ik wakker. Nog even na snoezen. Dan gaan we ontbijten en naar huis. Onderweg nog even wat drinken in Ouddorp en natuurlijk een rondje door het dorp lopen. Eenmaal alleen thuis ruim ik gelijk alles op en stort ik op de bank in. Wat een leuke week (en hij is nog niet om), met een goede training. Morgen wil ik weer rennen. Thuis is het toch anders, daar ken ik de omgeving nou wel.

Vrijdag ben ik op tijd wakker, maar ook heel duizelig en instabiel. Ik doe eerst wat kleine klusjes in huis en ga even op de bank liggen. Uiteindelijk trek ik toch mijn hardloopkleren aan en ga ik naar buiten. Ik ren een klein rondje en mijn benen doen behoorlijk zeer. Aan de ene kant ben ik teleurgesteld in mezelf dat het nu niet zo goed ging als van de week in Zeeland en aan de andere kant ben ik blij dat ik niet op de bank ben blijven liggen. Ik had ook niet echt de rust in mijn hoofd en dan loop ik niet lekker. Na het douchen pak ik mijn tas in en vertrek ik naar Amsterdam voor een logeerpartij bij en whiskyproeverij met Jacqueline en haar vrienden van het GenietschapWHAM. 

Zaterdag weer snel naar huis. Mijn startnummer voor de Vredesloop valt op de mat. Snel even openmaken en dan weer op pad.

Verjaardag (in Breda) van ons nichtje dat 6 jaar is geworden. Ze heeft kindermake-up gekregen en maakt tante Nicole even mooi voor het volgende feestje.
Gelijk door naar Deventer naar een knalfeest voor onze vriendin Pros die 50 is geworden. Heel gezellig, met lekker eten (Indoos dus eten), drinken, veel dansen en vooral bijpraten met mensen die je, door de afstand, zo weinig ziet.  Uiteraard blijven we daar slapen.

Vanmiddag zijn we weer thuis gekomen. Normaal ga ik dan gelijk de was doen enzo. Geen zin in en nog een week vrij, dus alle tijd. Morgenochtend even langs de huisarts ivm mijn rechterarm die al 2 weken zeer doet. Ik moet er vroeg zijn, daarna wil ik nog een keer lopen om verder te rusten tot de Vredesloop. De start is om 15:00 uur. Denken jullie aan me? Ik ben al blij als ik hem uitloop.

Drie keer gelopen, maar waren het ook 3 trainingen?

Maandag, mijn eerste ECHTE vakantiedag. Wat zal ik gaan doen? Aangezien Roel vandaag in zijn nieuwe job is begonnen ben ik alleen. Zal ik gaan rennen of gewoon lekker uitslapen? Ik blijf nog even liggen.

Als ik wakker word heb ik een ijskoude linkervoet en niet omdat hij buiten boord hangt. Er zit duidelijk weer iets klem in mijn been. Jaren geleden had ik dit bijna dagelijks. Omdat ik niet durf te gaan rennen, besluit ik de fiets te pakken. Er is een rondje van 10km dat ik wel eens loop. Dat gaat langs een dijk waar automobilisten graag veel te hard rijden. Ik ben er al 1x bijna plat gereden. Er loopt aan de andere kant van de dijk ook een fietspad, maar daar ben ik nog nooit geweest. Dat heb ik nu dus met de fiets gedaan. Veeeeeeeel mooier dan over de weg. Voortaan wordt dat dus mijn rondje. Als ik ooit die 10 weer haal dan.

De volgende dag is mijn been weer okee, oksels zijn inmiddels ook hersteld. Dus niets houdt mij meer tegen. Natuurlijk sta ik niet om 8 uur op. Het is tenslotte vakantie. Eerst even mijn medicijnen in laten werken, ontbijten en dan naar buiten. Ik check nog 6 keer of ik mijn huissleutel wel mee heb want ik wil niet de rest van de dag buiten op Roel moeten wachten. Het is warmer dan ik had verwacht. Ik moet van mezelf minimaal 2km achter elkaar lopen. Dat doe ik ook en dan wandel ik een stukje, en zo wissel ik het af. Uiteindelijk heb ik zo'n  1,5 km gewandeld en de rest gerend. Niet echt een topprestatie, maar fijn om weer aan de hobbel te zijn. Als ik later buiten sta om boodschappen te gaan doen, kom ik een buur(t)vrouw tegen die ook hardloopt. Ze vraagt hoe het gaat met trainen voor de Bruggenloop. Ik begin te lachen en ze weet ze genoeg. Ze snapt het gelukkig ook. Zelf heeft ze na de Ladiesrun Rotterdam niet meer gelopen. Maar ja, zij hoeft over 2 weken niet de Vredesrun te doen! Als ik dan net zo snel loop als nu word ik met de bezemwagen binnen gehaald! Ach, das ook een nieuwe ervaring. Maar die wil ik liever niet opdoen. Dus ik MOET deze week nog 2x trainen.

Woensdag pak ik de fiets weer. Gewoon een rondje rijden. Onderweg besluit ik even langs de Gamma te gaan, geen idee waarom maar dan heb ik een doel. Als ik daar eenmaal ben word ik een beetje wiebelig op de benen. Door naar huis dus. Heerlijk in de tuin van de zon liggen genieten. ´s Avonds hebben we een afspraak met Heleen en Sjaak (mijn oud-collega). Lekker sushi eten.

Donderdagochtend vertrekken de New York steppers vanuit Spijkenisse naar Antwerpen om daarna weer naar Hoogvliet te gaan. Ik ben geen topografisch wonder, maar ik weet heel zeker dat er een kortere route van Spijkcity naar Hoogvliet is. Anyway, mijn collega Nicolette stept met deze groep mee en ik heb beloofd dat ik haar kom uitzwaaien. In mijn agenda staat dat ze 8:30 uur vetrekken. Ik schiet mijn hardloopkleren aan en stap op de fiets. Onderweg bedenk ik dat ik dan rond 9 uur wel bij Spark kan zijn en daar in de buurt mijn training kan doen. 8:10 uur ben ik in het dorp en er is nog verdacht weinig actie. Ik hoor iemand zeggen dat ze om 9:30 uur vertrekken. HUH??? Even googlen. GETVERDEMME!! Ik ben een uur te vroeg. Planning in de war, ik in de war…… Ik besluit vanaf het gemeentehuis een rondje te gaan rennen richting de Maas. Onderweg kom ik de steppers tegen. Omdraaien dan maar? Twijfel, twijfel, twijfel. Dat loopt niet fijn en uiteindelijk heb ik dus maar 2km gedaan. Steppers uitgezwaaid, Jeroen (de man van Nicolette) een rondleiding door het centrum van Spijkenisse gegeven. Veel groter dan hij dacht. Duh! Wereldstad is het. HAHAHAHAHA En toen weer op de fiets naar huis. Het voelt niet goed, alsof mijn benen zeggen dat ik niet klaar ben. Sorry benen, overmorgen gaan we weer. Het schijnt dat fietsen en lopen een goede combi is. Mijn lijf denkt daar anders over. Ik verga van de spierpijn in mijn benen!! Maar ik zal er aan moeten wennen. Voorlopig is de fiets mijn vervoermiddel. ´s Avonds heb ik een super gezellig etentje ter eren van het 25-jarig jubileum van collega Carla.

 

Vrijdag is rustdag. De weegschaal geeft ook een kilo meer aan dan vorige week en ik vind dat zo ontzettend oneerlijk na al dat stomme gefiets!  Mijn benen doen het echt niet meer. Ik besluit om de fiets te laten staan en wandel naar het winkelcentrum. Mijn medicijnen staan klaar en er moet een roze walkie talkie gehaald worden, want ons nichtje wordt 6 en dat is wat ze graag wil hebben. Stiekem wil ik hem ook wel hebben.

Zaterdag heeft Roel een afspraak in Ridderkerk. Hij zet mij af bij de Kralingseplas waar ik van mezelf minimaal 1 keer omheen moet rennen. Na 5 stappen kom ik Joey tegen, daar heb ik 2 run clinics van gehad. Of het goed gaat. Nou, met mij wel, hardlopen kan beter. Omdat hij aan het lesgeven is en zijn groep er aan komt, loop ik na een kort praatje weer door. Hij geeft volgens mij ook privéles. Misschien dat ik hem even moet mailen………. Ik kan wel weer een paar schoppen onder mijn kont gebruiken. (hopelijk leest hij dit niet hahahahahaha)
Ik geef mijzelf allerlei punten op tot waar ik minimaal moet rennen. Het gaat best lekker. Mijn linker been gaat zeer doen, maar ik loop er doorheen dus dat is goed. Na even ruim 3km mag ik van mezelf wandelen om water te drinken. Rennend drinken kan ik niet. Na ongeveer 300 meter ga ik weer rennen en dat doe ik tot ik de 5km heb gehaald. Daarna is de pijp wel leeg en wordt het warmer buiten. Er is ook een man op de fiets die al een tijdje in mijn buurt blijft rijden en ik vertrouw het niet helemaal. Gelukkig zijn er veel loopclubjes aanwezig, dus ik zorg dat ik in de drukte verdwijn. Ik wil niet op Roel wachten want die zit net in zijn afspraak, dus loop ik ‘even’ naar de metro. Wat een roteind zeg!! Nog even ruim 2km wandelen dus. Onderweg pikt Roel mij op. Thuis even douchen en lunchen en dan gaan we op de fiets naar het dorp en daar vandaan door naar het winkelcentrum voor de boodschappen en deel 2 van het verjaardagscadeau. Volgens mij heb ik deze week wel genoeg kilometers gemaakt. Ik ben blij dat ik weer gelopen heb en dat de tijd ook nog acceptabel is. Deze keer heb ik mijn Euro verdiend. Op naar de 10km. Sportspullen zitten ook in mijn tas die morgen mee gaat naar Burgh Haamstede. De golftas gaat ook mee, er gaat hoe dan ook gesport worden. Maar niet morgen, vandaar dat mijn blog nu klaar is.

P.S. mijn gevonden kilo van gisteren was vanochtend ineens verdwenen. Beter voor mijn humeur ook.