Op zoek naar mijn moed

Okeej, okeej, ik had het beloofd. Maandag de tandarts bellen. Maar de moed was nog steeds zoek. Halve dag op cursus gezeten, andere helft van de dag bezig geweest om e-mail binnen te halen. Wat heb ik nog meer voor smoesjes? Gewoon te bang om te bellen.

Dinsdagochtend vervalt mijn eerste overleg van die dag. Tijd om te bellen dus. Het is een vaag gesprek. De tandarts heeft niets van de kaakchirurg gehoord. Nee, dat zei ik toch net? Ik heb die brief thuis liggen. *zucht* Dezelfde avond scan ik de brief en mail deze met een verhaaltje aan de tandarts. Ik laat hem weten dat ik twijfel of een wortelkanaalbehandeling aan die kies 36(?) de oplossing is en vraag hem hier ook over na te denken. Woensdags hoor ik niets. Donderdagochtend belt de assistente om een afspraak te maken. Geen grap, ik ben 1 april!! aan de beurt voor de eerste afspraak en 15 april voor de 2e. Een beetje uit het veld geslagen accepteer ik de afspraken. Eigenlijk heb ik best pijn in mijn mond, maar ik ben gewoon te moe om te protesteren wat de afspraken betreft. Gelukkig weten mijn collega's en (FB-)vrienden mij te overtuigen dat ik dit niet moet accepteren. De tandarts kent mijn verhaal en 2 maanden wachten is niet normaal. Natuurlijk hebben ze gelijk, maar voor mijzelf blaf ik minder hard dan voor een Vrijdagochtend bel ik weer naar de tandarts en leg uit dat ik het heel vreemd vind dat ze pas over 2 maanden tijd voor mij hebben. Daarbij heb ik de begroting gekregen voor de 1e behandeling. Voor het luttele bedrag van € 764,00(!!!!!) mag ik 2 uur in de stoel. PARDON? Ik dacht niet. Gaarne de afspraken afzeggen en een nieuwe afspraak maken om die kies te trekken. Ze gaat overleggen en belt mij zo terug. Ik mis het telefoontje en mijn voicemail werkt nog niet optimaal (nieuwe provider). Dus bel ik terug om te vragen waanneer die kies er uit kan. Hebben ze een afspraak voor volgende week er in gezet voor die wortelkanaalbehandeling!  HUH? Nee, ik wil dat die kies er uit gaat. Dat is geen discussiepunt, het gaat gewoon gebeuren. Weer overleggen. Tja, als ik die kies er uit wil moet ik echt mijn eigen tandarts bellen. Pffffffft, ik word hier zo moe van. Mijn eigen tandarts werkt niet op vrijdag, die kan ik dus maandag pas bellen. IK WIL VAN DIE ROTKIESPIJN AF!!! 

De rest van de dag hou ik een "ik ben zielig dag". Na de boodschappen ga ik lekker op de bank liggen met de dvd Brave, die ik van de kinderen van Jacqueline heb geleend. Bakkie thee en een bakkie M&M's erbij en ik ben gelukkig. Ik heb veel fruit gehaald om sappies te maken. Klein probleem, geen idee waar ik de blender heb gelaten. Komt wel weer te voorschijn.

Op zaterdag gaan we even naar Zuidplein. Daar gaat Saturn weg en dus vette kortingen. Onze dvd-speler heeft kuren. Wie weet hebben ze daar een leuke staan. Er staat bijna niets meer in de winkel en je struikelt over de mensen. Binnen 2 minuten heb ik het wel bekeken. Wegwezen hier! We geven ons geld maar uit aan 2 lekkere whisky's.

Zondag lukt het niet om uit te slapen. Mijn loopkleren liggen klaar en mijn benen willen graag rennen. Ik spring er niet meteen uit, maar uiteindelijk ga ik wel lekker naar buiten. Doel is om een kilometer meer te lopen dan vorige week. Snelheid is nog niet belangrijk. Roel fietst gezellig mee. Op de een of andere manier laat mijn Endomondo mevrouw mij in de steek. Geen idee hoe hard ik loop en dan stopt onderweg mijn muziek ook nog eens! Grrrr. De muziek krijg ik aan de praat, maar de dame die mijn snelheid moet doorgeven niet. Mijn benen voelen heel zwaar aan. Ik ben ook mega aangekomen, dus dat klopt wel. Pas nog amper in mijn loopkleding, ook stretch heeft zijn grenzen. Omdat ik altijd energie krijg van steigerungs besluit ik die in te zetten. Bij versnelling 1 heb ik al spijt en als ik de eerste serie heb gedaan stoppen mijn benen er helemaal mee. Geen goed idee dus. Stukje wandelen dan maar. De laatste kleine km ren ik naar huis. Uiteindelijk heb ik 4km afgelegd. Niet slecht. Volgende week 5? Mijn kaak bonkt. Hopelijk is die kies er snel uit en kan ik weer lekker km's maken. Inmiddels zijn Elise en ik ingeschreven voor de Loopmaatjes estafette. Team Plofkippen komt er aan! Eerst nog 'even' 10km in de 20 van Alphen. Oh ja, blender gevonden. Druk aan het fruit snijden, in de beker, stekker er in.......niets! Snotverrrrrr, alles in de keukenmachine gemieterd en zo toch sappies gemaakt. Komt Roel thuis, fixt hij gewoon ff de blender. Ik ga op de bank zitten en doe niets meer!