Ik ben zo blij!!

Oh, wat ben ik toch trots op mezelf. Dat had ik niet verwacht. Eerst een stapje terug in de tijd.

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik een afspraak had bij de podotherapeut. Hij heeft mijn steunzolen iets aangepast. Dat was op dinsdag. Zijn advies was om dezelfde avond of de volgende dag nog even een kwartiertje te gaan rennen om te kijken of ze goed zijn. Drie keer raden of ik ben gaan lopen. Niet dus. Op woensdag was het mooi weer en was ik een dagje op pad met mijn collega´s. Eindelijk weer lekker mijn Teva´s aan. Dat heb ik geweten! Vier grote blaren, alle twee mijn kleine teentjes en onder mijn voeten. Gelijk blarenpleisters op geplakt.

Donderdags naar de schoenenwinkel om open schoenen te kopen waar mijn steunzolen in kunnen zonder dat je ze ziet. Rib uit mijn lijf, maar ik heb leuke schoenen die er niet uitzien of ik ze van mijn oma heb geleend (vind ik). Ik heb nou eenmaal een hekel aan sokken en dichte schoenen.

 

Vrijdag was ik bizar vroeg wakker en …….. ik had zowaar zin om een rondje te gaan rennen! Snel uit bed en gaan. Vóór 8 uur was ik al buiten. Heerlijk was het. Kort rondje, want ik moest op tijd weer de deur uit. Jacqueline zou mij weer even aerodynamisch maken zodat ik als een streep over het Ladiesrun parcours zou gaan. Na 3km was ik weer thuis en de schoenen voelden goed, geen spierpijn ook. Op naar Jacqueline. We zijn die dag nog op tv geweest in RTL Boulevard. Het ging helaas niet om ons. Terwijl wij in het gras op het Rembrandtplein van onze frozen cappuccino zaten te genieten, zagen we twee ietwat zenuwachtige fotografen heen en weer rennen. Na een minuut of wat werden wij nieuwsgierig en besloten ook even op te staan om te kijken wie er door de stad liep. Op weg naar de afvalbak, waar we onze bekers wilden weggooien, moeten we even inhouden voor een gezinnetje dat ons pad kruiste. Als we weer naar de fotografen kijken zien we dat ze van die mensen foto’s maken. Blijken we dus Alicia Keys en haar gevolg te hebben voorgelaten! Die hadden we dan weer even niet herkend! Lekker suf. Als ik later naar Boulevard zit te kijken zie ik ons dus ook door het beeld schuiven, en zoeken naar dat waar we naar zouden moeten kijken. Dat het onderwerp vlak langs ons liep hadden we niet in de gaten. Een carrière als paparazzi is niet voor mij weggelegd.

Maar goed, ik was dus wel mooi klaar voor zondag. Zaterdag een rustdag gehouden en een beetje in huis gerommeld. Op facebook komen de berichten van de dames die zenuwachtig beginnen te worden. Ik ook. Tas is gepakt, haar gedaan, kleren liggen klaar en ik zit gewoon lekker te knutselen en achter mijn naaimachine.

 Snel haar

 

Ik ga op tijd naar bed om half 3 word ik waker. Badend  in het zweet (leve de overgang) en ik moet plassen. Tja, ik drink al dagen extra om zondag niet weer last te krijgen van de voorspelde warmte. Meestal val ik niet snel meer in slaap als ik een keer wakker ben geweest. Daar had ik nu gelukkig geen last van. Als een blok stort ik weer in dromenland.
We hoeven pas rond half 12 de deur uit dus ik doe de hele ochtend rustig aan. Eigenlijk heb ik totaal geen zin om te gaan, ik wil gewoon doorgaan met knutselen. Afzeggen is geen optie. Het weer ziet er gunstig uit, niet zo warm als steeds werd verwacht. De Whats appjes komen binnen en iedereen is onderweg of bijna onderweg. In de metro op weg naar Rotterdam kleurt het steeds meer roze. Best gezellig. Vreemd genoeg ben ik totaal niet nerveus. Eigenlijk wil ik hem gewoon uitlopen en de tijd zal me een worst wezen.

Voor Ahoy staat Jacqueline op ons te wachten. Zij is vandaag de special supporter! We zwaaien de 5km dames uit en gaan naar binnen. Als op Facebook gezegd, positioneer ik mij bij de Adidas stand/fotowand. Goeie plek, ik kom echt iedereen tegen! Esther en buuf, Natasja en vriendin, Evelyn en Saskia, Elise met haar vriendinnen en man Max. Wat een gezelligheid zeg.

 Pink ladies

 

Als de warming up begint gaan we naar buiten, waar collega Miranda loopt. Grappig dat je tussen zoveel mensen nog zoveel bekenden ziet. Van te voren had ik al besloten niet aan de warming up mee te doen. Elke keer als ik aan zoiets meedoe verga ik van de spierpijn.
Dan gaan we ons startvak in. Gezonde spanning. Onderweg komen Brigitte en ik Melissa (die sneller is dan wij en in het vak voor ons staat) tegen en in het startvak zien we Evelyn en Saskia staan. We gaan met zijn viertjes van start. Lekker op het gemak. Een half uur voor de start neem ik een half druivensuikertje en wat te drinken en eet ik een halve eierkoek. Lessons learnt bij vorige runs met hongerklop en een vocht tekort. Bij de Ladiesrun clinic van vorige week heb ik geleerd hoe je je race moet opbouwen en daar ga ik mij aan houden. De 1^e 3 km te langzaam voor je gevoel lopen, daarna iets sneller en het laatste deel voluit. Dat is het plan hè?
Ik vind al snel 2 dames die eigenlijk een beetje te langzaam naar mijn zin lopen en daar blijf ik achter hangen. De eerste drinkpost is op 3km, goed punt om naar toe te lopen dus. Als ik mijn water heb,  Brigitte ben ik dan al kwijt, besluit ik niet te wandelen maar door te rennen tot het waterpunt op 6km. Het gaat best lekker al hoor ik in mijn oor dat ik te langzaam loop om 1:15 te halen. En dat zou ik wel graag willen omdat ik dat in april bij de marathon heb gelopen. Bij de 6km gaat het nog steeds wel goed. Daarna besluit ik even te gaan wandelen. Tussen de 7 en de 9 km heb ik het iets minder fijn. Ik krijg weer kippenvel. Nu weet ik hoe dat komt en wat ik er aan kan doen. Snel drinken en even een tandje terug. Ondertussen heb ik Brigitte weer in het vizier. Ik kan haar alleen niet inhalen, maar dat geeft niet. Zo nu en dan heb ik echt een heel goed loopritme te pakken en zodra ik dat door heb verval ik weer in mijn oude gedribbel. Op de laatste kilometer wil ik absoluut niet wandelen en dwing ik mijzelf in de goede looppas. Ik haal de een na de ander in! Wat is dit lekker zeg! De finish is in Ahoy, als ik de hal in loop kan ik de klok zien. Zie ik dat goed? Staat hij op 1:12 en nog wat?? Ik weet niet waar ik het vandaan haal, maar ik begin aan een sprint of mijn leven er vanaf hangt. Toch mijn race goed opgebouwd dus. Volgens mij kom ik binnen op 1:13:15. Dat is 2 min sneller  dan de marathon van Rotterdam!
Brigitte heeft ook gezien dat ik vlak achter haar zat en wacht na de finish op mij. We zijn trots op onszelf. De race leek 10x zwaarder dan die in april, maar we hebben het gehaald. Echt charmant zien we er niet uit.

 KAPOT!

 

We halen onze medaille op en laten deze graveren. Gekkenhuis daar en lang niet zo goed geregeld als vorig jaar. Als ik mijn medaille krijg kijk ik niet gelijk naar mijn tijd. Niet belangrijk en ik wacht nog ‘even’ op die van Brigitte. Evelyn komt ook haar medaille halen. Ze is sneller weg dan ik. Na een eeuwigheid komt men er achter dat Bri d’r medaille niet is gegraveerd en dat doen ze alsnog. Ik kijk op de mijne, veeg nog  een keer over de tijd. Ik dacht dat er 1:16:44 stond. Als ik beter kijk zie dat er 1:10:44 staat! Voor de zekerheid kijk ik even op die van Bri of daar 1:09 op staat, wie weet hebben ze een fout gemaakt. Maar het klopt echt. WHOEHAAAAAA !!!! Wat een tijd! Dat is 4,5 minuut minder dan mijn PR.  Ik ben zo blij, die grijns gaat deze week niet van mijn gezicht af!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misschien laat ik mijn collega´s wel voor mij buigen en applaudisseren deze week. HAHAHAHAHAHAHAHA

 

Het was weer leuk en 1 juni 2014 staat in mijn agenda. Alle mensen van de organisatie en de vrijwilligers verdienen een dikke pluim.
De volgende run is pas in september. Dat is de Vredesloop in Den Haag. Ik heb dus nog even om te trainen voor een nog betere tijd.

Brigitte heeft met haar prestatie nieuwe hardloopschoenen verdiend. Dat heeft haar man haar beloofd. Eens kijken wat ik mezelf cadeau ga geven. Ik heb wel al een idee. Deze maar dan met mijn eigen naam uiteraard. Ik ga nog iets verzinnen wat ik er in wil laten graveren.

Zonder supporters had ik het niet gered. Roel, Jacqueline en Ron bedankt voor de aanmoedigingen onderweg en Ro bedankt voor de veren na afloop. Alle berichtjes op Facebook en aanmoedigingen via Endomondo hebben ook goed geholpen.

 Supporters