Langzaam kom ik weer op gang

Zoals gezegd in mijn vorige blog heb ik drie keer per week een training in mijn agenda gezet. Woensdagavond een korte, vrijdag en zondag overdag een lange(re).

Voor het eerste sinds lange tijd werk ik weer eens thuis op woensdag. Het zou fijn zijn als ik tussen de middag even een klein rondje kan rennen. In het begin van de ochtend kan ik lekker doorwerken en bereid ik mij vast mentaal voor op mijn run. Helaas wordt het vlak voor de middag steeds drukker en werkt mijn laptop absoluut niet mee! Heel vervelend. Ik besluit mijn run naar het einde van mijn werkdag te verplaatsen. Dat is geen drama. Uiteindelijk moeten er diverse brandjes worden geblust en sluit ik ruim een uur later af dan ik had bedacht. Eigenlijk ben ik ook best moe, maar om nu al gelijk de eerste training niet te doen …… Dat kan natuurlijk niet. Morgen wordt ook een spannende dag op mijn werk en een hele lange dag, dus mijn hoofd leeglopen zou wel goed zijn. Omkleden en gaan! Het is eigenlijk best warm, ik was nog niet buiten geweest vandaag en het valt tegen. Spaans benauwd heb ik het. De 5km kort ik in. Of ik nog nooit eerder heb gelopen, zo loop ik te zwoegen en te ploeteren. Niet normaal dit! Ik kom gewoon niet verder dan iets meer dan 2km! Wat slecht, want ik heb tussendoor ook nog gewandeld. Shame on me! Okee, ik ben in beweging geweest, maar meer dan dat was het ook niet. Jammer, zo haal ik die 15km nooit natuurlijk.

Donderdagochtend ben ik vroeg wakker. Beetje buikpijn van de zenuwen want vandaag mag/moet ik voor het eerst alleen een workshop faciliteren. Hiervoor loop ik (een soort) stage bij een collega. Normaal is zij erbij en help ik haar. Vandaag kan ze niet. Ik vind het een beetje eng. Onderweg naar kantoor krijg ik mega buikkrampen en word ik misselijk. Oh, oh, als dat maar goed gaat. Dit gebeurt een paar keer op de dag, maar ik blijf overeind.

Vrijdag moet ik om 9 uur op het gemeentehuis zijn om mijn rijbewijs te laten verlengen. Daarna staat een training in mijn agenda. Ik sta op met een gierende hoofdpijn en ben heel erg duizelig. Als ik thuis kom ga ik met een Neurofennetje even op de bank liggen.

 

Na 2,5 uur word ik weer wakker!! De hoofdpijn is iets gezakt, maar de pap zit nog steeds in mijn benen en de kamer tolt. Na een goed gesprek met mijzelf besluit ik dat het niet slim is om te gaan rennen.

 

 

 

 

 

Gelukkig voel ik mij zaterdag een stuk beter. Het zal de stress van afgelopen tijd zijn geweest die er gisteren uit moest. Het is heerlijk weer en ik zie op Twitter dat er in Katwijk een demonstratie is van reddingsbrigades. Altijd leuk om te zien en op het strand, dus lekker even uitwaaien aan zee. Het is ook veteranen dag in Den Haag. Ook leuk, maar we gaan toch naar het strand. Lekker met mijn blote voeten door het (losse) zand. Mijn kuiten worden aan het werk gezet. Als ik dit kan, kan ik morgen wel weer rennen. Op het terras bij Zomers genieten we van een heerlijke hamburger. Van achter het glas kunnen we de activiteiten prima volgen en blijven dus lekker zitten. IJsje toe en we hebben lunch en diner in een keer gedaan. Nu MOET ik morgen wel lopen, maar het was zo lekker dat ik het er wel voor over heb.

 

Op zondagochtend voor half 8 wakker worden vind ik niet leuk. Ik draai me dan ook even lekker om, want ik ben echt nog niet klaar met slapen. Tenminste dat denk ik. Blijkbaar heb ik wel genoeg geslapen want ik ben echt klaar wakker. Mijn linkerbeen doet al een paar dagen zeer, beetje irritant. Meestal ben ik er snel vanaf. Nu lijkt het maar niet weg te gaan. Eerst maar eens wat huishoudelijk werk doen, dan toch nog even liggen. Misschien kan ik toch nog een tukkie doen. Nee hoor…… wakker.  Loopkleding aantrekken dus, alles ligt al klaar. Ik begin heel bewust rustig. Voor mijn gevoel bizar langzaam. Het is buiten 21 graden en ik heb het best warm. Na 2km rennen  ga ik een stukje  wandelen. Mijn linkerbeen doet echt mega zeer van de spierpijn. Dat loop ik er wel uit. Uiteindelijk loop ik iets meer dan 5km in zon en wind. Het rennen wissel ik af met stevig doorlopen en ik doe er 36 minuten over. Voor mijn doen een goede tijd. Wéér een euro verdiend. Van mezelf dan hè? Per training/run krijg ik van mezelf een Euro. In een Excel schema hou ik bij hoeveel ik heb gelopen en hoe het ging. Dit jaar heb ik, precies op de helft van het jaar, 183km gelopen. Best veel vind ik zelf, voor iemand die max 10km per keer loopt.
Na het lopen krijg ik het steenkoud en toch zweet ik me een ongeluk. Iets klopt er niet in mijn energiehuishouding. Mijn spieren schieten spontaan in de knoop, dat is niet zo fijn. Ik moet weer wat strenger worden met trainen, dan is dat ook over.  In mijn voeten en benen lopen ‘beestjes’ ik zie gewoon beweging onder mijn huid. Heel apart gezicht. Het doet geen zeer en ik heb het altijd. Zijn er meer mensen die dat hebben?
Morgen zal ik wel spierpijn hebben. Om te zorgen dat ik het niet te koud krijg ga ik na het douchen nog even lekker in de tuin liggen. In het zonnetje en in mijn zwarte trainingsbroek en vest. Na een uur ben ik opgewarmd. Hopelijk blijft die warmte nu in mijn lijf zitten.

 

Vandaag was ook de Kikarun in Rotterdam. Na 3 mislukte pogingen heb ik het inschrijven voor deze run opgegeven. Misschien was het een voorteken. Nu ben ik blij dat het niet is gelukt. Die 10km had ik ook op mijn tandvlees niet gehaald en dat zou een enorme teleurstelling voor mij zijn geweest. Op Facebook zie ik dat mijn loopkennissen Elise, Melissa en Marcel de run hebben voltooid. Hulde!

Jacqueline, die ik via Loopmaatjes ken, heeft in Utrecht de Meidenrun gedaan. Ik weet hoeveel moeite het haar heeft gekost. SUPER goed van je Jacq.

Volgende week staan er weer drie trainingsdagen in mijn agenda. Deze week heb ik er dus maar twee van de drie gedaan. Het was vrijdag gewoon niet verantwoord om te gaan sporten. Komende week moet het lukken. Misschien nog niet de afstanden die ik had bedacht, maar dat komt snel genoeg.