maandag 3 juni 2013

Discipline, wat is dat ook alweer?

Twee dagen mijn yoga probeer ik mijn spieren weer aan het werk te krijgen en trek mijn hardloopspullen aan. Nog voor ik buiten ben loop ik al met mijzelf te discussiëren over de te lopen afstand. Ga ik voor het korte rondje of de lange ronde? Ik kan natuurlijk het kleine rondje ook twee keer doen. Mijzelf kennende denk ik aan het einde van rondje 1: ik ga naar huis! Goed begin….NOT
Eenmaal onderweg besluit ik toch de grote ronde te doen, ik heb niet voor niets die belt met drinken mee. Braaf sla ik rechtsaf en begin aan de lange route. In Endomondo (mijn sport app) heb ik een training van 10km aangezet en die ingedeeld in 3x2,5km rennen en 1,5 minuut door wandelen. Ik weet ongeveer wel  welk muziekje er bij welke kilometer hoort want ik loop altijd op dezelfde muziek. In de 2e 2,5km merk ik dat ik goed op schema loop zonder dat ik de tijd in de gaten hou, gewoon doordat ik het ‘juiste’ liedje hoor. Dat houdt in dat ik bijna op helft ben. Terug gaan heeft nu geen zin meer. Het gaat steeds lekkerder. Hardop zeg ik tegen mezelf: dus je kan het wel? Waarom doe je het dan steeds niet?
Thuis blijkt dat ik die 10km nog sneller heb gelopen dan tijdens de marathon van Rotterdam! Ik ben ZO trots op mezelf. 
Mijn spieren zijn wat gevoeliger dan anders, maar verder is er niets aan de hand. De volgende dag kan ik bijna niet meer lopen van de pijn. Niet zeuren, je raakt het wel weer kwijt. Het duurt helaas een paar dagen.

In mijn agenda staan nog drie trainingsdagen. Alle drie sla ik ze over. Te moe, te laat thuis, te druk.  Ondertussen ben ik zwaar teleurgesteld in mezelf. Waarom kan ik het nou weer niet opbrengen om te gaan? Andere mensen ontspannen door te gaan lopen. Ik kan pas ontspannen als ik echt de tijd heb om te gaan. Dan loop ik mijn hoofd echt leeg en geniet ik van het buiten zijn.
Op facebook zie ik een oproep van de LadiesrunRotterdam.  Ze organiseren op zaterdag 1 juni een clinic voor de dames die 9 juni gaan rennen. Je ticket voor deelname is roze lippenstift. Die koop ik nog even snel en spreek met Melissa af dat we gaan. Zij is mijn stok achter de deur.  Hopelijk helpt de heerlijk massage, die ik vrijdag heb ontvangen, mij om een goede tijd neer te zetten.
Als ik aankom staan er allemaal dames hun lippen te stiften omdat ze gaan hardlopen. Dat is echt een heel grappig gezicht. Na een pittige warming up en uitleg over hoe je een race moet opbouwen gaan we een rondje Kralingse plas lopen. De groep gaat echt veel te snel voor mij en binnen no time blaas ik mezelf op. Zelfs als ik een stuk afsnijd kan ik ze niet bijhouden. De moed zakt me in de schoenen. Het feit dat ik al een paar keer de 10km heb gelopen maakt dat ik vertrouwen hou in 9 juni.
Nog dezelfde dag begint de spierpijn weer. Wat is dit toch? Dat heb ik echt nog nooit gehad en nu twee keer achter elkaar. Het wordt de volgende dagen alleen maar erger.


Inmiddels is het maandag. Mijn voeten doen zeer, ze zijn heel `strak`. Bij de massage zat er ook al een heel pijnlijk punt in mijn rechtervoet en dat voel ik nu ook. Morgen heb ik een afspraak bij de podotherapeut om mijn zooltjes te laten checken. Hopelijk kan er iets worden aangepast.

Donderdag wil ik nog een keer trainen om een keer met mooi weer te hebben gelopen,  en dan moet het zondag gaan gebeuren.

WORDT VERVOLGD

 

1 opmerking:

  1. Herkenbaar :-). Maar goed dat je doorzet. En qua voet: spier onder je voet oprekken (je tenen naar je toe trekken) en masseren door met je voet over een tennisbal te rollen. Heb ik ook gehad en niet naar mezelf geluisterd...had toen zwaardere middelen nodig. Dus op tijd rust nemen!

    BeantwoordenVerwijderen

Ik vind het leuk als je hier een reactie achter wilt laten