maandag 20 mei 2013

Yoga for Runners

Een jaar of drie geleden volgde ik samen met Brigitte de yogalessen die onze collega Stephany tijdens de lunch gaf. Hiervoor was op kantoor een mooie sportzaal waar we alle ruimte hadden. Zoals overal werd ook bij ons de sportgelegenheid wegbezuinigd. Eigenlijk ben ik toen ook gestopt met yoga.

Vorig jaar dus begonnen met hardlopen. Tijdens het trainen voor de LadiesrunRotterdam kwam ik er achter dat Stephany naast ‘yogajuf’ ook een fanatiek hardloopster is. Inmiddels was zij ook druk bezig een eigen yogastudio Yogazone op te zetten. Deze is nu up and running. Eind vorig jaar vertelde zij dat ze yoga workshops voor hardlopers geeft. Daar hadden Brigitte en ik wel oren naar en we hebben ons op de wachtlijst laten zetten.

Vandaag was het dan zo ver. Om 9:45 uur verzamelen bij de Yogazone studio in Rotterdam. Ik het besloten met het OV te gaan. Metro een kwartier eerder genomen, zowaar op het juiste station uitgestapt en gelijk ook de tramhalte gevonden. Moest ik gewoon een kwartier op de tram wachten!!! Natuurlijk liep ik vanaf de tram direct de verkeerde kant uit. Gelukkig had ik het kaartje met straatnamen nog in mijn telefoon staan en was ik vrij snel weer op de goede weg.
Ik was er bijna toen ik een berichtje kreeg van Brigitte. “waar ben je?” Dan word ik al nerveus. Hoezo, waar ben je? Ben ik te laat, nee toch? Volgens mijn kaartje moest ik namelijk nog een heel eind om een blok huizen heen lopen. Er stopte een meneer met een hondje: “moet je naar de yoga? Dat is hier rechts en dan gelijk links.” Zie ik er yoga-isch uit dan? Maar goed, hij had wel gelijk. Nog geen drie minuten later stond ik binnen. Wat een grote groep zeg! En wat maken ze veel geluid. Ik ben zo geen ochtendmens. Op zulke momenten moet ik mezelf echt even tot de orde roepen en zeggen dat die andere mensen best mogen praten en mijn naam niet Remi is.
Niet iedereen gaat mee naar buiten, ik kan mijn droge kleding dus lekker in de studio  laten liggen. We krijgen allemaal een vuilniszak mee. Hmmmmm, waarom zou dat zijn? Gelijk roept mijn ochtendhumeur in mijn hoofd: Ik ga ECHT NIET in het gras liggen. Na een kwartier door het park(je) te hebben gerend gaan we inderdaad oefeningen doen op een grasveld. Ik wil jullie graag even meegeven dat het gras echt wel nat was. We moeten 2 aan 2 oefeningen doen. Spijbelen kan dus niet. Uiteraard zijn Brigitte en ik een koppel. Nog voor we zijn begonnen gutst het zweet al in stralen onder mijn haar vandaan. Mijn koppakking is lek, zeggen wij thuis altijd. We moeten allerlei buik- en beenspieroefeningen doen. Alles 10 tot 12 keer en dan nog een keer. Mijn mazzel is dat Brigitte niet zo heel goed kan tellen en zo zijn we redelijk snel door onze oefeningen heen.
Daarna gaan we op een drafje weer terug naar de studio. Onderweg moeten we nog een aantal keren onze benen (eerst rechts dan links, niet tegelijk natuurlijk) over een paaltje zwaaien. Dat gaat nog best soepel vind ik zelf.
In de studio heeft Brigitte al snel twee yogamatjes helemaal achterin de zaal geconfisqueerd. Dan vallen we niet zo op. Bij de oefeningen die je staand doet merk ik dat ik meer moeite heb het bij te houden. Ik ben ook steeds mijn evenwicht kwijt als ik beide voeten plat op de grond zet. Daarna doen we grondoefeningen waarbij het handig is als je je balans kan houden. Zo nu en dan tuitel ik om en  Brigitte krijgt nog een keer een fikse lachbui als ze zelf omkukelt. Er mag gelukkig gelachen worden en we zijn niet de enige die er moeite mee hebben.
 
De dame aan de andere kant naast mij is misselijk. Dat is ook enigszins merkbaar en ik heb met haar te doen. Dat ze niet opgeeft snap ik wel, zou ik ook niet doen. Ik weet niet of je dit leest, maar ik hoop dat je je in middels beter voelt.
Zoals het hoort liggen we aan het eind van de les nog even in alle rust bij te komen. Ik ben blij dat ik een droog shirt en mijn vest mee heb. Zo warm als ik het even daarvoor had, zo koud krijg ik het als ik daar lig.
Na de les staat er koffie en thee en Stephany heeft een mega fruitsalade gemaakt. Helaas ben ik voor veel fruit allergisch dus ik waag me er niet aan. Van mijn medecursisten hoor ik dat het heerlijk is en de meeste gaan nog even terug voor nog een schaaltje. Dat is een goed teken.
Natuurlijk promoot ik loopmaatjes nog even en geef Stephany twee flyers om op te hangen. Dat heeft ze ook gelijk gedaan. Wie weet hoeveel volgers het gaat opleveren.
Het is ook nog stoffenmarkt in Rotterdam en als ik er dan toch in de buurt ben ……. Wat een drukte! Ik haal snel waar ik voor kwam en maak me weer uit de voeten. Zolang ik blijf bewegen heb ik ook geen spierpijn trouwens. Heel benieuwd hoe dat morgen is.
Er zijn foto’s gemaakt vandaag. Die heb ik niet en als jullie het niet erg vinden……..als ik ze wel had zou ik ze ook niet laten zien. Met mijn verhitte hoofd over de finish komen en daar een foto van plaatsen vind ik nog tot daar aan toe. Maar met mijn niet te missen derrière in de lucht, paars hoofd en om hulp vragende (vragende? smekende), ogen wil ik liever niet op het wereld wijde web komen.

 


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je hier een reactie achter wilt laten