020 meets 010. Zo kan het dus ook!

Al een tijdje volg ik via Facebook, Twitter en hun blogs de meiden van Girls love 2 run. Fieke en Francien. Twee leuke, frisse en jonge meiden uit Amsterdam die van hardlopen meer dan een hobby hebben gemaakt. Door hun leuke verhalen weet ik altijd weer waarom hardlopen leuk is. Ook bij hun gaat het wel eens niet. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.

De Girls organiseren runs in hun eigen stad. Iedere girl die mee wil lopen kan aanhaken. Leuk idee, je hoeft niet alleen te trainen en ontmoet gelijk gestemde. Maar ja, om nou voor een rondje gezelligheid 2 uur heen en 2 uur terug in de trein te stappen……Dat maakt de drempel om te gaan alleen maar hoger. Ik lees de verhalen wel.

Ongeveer een week geleden plaatsten zij een oproep op Facebook. De dames gaan on tour, ze willen hun volgsters ontmoeten. Briljant idee! De eerste stad die ze aandoen is Rotterdam. Wie gaat er 2 mei om 20:00 uur mee een rondje rennen in Rotterdam? Oh, en ze kennen Rotterdam niet, dus kan iemand helpen een leuke route uit te zetten? HAHAHAHAHAHAHA Hoezo spontane actie? I love it. Gelukkig zijn daar twee ander sportieve girls, Marieke en Lindsey, die zich als routeplanner aanbieden.

Nu begint het gesprek in mijn hoofd:
Leuk! Ik ga mee! Zou je dat nou wel doen Nicole? Die meiden zijn 20 jaar jonger en 20 kilo lichter dan jij. Hoezo denk jij dat je met je 43 jaar een GIRL bent? Ze lopen veel langere afstanden dan jij en doen dat ook nog eens veel sneller dan jij. Je hebt de foto’s toch gezien? Van die hippe stuiterballen, die benen tot hun oksels hebben. Geen grammetje vet. Ze zitten echt niet op jou te wachten met je 15 kilo + overgewicht.
Ondertussen nodig ik via Facebook al mijn rennende vriendinnen uit voor dit event. Mijn eigen aanwezigheid zet ik op “misschien”.

De hele week ben ik niet echt goed gehumeurd en mijn lichaam wil absoluut niets! Dinsdags zet ik mijn aanwezigheid op “aanwezig”. Stok achter de deur. Gelijk wordt mijn status geliked door een paar dames die ik heb gevraagd mee te gaan. Hmmmm, nu moet ik wel natuurlijk.
Op woensdagavond moet ik voor een slaapapneu onderzoek een nachtje naar het ziekenhuis om daar te slapen. Ik word die nacht een keer of 4 wakker, ben doodmoe als ik opsta en heb een drukke dag op kantoor. De hele dag heb ik al last van mijn linker been, het is lang geleden dat ik dat zo erg heb gehad. Niet zeuren, gewoon gaan! De berichtjes die de deelneemsters op Facebook zetten maken mij enthousiast.

Als ik om 19:45 uur langs de afgesproken plek rijd zie ik 6 dames staan. Die zullen er waarschijnlijk wel bij horen. Met een klein beetje knikkende knieën loop ik er op af. Ze zijn er inderdaad voor de run. Al snel komen ook Elise en Melissa die ik van Irun ken aan gelopen. Gelukkig! Binnen 10 minuten loopt het vol en is het een mega kippenhok! Wat waanzinnig leuk is dit. Fieke en Francien geven iedereen een handje, alsof ze de namen zullen onthouden. HAHAHAHA De dames zijn zelf ook aardig overdonderd door de grote opkomst. Ze hadden op 10 à 20 deelneemsters gerekend. Uiteindelijk staat de teller op 56 inclusief de dames zelf.

 

We beginnen met een warming up op het grasveld. De kring is zo bizar groot dat Fieke en Francien zich amper verstaanbaar kunnen maken. We trekken dan al wat publiek. Dan begint die enorme sliert aan een rondje om de plas. Mensen blijven gewoon staan om te kijken naar dat gekakel dat voorbij komt. Halverwege stoppen we om weer wat oefeningen te doen. Zo is het voor de niet zo snelle loopsters onder ons (ik dus) ook leuk. Het uitzicht, de prachtige Kralingseplas, is ook geweldig.

 

Daarna gaan we weer 12 minuten rennen. Als laatste doen we een paar sprintjes. Daarna rennen we gezamenlijk terug naar het veld waar we zijn begonnen. We krijgen een heerlijk verfrissend drankje en natuurlijk wordt er een groepsfoto gemaakt.

 

Met een paars hoofd en zwetend als een otter stap ik weer in de auto. Wat was dit een leuke run zeg! Als er een vervolg op komt ben ik er zeker weer bij. Dan zorg ik wel dat ik beter loop.

 

Francien, Fieke, Marieke en Lindsey. Waanzinnig bedankt voor jullie inzet. Het moet voor jullie ook leuk zijn geweest om te zien dat er zoveel dames op af zijn gekomen.

Op naar de volgende keer!