Flow weer te pakken

HOERA!!! Ik heb weer gelopen. Het ging niet super, maar ik ben weer geweest. Pffft, pak van mijn hart. Ik dacht echt even dat ik nooit meer zou gaan.

Het is al een paar dagen erg warm en ik had besloten om woensdagochtend eerst te gaan rennen en dan thuis aan het werk te gaan. Als om 6 uur de wekker gaat heb ik zware benen en is de motivatie ver te zoeken. Ik ga toch eerst maar even kijken of er brand is op mijn werk. Het is rustig en ik heb heel veel vakantie-uren, althans dat zegt het systeem, maar dat kan zomaar weer veranderen. Anyway, ik besluit de middag vrij te nemen. Via Twitter krijg ik de gevraagde motiverende tweets van diverse  Loopmaatjes. Na de lunch stap ik even in korte broek en T-shirt op de fiets om mijn medicijnen op te halen. Ik vind het best fris! Dit is wel mijn loopweer. Ik wandel nog even met Roel naar de supermarkt en ga dan nog wat bankhangen om mijn lunch te laten zakken. Daarna kleed ik mij om. Nou ja, kleed ik mij om…….ik heb ruzie met elk loopshirt dat ik in de kast heb liggen. Ze hebben collectief besloten te krimpen en ik voel mij net een rollade. Uiteindelijk trek ik het grootste shirt aan en ga ik chagrijnig naar beneden. Ik moet echt stoppen met dat gevreet.

Roel besluit mee te fietsen, dan heeft hij ook wat beweging. Als hij teveel pijn in zijn rug krijgt kan hij altijd terug. We gaan het 5km rondje doen. Ik weet niet wanneer het is gebeurd, maar toen ik ff niet keek is de zon tevoorschijn gekomen. Hij doet heel hard zijn best om mij te koken.

Het is echt belachelijk warm. Maar ik ben nu buiten, dus doorlopen. De eerste  3 km doe ik aan 1 stuk. ´t Grootste stuk heb ik de wind in de rug en daardoor bijna geen verkoeling. Maar het is wel erg gezellig met de schapen en lammetjes die vrolijk met mij mee huppelen en dan weer weg sprinten. Daar word ik blij van en ik hou wat ‘gesprekken’ met ze. En zo loop je dan weer ongemerkt wat meters weg.  Na de 3km ga ik even doorwandelen. Alles doet zeer, ik heb zelfs steken in mijn zij en dat heb ik echt nooit. Inmiddels heb ik de wind een beetje tegen, maar de zon slooft zich nog steeds enorm uit. Echt afkoelen doe ik niet. Had ik nu toch maar mijn belt met drinken meegenomen. Het lijkt niet nodig voor die afstand, maar als je dorst krijgt is het wel vervelend om niets te hebben. Mijn belt schuurt mijn shirts stuk en ik heb hem aangepast. Dat had ik nu dus mooi kunnen testen. Nergens schaduw en ik kook echt, ik ben gesloopt. De laatste 2km ren ik grotendeels, maar ik moet echt nog een stukje wandelen.  Trots ben ik niet, maar ik ben wel blij dat ik weer ben gegaan.  Volgende keer moet ik wel even aan de zonnebrandcrème denken. Als ik na het douchen in de spiegel kijk moet ik wel lachen om mijn eigen rode wangen. Mijn gezicht gloeit nog lang na. Nu in deze flow blijven en vrijdag weer gaan.

Omdat ik al een tijdje last van mijn buik heb besluit ik donderdag even wat meer medicijnen in te nemen. Dat doe ik wel vaker, dan ben ik vrijdagochtend even van slag en daarna gaat het weer prima. Nu niet dus. L Vrijdagochtend word ik, zoals gewoonlijk, wakker met buikpijn. Geen probleem, daar ben ik zo vanaf. Dat dacht ik dus. De rest van de dag wordt, zoals een collega zegt, een intervaltraining naar de wc. VERDORIE!! Dat is niet handig als je wilt gaan hardlopen. En dus blijf ik maar in huis. Beetje huishouden, geen hobby maar wel nodig. ’s Middags gaat het ietsjes beter en ga we even naar buiten om een verjaardagscadeau voor mijn zwager te halen. We gaan wel met de auto, want fietsen durf ik echt niet. Onderweg krijg ik nog een paar flinke pijnaanvallen, alsof er iemand in mijn buik staat te beuken. Heel vreemd en geen idee waarom het zo heftig is.

In de nacht van vrijdag op zaterdag word ik gewoon wakker van de buikpijn! Het lijkt wel of ik een voetbal heb ingeslikt zo rond en hard is mijn buik. Als ik ’s morgens opsta is het iets minder erg. Hopelijk gaat het vandaag beter. We hebben tenslotte een feestje vanmiddag en dat wil ik graag zonder pijntjes uitzitten. Het feestje is gezellig en ik heb maar een paar keer krampen. Natuurlijk zorg ik ook wel dat ik niet teveel  eet. Als ik ´s avonds naar bed ga leg ik mijn elektrische kussentje op mijn buik, dat geeft rust.

Zondagochtend voel ik mij goed. Klein beetje buikpijn, maar dat ben ik vrij snel kwijt. Loopkleren aan en gaan! In het park is het echt zalig! En ik ben blij dat ik naar buiten ben gegaan. Dit keer heb ik wel mijn belt mee en Roel zal later volgen met meer drinken. Mijn benen voelen zo goed, misschien ga ik wel 10km doen! Dat waren mijn gedachten de eerste 500m, toen ik nog niet uit de wind en in de zon liep. Ik was wel de weg van mijn 10km rondje ingeslagen, maar die kan ik inkorten. Dat heb ik dan ook gedaan. Uiteindelijk heb ik 5km gerend, okee tussendoor 2x even gewandeld, en de laatste kilometer gewandeld. Ik heb moeite om de juiste cadans te vinden en moet echt hard nadenken over hoe ik moet lopen. Het flesje water wat ik mee heb verdeel ik over mijn haar en nek. Dat scheelt wel, die mega bos haar van mij is gewoon TE warm. Maar ja, stekels vind ik te ver gaan. Ik ben maar 2 andere lopers tegen gekomen en een heleboel wielrenners.

Wederom ben ik niet trots op mijn prestatie want het kan beter. Maar na 2 dagen buikloop en slappe benen vind ik het prima zo. In elk geval heb ik weer 2 keer in 1 week gelopen. Dat is wat ik wil. Het vreemde is dat ik het heerlijk vind als ik onderweg ben en als ik terug ben, maar voor ik een keer die deur uit ben zeg …….. Dat is toch raar?

De rest van de middag ga ik lekker in de zon liggen. Minivakantie in eigen tuin.