Kan ik nog een keer rennen in 2013?

Deze week heb ik ook niet gelopen. Ik heb rust gekregen van mezelf. Of eigenlijk opgelegd gekregen van mijn lichaam. Mijn weerstand daalt, ik zie weer allemaal schimmelplekken op mijn hand en voet. Volgens de huisarts zit er een 'beestje' in mijn lichaam dat bij verminderde weerstand wakker wordt en vochtblaasjes die jeuken veroorzaakt. Soort koortsuitslag maar niet besmettelijk. Meestal krijg ik dan ook het gevoel dat ik zwaar verkouden ga worden. Ik heb de laatste ook veel tijd achter mezelf aangelopen, dat eist zijn tol. Het is wel weer heel leuk druk geweest, met o.a. een geweldige kerstlunch op kantoor. Minder was dat ik weer bij de tandarts langs moest. Er was een stuk 'cement' afgebroken en dat veroorzaakte pijn met eten en drinken. Nu is dat weer hersteld. Het bonkt nog wel in mijn kaak. Voorlopig heb ik vrijdag ook de laatste behandeling bij de fysio gehad. De dagen erna is het pijnlijk, daardoor ga ik weer spanning op mijn spieren zetten en doet het nog meer pijn. Visieuse cirkel dus. Zondag besluiten we naar de sauna te gaan, kunnen mijn spieren ook lekker ontspannen. Heerlijk die warmte en daarna fijn een tukkie doen in de rustruimte. Ik ga schoon de feestdagen in!

 

Fijne dagen iedereen!

Rustweek, qua lopen dan

Auw, auw, auw!!! Ik sta maandag wat moeilijk op. Het is gezonde spierpijn, hoewel traplopen niet heel soepel gaat. Bewegen is de remedie, dat weet ik. Maar ja, vandaag heb ik de hele dag cursus bij HartelijkGefaciliteerd in Nijkerk. Dus, ruim een uur in de auto heen, bijna hele dag zitten, en weer een uur terug. Het was een ontzettend leerzame dag en ik ben een gecertificeerd Facilitator. YEAH! ´s Avonds ga ik met medecursisten eten en ben ik laat thuis.

De volgende dag gaat de wekker gewoon om 6 uur. Ik ben niet soepeler geworden van een nachtje snurken. Op naar Den Haag, teamdag met als afsluiting Sinterklaasdobbelen en een etentje. Wéér laat thuis. Maar wel een super dag.

 

Woensdag start ik thuis met werken. Ik begin vroeg want ik loop 2 dagen achter. Bezoekje aan de fysio maakt mijn dag niet echt goed. De rest van de dag doet mijn kaak zeer. Ik loop wel al een stuk soepeler.
Dan snel door naar kantoor, we gaan intern verhuizen en ik moet best veel inpakken. Roel is met het OV naar zijn werk en ik met de auto. ’s Avonds haal ik hem op. Hij moet overwerken en we rijden pas na 19:00 uur naar huis. Onderweg bellen we de Bezorg Beer. Gaat goed met eten hier. NOT

Vorige week hebben de collega’s de verjaardagslunch ingevoerd. De jarige van die week krijgt een lunch buiten de deur aangeboden en een cadeautje. Laat ik nou de eerste zijn die jarig is! Heel leuk om zo met z’n allen te eten.  Mijn afspraak voor de avond wordt afgezegd. Dat geeft even rust. Ik ben helemaal alleen thuis, want nu heeft Roel een Kerstdiner met zijn moeder in het verzorgingstehuis waar zij woont. Dat wordt vet eten voor mij, ik zorg niet zo goed voor mezelf namelijk.

De volgende dag kan ik niet uitslapen. Afspraak bij de kapper. De nieuwe telefoon die bij mijn abonnement hoort wordt gebracht. Roel gaat weer met het OV naar zijn werk want ik moet zware boodschappen halen en dat doe ik liever met de auto. Het wordt een dagje van sjouwen en stouwen (de koelkast is te klein), hapjes maken en uiteindelijk op de bank in slaap vallen. Gelukkig hoor ik mijn telefoon, anders had Roel mooi in de kou bij de Mac gestaan. Hij had alwéér een Kerstdiner, nu van zijn werk, en ik heb beloofd hem op te halen. OEPS!!

Zaterdagochtend moet ik om 9 uur achter de pc zitten, dan begint de voorverkoop van de Toppers 2014. Daar moeten we (mijn vriendinnen en ik) heen! Als ik wakker word vraagt Roel of ik goed heb geslapen. Ik heb wat hoofdpijn, maar verder gaat het wel. Of mijn kussen wel goed is. Ik snap er niks van. Uiteindelijk moet ik onder mijn kussen voelen. Daar ligt een cadeau, en wel een tablet! (geen pilletje) Ik heb dus gewoon de hele nacht op dat ding liggen snurken. Niets gemerkt. Fijn begin van de dag. Het verkrijgen van de Toppers kaarten kost mij wel 20 jaar van mijn leven, heel slecht geregeld. ’s Middags komt de visite. Gezellig. Iedereen woont ver weg, vandaar dat ik meestal in de middag mijn verjaardag vier. Tegen een uur of 8 is iedereen weer vertrokken. De rest van de avond is voor mijn tablet. Ik krijg het druk, die telefoon moet ik ook nog inrichten.

Zondag ben ik echt jarig. MIJN dag. Eerst even op de fiets naar het dorp. De lopers van de Spark marathon in Spijkenisse aanmoedigen. Ben ik toch met hardlopen bezig geweest. Nog een rondje over de Kerstmarkt en dan op de bank met mijn mega box bonbons, die ik ook heb gekregen. Kop chocolademelk met rum en slagroom erbij en ik ben blij. De drukste week van deze maand is achter de rug. Ik ga bijslapen.

 

YES YES YES !!!

Maandag is de werkweek weer begonnen. Ik heb wel last van mijn kaak, maar met de pillen kom ik de dag wel door. Het is een lange dag, want ik loop een week achter. Aan het einde van de dag ben ik gesloopt. Dinsdag is niet veel anders.
Woensdag werk ik thuis en moet ik naar de fysio. Meestal MOET je van alles van de fysio. Deze is zo gek als een deur. Hij kraakt mijn nek en rug. Volgende week weer.
’s Middags moet ik naar de tandarts.  Hij baalt dat het vorige keer niet is gelukt. Tja, ik ook. Mijn ingepakte kiezen lijken tot rust te komen. We spreken af dat ik pas in januari terug hoef te komen. Dan kunnen die kiezen verder rusten en weten we ook wat de fysiotherapie voor en met mij doet.
Donderdag is het weer gekkenhuis op het werk. Lekker! Dat heb ik liever dan duimendraaien tot vijf uur.
Vrijdag slaap ik echt super lang uit, compleet in coma. Het weer is slecht en ik zie het nut er niet van in om naar buiten te gaan. Niet eens om mij te douchen. Zo lekker, pyjamadag.
Zaterdag is rustdag. De twijfel slaat toe. Moet ik morgen wel starten? Ik gebruik veel minder pijnstillers op een dag. Maar ja, vorige week klopte die kaak al na 2km. Wat is wijsheid? Aan de ene kant denk ik: niet gaan. Maar ja, in mijn hoofd werkt dat niet. Dan blijft nog jaren het gevoel dat ik heb opgegeven mij achtervolgen. Aan de andere kant, als wel start en het niet haal vind ik mezelf voor de rest van mijn leven een loser. Ik word zo moe van mezelf.

De nacht van zaterdag op zondag ben ik onrustig. Ik word wakker met buikpijn. Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest voor een run. Mijn darmen zijn van slag en ik blijf naar de wc lopen. Ook onderweg naar de Bruggenloop Rotterdam keert mijn maag zich regelmatig om en denk ik dat ik moet spugen.  We zijn vroeg en ik heb alle tijd om het terrein te verkennen. Met Elise en Gertrude heb ik bij de ingang van de dames kleedruimte afgesproken. Al snel komen Max en Elise aan. Even later wordt ook Gertrude gevonden. Nog  wat fotomomentjes en we gaan naar vak D.
Na het startschot duurt het nog een kwartier eer wij langs de Kerstman en  Michel Butter komen. De eerste 2,5 km heb ik de dames nog in de buurt, maar zij zijn gewoon sneller dan ik. Als ik de Erasmus op wil rennen kom ik bijna niet tegen de wind in. Er lopen twee flinke mannen aan mij voorbij, een van hen zegt: “kom op, loop maar met ons mee, achter ons blijven en denk aan je ademhaling.”
Voor mijn gevoel gingen we te langzaam, maar de mannen zijn geweldige windvangers. Als we bijna weer naar beneden gaan hoor ik naast me: “Hé dame!”  Collega Nicolette loopt naast mij. Ik loop met haar samen bij mijn windvangers weg. Best gezellig zo samen. Net voorbij het 4km punt roept iemand heel leuk: “Nog maar 11km!” De grapjas. Op het 5km krijgen we wat te drinken.  En lopen we een stukje, want rennend drinken kan ik niet. We besluiten bij elkaar te blijven. Grappig hoe mensen reageren op onze namen, Nicolette en Nicole.
Met een andere collega, Isabel, heb ik afgesproken dat ze mij zal aanmoedigen als ik langs haar huis kom. Ik denk dat ze op het balkon zal staan, maar ineens hoor ik een hoop gejoel vanaf de kant. Leuk, daar staat ze en roept dat ik op schema lig. Ze loopt zelf veel grotere afstanden en weet dus echt wel of ik op schema ben. Als zij zegt dat het goed gaat geloof ik dat.
Het is zwaar maar leuk. Eigenlijk krijg ik alleen Varkenoord, de Erasmus en de Brienenoord bewust mee. Op de Brienenoord zie ik beneden “mijn windvangers” lopen.  Ik krijg via mijn Endomondo een bericht van Brigitte(1 van de 20 geloof ik) dat ze vlak na de 11km staat. Endomondo rekent iets anders dan de mensen die de route hebben uitgezet. Voor we bij de 10 zijn zegt zij al dat ik de 11 heb gehad! Nog ff en ik loop een halve marathon! Door het tunneltje met de trommelaars (gezellig) en dan de hoek om. Aan het eind van het fietspad neem ik een gele vlek waar. Het is te donker om te zien wiens hoofd daar boven zit, maar ik twijfel geen moment. Daar staat Brigitte te blauwbekken!! Ze ontpopt zich als een razende reporter en holt op haar hakken mee om mij te interviewen. Tijdens het filmen vroeg ik mij al af hoe dat er uit zou komen te zien. Om te gieren!! Tussen de 13 en 14 km zit een lus. Op de terugweg krijgen we de wind pal tegen. Ik kan echt niet meer. De veegwagen is niet ver volgens mij en ik knijp hem nu wel een beetje. We liepen bij de 10 nog lekker in de tijd. Gelukkig zien we het bordje 14km. De laatste km! Het gaat gewoon gebeuren, ik ga het halen. Er lopen allemaal mensen langs de kant die al klaar zijn en zij moedigen ons aan. Dat vind ik leuk en zet nog even aan. Ik piek iets te vroeg en schakel  een versnelling terug. Nicolette haakt weer aan. Samen gaan we de finish over. Onderweg heb ik flink lopen schelden, inmiddels doet alles zeer. Als ik over de finish ben komen er nog een paar lelijke woorden uit en besluit dit NOOIT meer te doen. Aan het hek staat Jeroen, de man van Nicolette. Hij heeft ook net gelopen, maar is sneller dan wij. Iets verder staat Roel met een mooi bosje rozen voor mij. Daar word ik dan weer blij van. Medaille halen, laten graveren en weg wezen! Ik heb 1:57:41 gelopen. Vind ik prima gezien de omstandigheden en het gebrek aan voorbereiding. Voor ik in de auto stap heb ik al moeite met lopen, dat wordt leuk straks als ik de trap op moet naar de badkamer.
De douche is een fijne beloning. Dit was mijn laatste run van dit jaar. IK HEB HET GEHAALD!! Trots op mezelf, maar ik hou het voortaan wel bij 10km. Nu aan mijn snelheid werken.
Op Twitter zie ik de foto van de laatste lopers. Het zijn de windvangers! Ze hebben het ook gered. Leuk om te zien.

 

Op mijn tandvlees

Vorige week geen blog. Ook niet gelopen. Wel op maandag wéér naar de tandarts in Spijkenisse. Ik gier nog steeds van de pijn. Hij ziet nog steeds niets, doet weer testjes en stuurt mij weer naar huis. Ik moet het even aankijken. GEK word ik er van!

Ik bel de huisarts om een sterkere pijnstiller. De assistente wil dat ik dat met de dokter zelf bespreek en plant een telefonisch consult in op woensdag. Ik krijg Tramadol voor de nacht. Die onderbroken nachten zijn erg slecht voor mijn humeur.

De Tramadol werkt goed, ik slaap geloof ik 18 uur per dag! En dat terwijl ik er echt maar 1 neem voor ik ga slapen. Maar goed, de pijn blijft en zondagochtend gil ik het echt uit. Ik spreek boos de voicemail van de tandarts in.

Maandag meld ik mij ziek, ik ben echt mezelf niet meer. De tandarts belt. Hij gaat een afspraak voor mij maken bij de kaakchirurg. Daar kan ik ´s middags terecht, in Rotterdam. Gelukkig kan Roel vrij krijgen en gaat hij mee. Ik kan niet eens meer normaal denken. Testjes, vragen en nog meer testjes. Ik vind de kaakchirurg niet echt aardig. De dierenarts was vriendelijker tegen onze katten dan hij tegen mij. Ook hier word ik weer boos als hij zegt: ja, het kan een tijdje gevoelig zijn.
GEVOELIG????? Dit is hel! Ik ben wel wat gewend qua pijn, maar dit is niet normaal. Hij schrijft nog meer Tramadol voor.

Dinsdagochtend tandarts weer gebeld. Ik moet weer naar de tandarts in Spijkenisse voor een nieuwe coating om die tandhals. Inmiddels is eten en drinken van warme waar niet meer te doen. Koude thee kan ik mee leven, maar mijn avond eten koud laten worden gaat mij te ver. Inmiddels heeft de fysio die in kaken gespecialiseerd is ook gebeld. Daar heb ik volgende week een afspraak.

Woensdagochtend lig ik weer in de stoel. Elke kies in mijn linker onderkaak wordt getest. Dit keer met een naar klemmetje waar weer een raamwerkje met een latex lapje op wordt gezet. Niets doet echt zeer, terwijl ik echt door de grond ga als ik een slok thee neem. Dat voel ik in die onderkaak. Voor de zekerheid doet hij de bovenkaak ook even. Bij de laatste kies is het bingo. Wat een pijn! En dat was alleen warm. Om echt zeker van zijn zaak te zijn zet hij er ook nog even een ijskoud watje op. JAHOOR, HET IS DEZE!!!! Ik geloof dat ik heb gevloekt. Verdoving er in, werd ik weer ff niet lekker van, en een wortelkanaalbehandeling. Coating om de tanden in de onderkaak en weer naar huis. Ik vind mezelf enorm zielig en kruip met mijn dekentje op de bank. Voor ik naar bed ga neem ik toch nog een Tramadol. Het doet allemaal best zeer, maar dat zal komen omdat er zoveel in mijn mond gerommeld is.

Donderdag slaap ik uit en neem om een uur of 10 een Ibuprofen. Om mijn spieren te ontspannen ga ik onder de zonnehemel. Heerlijk die warmte en ik slaap nog even door. Uiteindelijk ben ik pas om half 12 toonbaar. Ik moet wel elke dag naar buiten van mezelf en extra frisse lucht is ook goed, dus wandel ik naar het winkelcentrum ipv de super om de hoek. Volgens mij gaat het beter en kan ik volgende week weer gewoon naar mijn werk. Ik ben de hele dag wakker en helder. DENK ik. Tot ik koekjes ga bakken en het beslag wat dun vind als ik het in het blik doe. Heb ik 1 ons ipv 1 pond bloem genomen. Toch maar in de oven gezet. Nu heb ik dus iets wat bestaat uit suiker, basterdsuiker en chocolade………. Ik naar de tandarts, de rest van mijn omgeving ook naar de tandarts! Gna, gna, gna. Niemand wil proeven.
Naar mate de dag vordert gaat het in mijn onderkaak weer bonken en als ik er met mijn tandenborstel mijn onderste kies raak doet het enorm zeer. Morgen de tandarts bellen of niet? Ik slaap er een nachtje over.

Vrijdagochtend lonken mijn loopkleren en bonkt mijn kaak mijn hoofd uit. Dus bel ik de tandarts maar weer. Om 15:00 uur kan ik terecht. Leuk vind ik het niet, maar ik ben er van overtuigd dat ik na een wortelkanaalbehandeling van de kies in mijn onderkaak zondag kan trainen. Zo ontspannen als ik kan stap ik naar binnen. Ondanks dat de foto’s totaal geen aanleiding geven voor een wortelkanaalbehandeling gaat de tandarts af op mijn klachten en besluit de behandeling in te zetten. Verdoving er in dan gaan we van start. Niet dus, verdoving werkt niet. Meer dan 8 prikken verder voel ik het nog steeds! Ik dacht dat hij al 4 boorpogingen had gedaan. Bleek dat hij alleen water over kies had laten lopen! Daarvan ging ik al door de grond van de pijn. Tranen met tuiten. Ik heb verdere behandeling geweigerd, dat snapte hij ook wel. De coating van woensdag  was alweer opgelost. Nu zit er een lelijke laag wit spul om mijn zere kiezen en een zelfde lelijke laag OP mijn kiezen aan de andere kant van mijn kaak. Daardoor kan ik aan de kant waar het zeer doet mijn kiezen niet op elkaar zetten, dit zou rust moeten geven. Het is een raar gevoel. Ik heb steeds de neiging om het uit mijn kiezen te peuteren.

Zaterdag, mijn startnummer voor de Bruggenloop valt op de mat. Dat vind ik vaak een spannender moment dan de run zelf. Samen met Roel ga ik boodschappen doen en het dorp in. Ik heb bij Halfords een regenjack gezien, Mac in a sac. Dat schijnt heel goed als sportjack te kunnen dienen. Al een tijdje zoek ik een regen(ren)jack met een capuchon, en deze lijkt mij wel geschikt. Ze zijn er wel van loopkledingfabriekanten, maar die vind ik dan net weer niet lekker zitten. Hopelijk is de toestand van mijn kaak morgen net zo goed als vandaag. Dan ga ik mijn nieuwe jas even testen.

Zondagochtend. Op een kleine nachtmerrie na, ik droomde dat ik bij de Bruggenloop was en mijn schoenen was vergeten(!), heb ik prima geslapen. Ik durf het wel aan vandaag, maar ik zou het fijn vinden als Roel ook mee gaat. Omdat ik niet goed weet waar de fysio zit waar ik woensdag heen moet besluiten we daar heen te gaan. Te voet is dat bijna 3km. Mooi dat ren ik dan heen en terug. Omdat ik de waterdichtheid van mijn jas wil testen, wacht ik tot de zon weg is en donkere luchten dreigen. Roel verklaart mij voor gek, welke idioot wacht nou op de regen om juist DAN te kunnen gaan lopen? Nou ja, ik dus. Hij is nog gekker, want hij wacht gaat op de fiets mee. Rond een uur of 1 komen er donkere wolken aan en kleed ik mij om. Ik heb al geen zin meer, maar stap wel naar buiten. Het is nu of nooit. Als ik buiten ben lijkt het wel of mijn benen niet bij mij horen. Die hebben er duidelijk wel zin in en weg ben ik. Het gaat best lekker, ik wandel wel tussendoor, maar mijn benen doen geen zeer. Roel wijst de weg, gelukkig want ik weet echt niet waar ik ben. Thuis stijgt het bloed naar mijn hoofd en kloppen mijn kiezen mijn kaak uit. Als ik het goed koel zakt dat ook weer weg. Misschien dat de Ibrupofen en paracetamol ook hebben geholpen hoor. Woensdag terug naar de tandarts, ik ga afspreken dat hij pas NA de Bruggenloop weer wat mag ondernemen. Zoals het nu is zing ik het nog wel even uit. Met mezelf had ik al afgesproken dat ik na de Bruggen mag rusten, de volgende run is pas in maart 2014. Duimen jullie voor mij dat ik binnen de tijd die 15km weg heb gewerkt?
Oh ja, of het jasje waterdicht is weet ik niet. Maar hij zit wel lekker en ademt ook goed. Blij mee.